خیر، نمی شود به صورت کلی گفت: «در عصر کنونی اگر کسی از روی جهل و نادانی مرتکب گناه شود، گناهی نکرده.» زیرا گناه کرده، اما (فقط در یک صورت) عذر گناهش مورد قبول است . امیرالمؤمنین علیّ علیه السلام می فرمایند: «زَلَّةُ اَلْجَاهِلِ مَعْذُورَةٌ ؛ لغزش جاهل و نادان (قاصر) پذیرفتنی است.»
یعنى غلط و خطائى که جاهل بکند ( به جهت عذر موجّه اش یعنی جهل و نادانی او به موضوع و حکم مورد نظر)، مورد مؤاخذه و عذاب قرار نمی گیرد.
در اینجا منظور جاهل قاصر است نه مقصِّر. جاهل قاصر، کسى است که در تحصیل علم کوتاهى نکرده است. یعنى، در شرایطى بوده است که امکان دسترسى به حکم خدا براى او وجود نداشته و یا خود را جاهل نمى دانسته و احتمال بطلان اعمالش را هم نمى داده است.
اما جاهل مقصِّر، کسى است که در تحصیل علم کوتاهى کرده است. یعنى، امکان آموختن و یاد گرفتن احکام الهى را داشته، و می دانسته که نمی داند ولى آنها را یاد نگرفته است.
جاهل قاصر مورد عقاب و عذاب خداوند قرار نمى گیرد، ولى جاهل مقصِّر سزاوار آن است.