نگرانی بیش از حد،بی اعتمادی بخداست،روزی رسان خداست هر لقمه ای که مقدر است برای شما ،حتما به شما می رسد،ما باید تلاش کوشش وبرنامه ریزی داشته باشیم وبقیه را بخدا واگذار کنیم.رفاه در حد معمول مطلوب است،ولی اینکه هم وغم انسان این باشدکه به رفاه برسد به هر قیمت ،این سبب غفلت از هدف اصلی آفرینش می گردد.لازم است به چند نکته توجه نمایید: 1- انسان موجودی تک بعدی نیست. او به طور کلی دارای دو بعد مادی و معنوی است که باید برای دست یافتن به کمال و سعادت، برای هر دو بعد وجود خود برنامه داشته باشد، همانگونه که اشاره کرده اید تک بعدی نگریستن به زندگی نقصان بزرگی است که باعث می شود آدمی ناقص رشد کند و شکوفا نشود. 2- تک بعدی اندیشیدن درباره زندگی ناشی از کمبود معرفت به آن است. اگر کسی بداند که ذات او مجرد است و رشد و شکوفایی او در عرصه معنویت انجام می پذیرد و بدن تنها ابزاری برای گذران زندگی این دنیا و رشد او است، برای امور معنوی و رشد معنوی خود ارزش بیشتری قایل خواهد شد و تنها به امور زندگی مادی نخواهد پراخت. 3- هدف داری مهمترین اصلی است که تمام زندگی انسان را در جهت خاصی سازمان دهی می کند. برای برنامه ریزی ابتدا لازم است انسان با هدف اصیل زندگی که همانا شکوفایی تمامی استعداد های انسانی در راستای قرب الاهی است، آشنا باشد و به گونه ای امور زندگی خود را سامان دهد که در سمت و سوی این هدف قرار بگیرد و در نهایت به سرانجام قرب الهی بیانجامد. 4- در روایات از معصومین (ع) نقل شده آمده است که ساعت های زندگی خود را به چند قسمت کنید. یک قسم آن را به تحصیل معیشت اختصاص بدهید. یک قسم برای عبادت باشد ، یک قسم برای معاشرت با دوستان و نزدیکان و یک قسم هم برای استراحت و روزش و تفریح. اگر انسان شبانه روز خود را به این صورت تقسیم و برنامه ریزی کند، در سایه آن خواهد توانست به رشد متعادل و متناسب خود دست یابد و بیش از حد لزوم اوقات خود را به یک قسم اختصاص ندهد و از تک بعدی بودن نجات یابد.
در نتیجه تا زندگی و اقتصاد و معیشت انسان تامین نباشد، فکر انسان فراقت ندارد و نخواهد توانست برای رشد معنوی خود برنامه داشته باشد، ولی اگر کسی تمام همت و نگرانی اش دنیا و معیشت باشد، دچار عقب ماندگی در رشد معنوی و بعد روحانی خود خواهد شد. بنابراین باید جانب اعتدال را نیز رعایت کرد.
در نتیجه تا زندگی و اقتصاد و معیشت انسان تامین نباشد، فکر انسان فراقت ندارد و نخواهد توانست برای رشد معنوی خود برنامه داشته باشد، ولی اگر کسی تمام همت و نگرانی اش دنیا و معیشت باشد، دچار عقب ماندگی در رشد معنوی و بعد روحانی خود خواهد شد. بنابراین باید جانب اعتدال را نیز رعایت کرد.