موقع ایی که با دوستانمان می نشینیم و می خواهیم صحبت کنیم بیشتر در چه موردی صحبت کنیم که خدا و پیامبر(ص) و ائمه(علیهم السلام) از ما راضی شوند؟

انسان بیدار و هوشیار از اوقات عمر و سرمایه بی بدیل جوانی و زندگی باید بهره ای ماندگار و جاودانه ببرد و حاصل عمر و جوانی و علم و تواناییش را زندگی ابدی و حیات جاودانه قرار دهد . موجودی که بالذات جاودانه و ابدی است خداوند حی و قادر متعال است . هر موجودی به اندازه ارتباط و پیوندش با خداوند جاوید از جاودانگی و بقا بر خوردار است . انبیا و اولیا و بندگان مطیع و فرمانبردار او به دلیل ارتباط و اتصال با معدن و کانون بقا و جاودانگی انسان هایی باقی و جاودانه هستند و مرگ برای آنها تنها انتقال از عالمی فانی به عالم باقی و جاودانه است .
ما نیز اگر می خواهیم موجودی باقی باشیم و حیات ابدی و جودانه داشته باشیم باید ارتباط و پیوند خود را با خداوند متعال و اولیای مکرم و بزرگ او تحکیم و تعمیق بخشیم و از کتاب خدا و سخنان اولیای الهی بیشترین بهره را ببریم و با آنها بیشتر آشنا شویم . عمر گرانقدر ما باید در اموری صرف شود که توشه آخرت و حیات جاوید ما باشد .
هر چه در ارتباط با دین و اهل بیت و تعالیم و آموزه های این دو باشد در راستای ماندگاری و جاودانگی ما است و ثمری شیرین و گوارا برای ما در پی خواهد داشت . بحث ها و مذاکرات علمی که بنیه و اساس علمی ما را تقویت کند با نیت خدمت به دین و اسلام و کشور اسلامی و گام برداشتن در راه پیشرفت دین و کشور اسلامی صورت پذیرد از مصادیق تلاش دینی و معنوی و انجام عبادت و بندگی و گامی در جهت تعالی معنوی و روحی و حیات ابدی است . مباحث قرآنی و دینی و مذاکرات علمی و ایجاد جوی صمیمی و دوستانه به هنگام گفتگو همگی در راه رشد روحی و معنوی ما مفید و موثر ااست و مورد سفارش و توصیه قرآن و اولیای الهی –ع- است .
در مرتبه پایین تر همین مقدار که سعی شود سخنان و گفتگوها از گناه مانند غیبت و تهمت و دروغ و مانند آن خالی باشد، مورد رضایت خداوند است. نمی توانیم توصیه کنیم که در این گونه معاشرت ها نباید درد و دل کرد و سخنان عادی گفت و در مورد امور روزمره سخن گفت.
بیشتر مردم در معاشرت های خود از این امور سخن می گویند. مهم آن است که حرف ها و اطلاعاتی که تبادل می شود، لغو و بیهوده و گناه آلود نباشد و کاربرد مثبتی در زندگی دنیوی و اخروی انسان داشته باشد.