خواهر محترم؛ ویژگی قابل تقدیری است که می توانید با وجود هیجان های منفی نسبت به آن چه نمی پسندید، صبورانه هیجان مثبت تان نسبت به ویژگی های مثبت را ابراز کنید. این دقت و درایت، شما را در پیمودن مسیر خوشبختی یاری خواهد نمود.

کم حرفی و سکوت، از جمله شکایت های برخی نامزدها است. ممکن است نامزدتان در جمع های خانوادگی کم صحبت کند و یا هنگام ملاقات با شما، توضیحی از کار روزانه و اتفاقاتی که افتاده ندهد و در مقابلِ سؤال شما نیز به جواب های کوتاه بسنده نماید. گاهی اعتراض های غیرمستقیم یا حتی صریح شما نیز مؤثر واقع نمی شود. همراه بودن ملاقات های زوجین با سکوت یا کم حرفی، در این دوران، ممکن است موجب بروز برخی تصورات و مشکلات گردد، که باید به آن ها توجه شود؛ مثلاً ممکن است هرکس سکوت فرد دیگر را نشانه ی بی علاقه گی نسبت به خود بداند یا چنین تصور کند که ممکن است مورد اعتماد نامزدش نباشد و لذا به دلیل نداشتن اطمینان است که نامزد با وی صحبتی نمی کند. زن ها از مردان ساکت و خاموش کم تر خوششان می آید و لذا آن ها با دیدن سکوت نامزد، نگران آینده ی زندگی خود می شوند و احساس می کنند که در آینده با چنین شوهری زندگی سوت و کوری خواهند داشت. گاهی نیز سکوت کردن را نشانه ی تردید داشتن تلقی می کنند و ممکن است یکی از زوجین احساس کند که نامزدش در ادامه ی راه و زندگی مشترک دچار تردید شده است.

هرچند شکایت از این موضوع، از هر دوطرف شنیده شده است اما فراوانی کم حرفی در میان مردان، بیشتر از زنان است. شما تنها فردی نیستید که با چنین مسأله ای روبه رو است. از هر 5 زن، یکی از این که همسرش با او ارتباط کلامی خوبی ندارد، گله مند است و 30 درصد آقایان هم مهم ترین دلیل اختلاف در زندگی مشترک شان را، ناتوانی آنان در ایجاد ارتباط کلامی با همسران شان می دانند. حال باید دید چگونه می توان این مشکل را از پیش رو برداشت، بدون این که رابطه دچار آسیب شود.

برخی راهکارها

اطلاع دهید: اگر فردی معمولاً کم حرف و ساکت است، خوب است این خصوصیت رفتاری خود را در اولین جلسه های ملاقات، زمان خواستگاری و قبل از نامزدی، بیان کند تا طرف مقابل، اطلاعات لازم برای انتخاب را داشته و توقعاتش را در دوره ی نامزدی به شکل متناسبی تنظیم نماید.

در انتخاب دقت کنید: اگر اشتراک کافی در عقاید یا علایق طرفین وجود نداشته باشد، زمینه و انگیزه ای برای هم کلامی باقی نمی ماند. توصیه می کنیم قبل از جاری شدن عقد ازدواج، دختر و پسر مجال کافی برای گفت و گو و بحث داشته باشند تا متوجه شوند آیا به اندازه ی کافی دارای عقاید و علایق مشترک هستند یا نه؟

تفاوت های جنسیتی را بپذیرید: سعی کنید تفاوت های دنیای مردانه و زنانه را درک کنید و این موضوع را بپذیرید. خانم ها در ارتباط کلامی، بهتر از آقایان عمل می کنند و به خاطر نقش های شان در خانه و محیط اطراف شان این ویژگی در آن ها تقویت می شود؛ مثلاً از همان کودکی برای یک دختربچه قابل قبول تر است اگر عروسکش شکست گریه کند و در مورد غم و ناراحتیش حرف بزند و احساسش را مطرح کند، اما برای یک پسر این کار یک رفتار مردانه به حساب نمی آید و او یاد می گیرد نباید زیاد در مورد احساسش حرف بزند. نباید فراموش کرد در کل، نیاز خانم ها به ارتباط کلامی و صحبت کردن بیشتر از آقایان است. شوهر جوان شما کمتر از شما به حرف زدن و برقراری ارتباط کلامی علاقه مند است. بنابراین نمی توانید توقع داشته باشید کاملاً پا به پای شما حرف بزند و همه اتفاق ها را مو به مو و با جزئیات تعریف کند. همان قدر که حرف زدن در مورد سیاست و فوتبال برای شما خسته کننده است، ممکن است این حرف ها هم برای نامزدتان خسته کننده باشد. در ضمن مردها دوست ندارند مورد پرسش های پیاپی همسرشان قرار بگیرند، از این رو، بعد از یک سؤال کوتاه، منتظر باشید او خودش اگر صلاح دید، مطالبی از وقایع بیرون را بازگو کند.

