برای پاسخ به این سوال باید به اوضاع و شرایط اجتماعی جامعه در زمان هرکدام از حضرات معصومین(ع) توجه و دقت کنیم، در زمان خلافت امویان، می‌بینیم که اهل بیت در متن جامعه اسلامی حضور دارند هنوز عده‌ی قابل توجهی از صحابه‌ و تابعین که اهل‌بیت را می‌شناسند در جامعه هستند و توجهشون به آن خاندان معطوف است.امام معصوم واهل‌بیت در بین مردم دارای جایگاهی ویژه و خاص هستند و براحتی با مردم در ارتباطند، در مراسم حج از جایگاه خاندان نبوت برای حاجیان سخنرانی می‌کنند، مردم مشکلاتشان را در محضر و به کمک این خاندان حل می‌کنند، لذا تمام حرکات و سکنات آنها در مرئی و منظر مردم است، بخاطر این جایگاه امویان برای تثبیت خلافت خود به بیعت و حمایت این خاندان نیازمندند و حاضرند در این راه یعنی برای اخذ بیعت دست به هرکاری بزنند حتی همه‌ی مردان اهل بیت را از دم شمشیر بگذرانند و زنان و کودکان را به اسارت ببرند. و می‌بینیم که در داستان عاشورا دستگاه خلافت برای این جنایت که اسمش پیروزی بر دشمنان گذاشتند کار رسانه‌ایی بزرگی ترتیب دادند و در همه شهرها جشن گرفتند که البته به مرور زمان و در طول تاریخ به ضرر خودشان تمام شد و جنایات آنها نقل مجالس و محافل شد ونتوانستند از دید و قلم مورخان مخفی کنند لذا در این راستا مقاتل و تاریخ‌های متعددی نوشته شد. وشیعیان هرسال به مناسبت سالگرد این حادثه اندوهبار و تلخ، مراسمات بر پا و اقامه عزا می‌کنند نسل‌هاست که این داستان هرسال تکرار می‌شود، غیر از این مطالب عنایت خاصی هم از طرف خود ائمه معصومین(ع) و اهل‌بیت به داستان کربلا هست که توجه همه را به آن ساحت و ماجرا سوق می‌دهند تا هیچگاه داستان مظلومیت اهل‌بیت در کربلا فراموش نشود.اما در زمان عباسیان شرایط جور دیگریست، حجم عظیمی از فشار و خفقانی که از جانب خلفای عباسی بر امامان معصوم وارد می‌شود شرایط یک زندگی معمولی را از آنها می‌گیرد، رابطه مردم و شیعیان را با آنها قطع می‌کنند، آنها را با قهر و تهدید مجبور می‌کنند از شهر و دیار خود بیرون روند و تبعید شوند، محل زندگی آنها را در پادگان نظامی قرار می‌دهند تا کسی با آنها مرتبط نباشد، لذا دسترسی مردم به آنها بسیار سخت و تقریبا نشدنی است. خلفای عباسی مشقت‫های فراوانی برای شیعیان و اهل‌بیت به وجود آورده بودند و به حدی اهل بیت(ع) را اذیت وآزار می‌دادند که می‌بینیم حتی مورخان به ستوه آمده بودند. خوارزمی، یکی از مورخانی که نزدیک به ۵۰ سال بعد از متوکل است، می گوید وضعیت اهل بیت(ع) در حالی بود که یک خانواده فقط دارای یک لباس است و متوکل در آمد بیت المال را صرف ختنه کردن فرزندش می‌کند و به رقاصه‫ها مبالغ سنگینی می دهد در حالیکه خاندان پیامبر(ص) نانی برای خوردن ندارند.طبیعی است که در این فضای خفقان که امام در آن به سر می‌برند و نمی‌توانند ترددی داشته باشند، اصحاب امام خیلی سخت قادر به برقراری ارتباط با امام می‌شوند.با مقایسه این دو مقطع زمانی در دوران خلافت امویان و عباسیان با یکدیگر، باین نتیجه می‌رسیم که شرایط در دوران امام جواد امام، هادی و امام حسن عسکری(ع) شرایطی سخت و بغرنج بوده و دشمنان اجازه ارتباط به شیعیان با امام نمی‌دادند وحتی امامان را در سن جوانی شهید می‌کردند.
لذا به غیراز کم لطفی که شیعیان نسبت به ائمه نزدیک به دوران غیبت دارند چون کمتر به آنها می‌پردازند اخبار تاریخی این دوران برخلاف دوران امام حسین(ع) کمتر به شیعیان رسیده، و کتاب کمتری هم در این موضوعات نوشته شده است.
ناگفته نماند که داستان کربلا و وقایع عاشورا هرساله طی دوماه محرم و صفر با جزییات در هر محفل و مجلسی تکرار می‌شود و فیلم و سریال‌های متعددی در این خصوص ساخته می‌شود و مردم می‌بینند. طبیعی است که نام امثال علمدار کربلا اباالفضل العباس(س) و حر و حبیب‌بن مظاهر نسبت به ائمه دیگر بخصوص امام حسن عسکری(ع) بیشتر بگوش می‌رسد و شنیده می‌شود.