همه

درباره کتاب تورات موسی(ع) توضیح می خواستم.

افزایش آثار معنوی انتظار فرج در سایه نگاه عارفانه خبرگزاری شبستان: همان طور که غفلت از شیوع انتظار عامیانه ممکن است جامعه را در نوعی عوام زدگی فرو ببرد، غفلت از بعد عرفانی انتظار ممکن است سطح توقع ما را از معنای انتظار پایین آورده و ارزش واقعی انتظار را در نگاه ما تنزل دهد. خبرگزاری شبستان: نگاه عامیانه یعنی نگاه سطحی به مفاهیم و مسائل عمیق داشتن و به اندک آگاهی درباره هر چیزی اکتفا کردن. نگاه عامیانه یعنی پردازش اطلاعات اندک و افزایش غیر واقعی و خیال پردازانه آنها.

روش های مختلفی برای ایمن نگه داشتن کودکان هنگام حضور آنها در فضای مجازی وجود دارد. بی تردید، یکی از موثرترین روش ها در این زمینه آموزش آنها از سنین پایین و آشنایی و افزایش آگاهی کودکان درباره خطراتی است که امکان مواجه شدن با آنها در فضای مجازی وجود دارد. همچنین کودکان باید چگونگی شناسایی این تهدیدها و خطرات و اقدام های ضروری برای مقابله با آنها را فرا بگیرند. منابع آموزشی مناسبی برای والدین، معلمان و حتی خود کودکان وجود دارند که ابعاد مختلف ایمنی کودکان در فضای آنلاین را پوشش می دهند.

پاسخ : امامت نوعی کارشناسی دین است، از این رو جانشین پیامبر باید کسی باشد که مانند خود آن حضرت، ضمن دورز از خطا و اشتباه، داناتر و عالم تر از همه باشد، لذا پیامبراکرم (صلى الله علیه و آله) در حدیث ثقلین دربارة اهل بیت خود فرمودند: «به آنها چیزی یاد ندهید، چرا که آنها از شما عالم ترند.» علم امام خدادادی است. و به عبارتى علم امام «لدنّى» است یعنى با اشارات عالم غیب و سروش فرشتگان آشنا است و از هر مسأله حلال و یا مسأله حرامى سؤال شود، بدون مهلت پاسخ صحیح آن را مى داند

استناد بهائیت به قرآن و تعارضات بیانی آنها در مورد هزار ساله بودن دین چگونه است؟

گرچه در این سال‌ها نهادهای مسئول بعضا به هشدارهای رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره ناتوی فرهنگی توجه نکردند، اما کشورهای غربی با قدرت این ابزار جدید استعماری خود را پیش بردند. این اتاق فکر که «مرکز عالی ارتباطات استراتژیک ناتو» NATO Strategic Communications Centre of Excellence نام دارد در شهر ریگا پایتخت کشور لتونی واقع شده و طی یک فرآیند چندماهه در سال ۲۰۱۴ تاسیس شد. رهبر معظم انقلاب ۸ سال پیش نسبت به اغراض پنهان تشکیل ناتوی فرهنگی از سوی کشورهای غربی هشدار دادند.

"کریسمس" در بسیاری از کشورهای جهان، به عنوان روز تولد حضرت عیسی مسیح(ع) جشن گرفته می‌شود[۱]. روز ۲۵ دسامبر در میان افرادی که کریسمس را جشن می‌گیرند، مشهور به "زمانی جادویی" است که خانواده‌ها و دوستان دور هم جمع می‌شوند و به هم هدیه می‌دهند[۲]. دیدن نمادهای کریسمس مانند کادوهای زیر درخت کاج و انسان‌هایی که لباس بابا نوئل پوشیده‌اند، به همه یادآوری می‌کند که سال جدید دارد از راه می‌رسد و میلیاردها نفر در سراسر جهان، این اتفاق را جشن می‌گیرند. شهرها چراغانی می‌شوند. مرسوم است که مردم به هم کارت تبریک می‌دهند و بچه‌ها بسته به تعداد کارت‌ها و هدیه‌هایی که دریافت کرده‌اند، به هم فخر می‌فروشند.