تفاوت های شخصیتی را بپذیرید: همان گونه که بیان شد، بعضی ها جزء آدم های درون گرا هستند و کلاً کم حرف. در اکثر موقعیت های زندگی و کاری زیاد به حرف زدن و صحبت کردن علاقه ندارند. این دسته افراد برای شان فرق نمی کند در جمع دو نفره با همسرشان هستند یا محیط کار یا بین دوستان. این افراد معمولاً از صحبت کردن زیاد خوششان نمی آید. حتماً شما خودتان در روزهای نامزدی و اوایل رابطه با نامزدتان متوجه این موضوع شده اید. علاوه بر این به خوبی دیده اید که فقط با شما کم حرف نیست، بلکه کلاً از این که بخواهد زیاد صحبت کند، حس خوبی ندارد. حتی گاهی با شما و در جمع دو نفره تان بیشتر از جمع های خانوادگی یا شلوغ حرف می زند. این یعنی علت کم حرفی نامزدتان شما نیستید و این کم حرفی به خاطر بی علاقه گی و بی اهمیت بودن نسبت به شما نیست، بلکه بخشی از شخصیت اوست. دسته ی دوم، مردهایی هستند که در جمع های مردانه به خوبی حرف می زنند، اما در منزل پدرخانم یا کنار نامزدشان زیاد اهل حرف زدن نیستند. باز هم خوب فکر کنید. آیا همیشه همین بوده؟! اگر جواب تان این است که «نه در روزهای اول آشنایی بیشتر حرف می زد؛ آن روزها بسیار خوش صحبت بود، اما حالا چنان در مطالعه، اخبار و تلویزیون یا گزارش فوتبال غرق می شود که انگار من اصلاً در کنارش حضور ندارم»، یعنی مشکلی ارتباطی وجود دارد که با گفت و گوی طرفینی یا یاری گرفتن از مشاور، باید حل شود.

مقایسه نکنید: اگر همسرتان فردی درون گرا است و شما یک آدم برون گرا، شما با هم متفاوت هستید و باید سعی کنید انتظارتان متناسب با روحیه، شخصیت و توانایی های او باشد. دست از مقایسه بردارید و مدام نگویید «شوهر دوستم با او زیاد حرف می زند»، «او خیلی بهتر از توست»، «او خوش صحبت است» و… . گاهی لازم است او را درک کنید و شما نیز از سطح انتظارات تان بکاهید. همان قدر که شما نمی توانید کم حرف باشید، او نیز نمی تواند پُرحرف باشد. آیا ویژگی های مثبت دیگر او را می توانید نادیده بگیرید؟!

کم حرفی او را به حساب بی توجهی نگذارید: یک دختر اغلب دوست دارد نامزدش همه چیزهای ریز و درشتی که در فاصله ی ملاقات ها برایش اتفاق افتاده را تعریف کند و او را در جریان تمام مشکلات قرار دهد و او نیز سنگ صبور نامزدش باشد. گاهی حتی وقتی نامزدشان به خاطر مشکلات مالی و کاری و دیگر مسائل، کمتر حرف می زنند، به این فکر می کنند که او حتماً فرد دیگری غیر از من را پیدا کرده تا پای حرف ها و درد دل هایش بنشیند. به جای این حرف ها و خیال پردازی ها، این واقعیت را قبول کنید که اکثر مردها مایل نیستند ریز مشغله های فکری شان درباره ی مسائل شغلی، مالی و اجتماعی را با کسی درمیان بگذارند؛ چون می ترسند او را دچار نگرانی و اضطراب کنند. البته آقا پسرهای عزیز هم لازم است به این نکته توجه کنند که کم حرفی افراطی، بر نگرانی نامزدشان خواهد افزود و گاه، در صلاحیت خود به عنوان همسری موفق، تردید خواهند کرد، لذا بیان مبسوط برخی مسائل کم حاشیه، فضای ارتباطی بهتری فراهم خواهد نمود.

