وجود ممکنات نسبت به خدا مانند صورت های ذهنی برای انسان است , انسان می تواند در ذهن خود هر صورتی که بخواهد تصویر و خلق کند , مثلا یک اسب بالدار یا یک کوه طلا تصور نموده سپس در این صورت خود دخل و تصرف مطلق نماید , مثلا به تعداد بال های اسب فرضی خود بیفزاید یا از آن بکاهد همچنین برداشتی یا جا بجا کردن وزنه یک یا هزار کیلویی در ذهن انسان هیچ تفاوتی ندارد چرا که نفس برای آن نوعی قدرت مطلق دارد.
عالم امکان نیز مانند صورت ذهن برای خداست , چون آن معلول و آفریده و به نوعی پرتو و سایه وجود الهی محسوب می شود و خدا هر گونه که می خواهد در آن تصرف می کند چرا که قدرت مطلق خدا از ذات غیر متناهی اش نشأت گرفته است و اگر چنین قدرتی نداشته باشد , واجب الوجود نخواهد بود و البته محال ذاتی مانند خلق یک دایره مربع از این قدرت استثناء و به تعبیر اصولیین تخصصاً خارج است که دلیل آن به عدم قابلیت شئ مورد بحث بر می گردد . مثلاً همه مان در رشته ورزش پرتاب دیسک که دیسک خاصی را صد ها متر پرت می کند , وقتی از او بخواهیم یک پر کاهی را یک و دو متر پرت کند اظهار عجز می کند و درست توجیه می کند که این مشکل نه به قدرت من بلکه به عدم قابلیت کاه برمی گردد .
– به تقریر فلسفی، قدرت خدا یک امر اعتباری مانند قدرت و اختیارات حاکم نیست تا که خدا آن را از راه های مختلف برای خود جمع نموده است . وجود خدا و صفت قدرتش به عنوان صفت ذاتی و بی نهایت یک امر حقیقی و تکوینی است که از این لحاظ فیاض و هستی بخش عالم امکان است و سایر وجود ها و به تعبیر عرفانی سایر « نمود ها » برابر وی مانند سایه و یا صورتهای ذهنی ما است که اصل هستی شان از وجود قدسی سرچشمه گرفته اند.همچنین خدا واجب الوجود است و در فلسفه مبرهن شده که واجب الوجوب یکی بیشتر نمی تواند باشد لذا رقیب و شریکی برایش قابل تصور نیست . به دیگر سخن خداوند قدرتش را جمع نکرده بلکه از ازل و همراه ذاتش بوده است و با آن ممکنات زیور هستی پوشانده است
عقل، خداوند را قادر مطلق می داند چرا که دارای کامل ترین و برترین وجود است، هیچ نقضی در او راه ندارد، عالم به تمام اسرار و وقایع و موجودات است. خالقی است که هر چیزی وجودش را از او دارد، و بی نیازی است که نیاز غیر خود-یعنی مخلوقاتش را- رفع می کند.
– قدرت او از ذات وی ناشی می شود و علت قدرت و مظاهر نیرو و توان وی که در مخلوقاتش تجلی می یابد از ذات خود او سرچشمه گرفته است. ذات خداوند، دارای تمام صفات کمالی است و هیچ کمالی وجود ندارد مگر اینکه او به بهترین وجهی آن را دارا می باشد، چرا که وی اصلا خالق تمام کمالات و خوبی های این عالم است. او وجودی محض است و بی نهایت. خداوند موجودی واجب است.
– خواست و اراده انسان در طول اراده خداست و به عبارتی خدا خواسته که انسان دارای اختیار باشد. اما از آنجا که انسان به تنهایی در دنیا نیست ، شرایط و عوامل دیگری را نیز موثر و همگی نیز تحت اراده و حاکمیت خدا می باشد.