از یک دیدگاه، دیگر عصر تلاش و کوشش برای کسب دانش و آگاهی در هر رشته‌ای از علوم بشری، تقریبا به سر آمده است. این موضوع ناشی از انفجار اطلاعات و از یک سو و تسهیل دسترسی به منابع دانش به واسطه جهانی شدن ارتباطات و اینترنت از سوی دیگر است. امروزه اینترنت با در اختیار گذاشتن اطلاعات راجع به موصوعات مختلف به شکل مستقیم و یا به شکل غیر مستقیم و با معرفی منابع و مراجع کسب آگاهی از آن‌ها و در بسیاری از موارد با در اختیار گذاشتن این منابع و مراجع به شکل رایگان یا با کمترین هزینه ممکن، راه‌های کسب دانش و آگاهی را بیش از همیشه مستقیم و هموار ساخته است.

رهبر انقلاب: نظام جمهورى اسلامى با حملات گوناگون سیاسى، اقتصادى، نظامى، امنیتى از بین نمیرود بلکه روزبه‌روز هم قوى‌تر میشود؛ تا امروز که نظام جمهورى اسلامى نظامى است به معناى واقعى کلمه مقتدر. البته نظام اسلامى، هم مقتدر است، هم مظلوم است.

«نظریه‌ی اسلام ناب-اسلام آمریکایی» اگرچه در ابتدا از سوی امام خمینی رحمه‌الله طرح شد، اما بعد از ایشان، توسط رهبر انقلاب نیز ادامه یافت و تعاریف و جنبه‌های بیشتری نیز به آن افزوده شد. برای مثال، رهبر انقلاب در پیام حج امسال خود، سه مسئله‌ی کلیدی جهان اسلام را «اتحاد مسلمانان»، «مسئله‌ی فلسطین» و «مسئله‌ی درک تفاوت اسلام‌ ناب-اسلام آمریکایی» معرفی کردند. در این میان، دو مسئله‌ی اتحاد جهان اسلام و مسئله‌ی فلسطین، همواره تا حدودی در ذهن و زبان نخبگان امت مطرح بوده‌، اما به نظر می‌رسد مسئله‌ی سوم آن‌چنان‌که باید، ضریب نگرفته و مورد توجه قرار نگرفته است.

امام جواد علیه السلام و امام مهدی (عج) شیخ صدوق علیه الرحمه سه حدیث از امام جواد علیه السلام درباره امام مهدی (عج) نقل نموده. که دو حدیث ان به روایت عبدالعظیم حسنی است.

امام مهدی (عج) و مکذّبین ک.ب

تشرف آیت الله میرجهانی علامه آیت الله سیدمحمدحسن میرجهانی طباطبایی، فرزند سید جلیل القدر و ربانی میرسیدعلی محمدآبادی جرقویه ای اصفهانی (ره) در سال ۱۲۷۹ هـ. ش در قریه محمدآباد جرقویه سفلی از توابع استان اصفهان در خانواده ای مذهبی، شریف و دوستدار اهل بیت عصمت و طهارت قدم به عرصه وجود نهاد. از محضر بزرگانی هم چون عالم فرزانه آقای شیخ محمدعلی حبیب آبادی(ره) وآخوند ملاحسین فشارکی(ره) آقای شیخ علی یزدی(ره) شیخ محمدرضا رضوی خوانساری(ره) حاج شیخ عبدالله مامقانی(ره) (صاحب رجال)بهره برده

در اینجا باید به دو نکته توجه کرد، اول اینکه این بحث از جهتی بحثی تاریخی است و دیگر این که ازجهتی نیز بحثی عقلی است؛ یعنی آنجا که به ضرورت وجود امام مربوط می شود.