زمان مناسبی را برای گفت و گو انتخاب کنید: این مسأله بسیار مهم است. شما ممکن است که بسیار علاقه مند باشید که به محض ملاقات نامزدتان، با او صحبت کنید، اما ممکن است او خسته ی کار، تحصیل، سفر و… باشد و در آن موقع به آرامش نیاز دارد. پس بهترین راه این است که کمی به او مجال بدهید.

در مقابل سکوت نامزدتان، سکوت نکنید: هرچند درست نمی دانیم او را درباره ی سکوتش به چالش بکشید و پُرس و جو کنید، اما سکوت کامل شما را نیز اشتباه می دانیم. هر چند لحظه یکبار، نکته ای را بگویی یا ماجرایی را تعریف کنید یا سؤال کوتاهی بپرسید که پاسخی کوتاه داشته باشد. بدین ترتیب به آرامی او را دعوت به گفت و گو خواهید کرد.

از گزارش روزانه شروع کنید: گاهی افراد دوست دارند گفت و گو کنند اما نمی دانند باید درباره ی چه چیزی صحبت نمایند. خوب است نامزدها این مهارت را یاد بگیرند که گزارشی از عملکرد روزانه شان بدهند و اتفاق هایی را که در طول روز درون یا بیرون از خانه برایشان افتاده، تعریف کنند. برخی (اغلب مردها) گفت و گو درباره ی مسائل روزانه را پیش پا افتاده و غیرمهم می دانند اما خاطرتان باشد، در این مرحله، این که «می گویید» مهم تر از این است که «چه می گویید». این فضای گفت و گو باعث می شود نامزدها در جریان وضعیت یکدیگر قرار بگیرند و در موقعیت های لازم، به یکدیگر یاری نظری و عملی برسانند.

جزئیات را بپرسید: سؤال های دقیق بپرسید. این گونه سؤال نکنید که «امروز چه طور گذشت؟»؛ زیرا او می تواند در یک کلمه جواب بدهد که «عالی بود» یا «افتضاح بود». در مقابل، از جزئیات کارش سؤال کنید. مشخص تر شدن سؤال باعث می شود که او با احتمال بیشتری به سؤال شما به طور جزئی و با دقت پاسخ بدهد. مراقب باشید مسیر جزئیاتی که او تمایل به ادامه ی آن ندارد را پیگیری نکنید.

مراقب اشاره های غیرکلامی تان باشید: اگر هنگام صحبت کردن نامزدتان، کتاب ورق بزنید، کار را برای این که نامزدتان ساکت بماند آسان کرده اید. برای بهتر شدن گفت و گو سعی کنید حالت چهره تان خنثی باشد، بدن تان آرام و لحن صدای تان نه بسیار بلند باشد، نه بسیار آرام. در ضمن تماس چشمی برقرار کنید.

علایق مشترک تان را توسعه دهید: نامزدهایی که همه توجه شان را بر کار یا تحصیل خودشان متمرکز می کنند اغلب درمی یابند که بسیار کم با همدیگر صحبت می کنند. شرکت در فعالیت های متفاوت و جدید، از جمله پیاده روی، مسافرت، رفتن به سینما، هیأت یا زیارتگاه همراه با نامزدتان باعث می شود که شما به مقدار بیشتری با همدیگر صحبت کنید.

با دقت گوش دهید: هنگامی که نامزدتان صحبت می کند، به حرف های او توجه کنید و اجازه ندهید ذهن تان منحرف شود. مهارت های «گوش دادن فعال» را به کار ببرید. چیزی را که نامزدتان می گوید به بیان خودتان بازگو کنید. هنگام صحبت کردن او، مخالفت نکنید و وسط حرف هایش نَپَّرید.

قدردانی کنید: حواسمان باشد که گاهی گفت و گوی تأیید و تحسین کننده و گفت و گوی تشویقی، در میان زوج ها برقرار نیست. برخی از نامزدها، کاری که طرف مقابل برای رابطه انجام می دهد، یک وظیفه می دانند. بنابراین نیازی به تحسین و تشکر و قدردانی نمی ماند، انگار فقط باید حواسمان باشد اگر این وظایف انجام نشود، بلافاصله فرد مقابل را به باد انتقاد بگیریم. معلوم است که چنین فضایی، میل به گفت و گو را بین همسران جوان کاهش خواهد داد.

