یاد دائمی حضرت فقط از طریق ذکر زبانی ممکن نیست. بلکه نیاز به رابطه قلبی با حضرت دارد. انسانی می تواند همواره به یاد کسی باشد که عاشق و شیفته او باشد. همواره منتظر او باشد. بنابراین باید تلاش کرد منتظر حقیقی ایشان و عاشق آن حضرت بود.البته براى دست یافتن به این هدف والا عمل به موارد ذیل می تواند موثر باشد.

الف) قرار گذاشتن با دوست؛ ابتدا باید کارى کرد که در شبانه روز حتما براى چند مرتبه هم که شده به یاد ایشان افتاد؛ مثلاً انسان تصمیم بگیرد بعد از هر نماز به آن حضرت سلام دهد. سپس شرح حال خود و درد دلى را با آن حضرت درمیان بگذارد. تکرار این برنامه موجب مى شود ذهن آدمى بیشتر متوجه این مسأله مهم گردد،

ب ) صحبت کردن و سخن گفتن زیاد با ایشان مانند خواندن دعاى عهد، هر روز،

ج ) جلب محبت وى؛ با هدیه به آن حضرت (صلوات، اهداى ثواب ختم قرآن و زیارت ها و…)،

د ) دورى از رنجاندن وى با کارهایى که مى دانیم ایشان را آزرده مى کند،

ه ) وفادارى و ثابت قدمى در دوستى با او،

و ) مقدم کردن خواسته او بر خواسته هاى خو