مقصود از آن، نور و وجود ملکوتی اهل بیت(ع) است که قبل از خلقت حضرت آدم(ع) وجود داشته است؛ ولی خلقت آنان به صورت بشری و در کالبد جسمانی، متأخر از آدم است و از این نظر آنان از فرزندان و سلاله آدم به حساب می آیند.

درک اهل بیت آنچنان که هستند کار ساده و راحتی نیست چنان که پشت صفحه آنچه به عنوان تئوری و کلی می توان گفت چند امر است: T}الف-شناخت مقامات اهل بیت (ع):{T اولین گام در درک هر فردی شناخت مقامات و ابعاد وجودی آنها است در این زمینه لااقل آیات مربوط به اهل بیت (ع) و همین طور روایات وارده درباره آنان مورد دقت و بررسی قرار گیرد و همین طور سخنان مخالفان در باب آنان مورد توجه قرار گیرد که در این جا به نمونه های اشاره می شود:

حل این مسأله در گرو کاویدن روش قرآن در معرفى امام على (علیه السلام) و دیگر ائمه هدى (علیهم السلام) و پى جویى راز این مسأله است. در این باره بحث را از چند محور پى مى گیریم:
یک. شخص یا شخصیت
  اصولاً روش قرآن در بسیارى از موارد بیان اصول، قواعد شاخص ها و معیارهاست، نه امور جزئى.

«شأن نبى» آن است که راه را بر مردم آشکار کند؛ امّا امام، مردم را راهبرى مى کند و به پیمودن راه وا مى دارد. براین اساس مقام امامت از نبوت بالاتر است و به همین دلیل، ابراهیم خلیل، مدت ها پس از آنکه به پیامبرى رسید و پس از پیروزى در امتحان هاى متعدد، به مقام امامت نایل آمد.۱  برترى مقام امامت از مقام نبوت، به معناى آن نیست که شخص «امام»، از شخص «نبى» برتر و بالاتر است؛ زیرا بسیارى از پیامبران - از جمله پیامبر اسلام - علاوه بر مقام «نبوت»، داراى مقام «امامت» نیز بوده اند.  «امام» کسى است که در عصر خود، در نقطه اوج و قله هرم هستى قرار دارد.

بنا بر روایاتی که از معصومان(ع) نقل شده است، پس از غیبت حضرت صاحب(عج) یک سلسله دانشمندان و اندیشمندان دینی با شرایط مشخص و ویژه ای که در جای خود مطرح گشته است حجت میان ما و خدایند.

در این باره گفتنی است؛ از آنجا که پیامبر اسلام، خاتم النبین است و از همه پیامبران افضل است و امامان علیهم السلام از نور پیامبر اسلامند بنابراین از جهت مقام علم و ولایت بر پیامبران گذشته برتر می دارند. آنان در روایات متعددی از پیامبر اسلام صحت این حقیقت بیان شده مانند: H}«علی منی و انا من علی»{H؛ H}«حسین منی و انا من حسین»{H که این گونه روایات نزد شیعه و اهل سنت مستند مشهور است. جهت توضیح بیشتر توجه شما را به مطالب زیر جلب می کنیم:

دانشجوی گرامی مسئله شفاعت و وساطت فیض الهی توسط اولیای مقرب الهی که در رأس آنها پیامبر(ص) و امامان(ع) می باشند جای هیچ گونه تردیدی ندارد، لیکن این لزوما به معنای آن نیست که راه مستقیم به سوی خدا بسته باشد؛ چنین انگاره ای برآمده از عرفان و تفکر تحریف شده مسیحی است که در آن راه مستقیم انسان به سوی خدا بسته است.