منصفانه بحث کنید: بسیاری از افراد تلاش می کنند به طور کلی از بحث کردن اجتناب کنند؛ زیرا می ترسند که این بحث به یک مشاجره توان فرسا تبدیل شود. برای مقابله با این مسأله یاد بگیرید که سازنده بحث کنید. از به کار بردن الفاظ منفی و جملاتی که با «تو هرگز …» یا «تو همیشه …»، «تو هیچ وقت …»، «تو از همان اول …» و… شروع می شوند، ایجاد احساس گناه و دوباره مطرح کردن اشتباهات گذشته اجتناب کنید. در مورد این که اکنون چه احساسی دارید صحبت کنید و به نقش تان در بروز مشکل اشاره کنید و همه ی تقصیر ها را به گردن نامزدتان نیندازید.

فضای صحبت فراهم کنید: وقتی سکوت می کند، برای به حرف آوردنش عجله نکنید. به او فرصت دهید و به جای غُر زدن برای سکوتش و پرسش های مداوم و پی در پی سعی کنید یک فضای آرام و حمایت گر فراهم کنید. با محبت و آرامش با او صحبت کنید تا آرام آرام خودش بخواهد صحبت کند و موضوع را با شما درمیان بگذارد. وقتی با شما صحبت می کند، سعی کنید به خوبی گوش کنید و با او همدلی کنید. وسط حرف هایش نپرید و تلاش کنید صحبت ها را به جرّ و بحث نکشانید.

از هر گونه سرزنش و تحقیر نامزد خود بپرهیزید؛ سرزنش و تحقیر، موجب قطع ارتباط کلامی خواهد شد. همواره نامزد خود را تمجید کنید و نکات مثبت اخلاقی او را بر زبان بیاورید. لازم است با توجه به ویژگی های مردانه، خانم ها توجه بیشتری به این تذکر داشته باشند.

فاصله تان با فناوری را تنظیم کنید: این روزها بخش زیادی از وقت افراد در فضاهای مجازی و شبکه های اجتماعی[ social networks.] می گذرد که گاه تا سرحد اعتیاد نیز پیش می رود. داشتن یک برنامه مشخص برای استفاده از این فناوری های ارتباطی، سلامت فردی و روابط واقعی شما را تقویت خواهد نمود. البته همه ی کاسه کوزه ها را نمی توان بر سر شبکه های اجتماعی شکست؛ زیرا صرفاً این شبکه ها باعث کاهش میزان گفت و گوی اعضای خانواده نشده اند؛ اتفاقاً در موارد ی شبکه های اجتماعی باعث شده اند که افراد خانواده موضوعات بیشتری برای گفت و گو با هم پیدا کنند. به خصوص افرادی که قبل از ظهور این شبکه ها واقعاً حرفی برای گفتن به همدیگر نداشتند، با عضویت در این شبکه ها موضوعات جدید، افکار جدید، بحث های جالب، نکته های طنز و لطیفه هایی را پیدا می کنند که بتوانند با هم به اشتراک بگذارند.

نقش دخترها مهم است: با توجه به علل فوق، دختر در ایجاد فضای گرم و صمیمی در ارتباط با نامزدش نقش بسزایی دارد. در چنین فضایی است که پسر با احساس آرامش، عظمت و بزرگی، به راحتی با همسر جوان خود ارتباط برقرار می کند و دختر نیز از نظر روحی ارضای کامل می شود. برعکس هر گونه سرزنش، تحقیر و یا مقایسه کردن با دیگران، علاوه بر افزایش کم حرفی او، رابطه ی عاطفی بین آن ها را نیز خدشه دار می کند. هر انسانی بنا بر فطرت اولیه ی خویش به برقراری ارتباط و گفت و گو با دیگران علاقه مند است و اگر شرایط درست آن فراهم شود، حتماً ارتباط برقرار می کند. اگر به هر دلیلی حتی به وهم و خیال، احساس ناامنی کند، ارتباط خود را قطع می کند. اگر دختر فضای محبت آمیز و همراه با مقبولیت برای نامزد خود فراهم کند از ارتباط کلامی بیشتری از سوی نامزدش برخوردار خواهد شد.

از روان شناسان کمک بگیرید: اگر شما راهبردهای بالا را به کار گرفتید اما هنوز مشکل وجود دارد، سراغ مشاور بروید.

نصیحتی کنمت بشنو و بهانه مگیر

هر آن چه ناصح مشفق بگویدت، بپذیر[ حافظ.]

اندازه نگه دار …: اگر سکوت طولانی را در ملاقات های زوجین مورد مذمّت قرار می دهیم، منظور آن نیست که فرد بدون تأمل و نسنجیده سخن بگوید تا دل خوش باشد که حرفی زده است.

یادگاری

«دو چیز طَیَرِه (کاهنده ی) عقل است: دم فرو بستن به وقت گفتن و گفتن به وقت خاموشی»[ سعدی.].