امام رضا(علیه السلام) در پاسخ به مأمون عباسی فرمود: «نیکی به پدر و مادر، اگرچه مشرک باشند، واجب است؛ اما در معصیت و نافرمانی خداوند، اطاعت از آنان جایز نیست و در این راه نباید از هیچ کسی اطاعت کرد».[ عیون أخبار الرضا(علیه السلام)، ج 2، ص 121 تا 127. ] معمر بن خلّاد به امام رضا(علیه السلام) عرض کرد: «اگر پدر و مادرم مذهب حق را نشناسند، دعایشان کنم؟» امام فرمودند: «برای آن ها دعا کن و از جانب آن ها صدقه بده و اگر زنده باشند و مذهب حق را نشناسند، با آن ها مدارا کن؛ زیرا رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: خدا مرا به رحمت فرستاده نه به بی مهری و نافرمانی.»[ کافی، ج2، ص 159. ]
امام رضا(علیه السلام) نارضایتى پدر و مادر (عقوق والدین) را حرام می دانست و درباره علت آن می فرمود: «نافرمانی پدر و مادر موجب از دست دادن توفیق طاعت خداوند عزّوجلّ، بی احترامی به والدین، ناسپاسی نعمت، ناشکری و کم شدن و قطع نسل می شود؛ زیرا نافرمانی پدر و مادر سبب می گردد که به پدر و مادر احترام گذاشته نشود، حقوقشان شناخته نگردد، پیوندهای خویشاوندی قطع گردد، پدر و مادر به داشتن فرزند بی رغبت شوند و به علت نیکی نکردن و فرمان نبردن فرزند از پدر و مادر، آنان نیز کار تربیت او را رها سازند».[ عیون أخبار الرضا(علیه السلام)، ج 2، ص 91.]