تعداد امامان و مشخصات آنها در روایات متعددى که از پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله) در منابع شیعه و سنى نقل شده مشخص گردیده است. برخى از این روایات را از منابع اهل سنت نقل مى کنیم:
  ۱. «کار مردم پیوسته مى گذرد تا آنکه دوازده مرد بر آنان فرمان برانند»۱.
  ۲. «شمار جانشینان من به تعداد نقباى موسى (دوازده نفر) است»۲.
  ۳. «تا وقتى که دوازده خلیفه و جانشین بر شما حکومت کنند، دین پیوسته پابرجاست»۳.
  ۴. «کار این امت همواره پابرجاست تا دوازده خلیفه و جانشین بر آنان بگذرند که همگى از قریش اند»۴.
  ۵.

T}الف: تفاوت امامت{T

موفقیت امری نسبی است. اگر نسبت به ایده آل ها سنجیده شود تقریباً هیچ کس و هیچ گروهی در دنیا موفق نیست، چرا که همواره در حدی از آرمان ها تحقق می یابد؛ ولی اگر موفقیت به طور نسبی سنجیده شود، خواهیم دید که انبیا و اولیا در کار خود بسیار موفق بوده اند. دلایل موفقیت آنها را تنها در چند جمله خلاصه می کنیم. شما خود بیشتر نسبت به آن اندیشه کنید: ۱- اکثر مردم دنیا پیرو ادیان آسمانی اند. ۲- بیشترین بناها و آثار هنری و مکان های تجمع به دین تعلق دارد مانند: مساجد، کلیساها، صومعه ها و... . ۳- غنی ترین آثار ادبی در جهان و پرتیراژترین کتاب ها مربوط به ادیان آسمانی و ادبیات دینی است.

خداوند نه تنها ائمه(ع) بلکه سایر انسان ها را نیز می توانست در مرتبه و رتبه ای بالا بیافریند که دیگر نیازی به طی مراتب و کشیدن سختی ها نداشته باشد. ولی در این صورت دیگر صحنه موجود جهان بدین گونه نبود. اراده خداوند در خلقت عالم طبیعت و آدمیان بنابر حکمت بالغه او چنین تعلق گرفته است که موجوداتی مختار و درگیر در عالم ناسوت و طبیعت با اختیار خود و یا کوشش و رنج و مبارزه های گوناگون راه کمال را بپیمایند و از خاک به افلاک برسند که البته این خود صحنه ای زیبا و تماشایی است.

نخست باید دانست از جهت مقایسه آماری بدیهی است که لطف اهل بیت(ع) به مؤمنان و دوست داران بیش از لطف آنان به پیروان ادیان دیگر بوده است. البته گفتنی است از میان تعداد فراوان پیروان ادیان و مذاهب دیگر، اگر تعداد کمی رو به سوی اهل بیت(ع) می آورند معلوم می شود که دارای صفای باطن ویژه ای هستند و شایسته لطف و کرامت مخصوص می باشند. علاوه بر این که یکی از اهداف کرامت، هدایت مردم است و لطف آشکار اهل بیت(ع) به برخی پیروان ادیان دیگر، تأثیر بسیاری در میان آنان و مؤمنان دارد. برای توضیح بیشتر در این باره توجه شما را به مطالب زیر جلب می کنیم:

در مورد تعریف امامت, اختلاف نظر زیادی وجود دارد, و باید هم وجود داشته باشد, چرا که امامت از نظر گروهی (شیعه و پیروان مکتب اهلبیت(ع) از اصول دین و ریشه های اعتقادی است, در حالی که از نظر گروه دیگر (اهل سنت) جزء فروع دین و دستورات عملی محسوب می شود. بدیهی است این دو گروه به مسألة امامت یکسان نمی نگرند و طبیعی است که تعریف واحدی نیز ندارند . به همین دلیل می بینیم یک دانشمند سنی امامت را چنین تعریف می کند:

براى پاسخ به این پرسش باید به سه واقعیت معرفت پیدا کرد. ۱. پیامبران و امامان«ع» داراى اراده بشرى اند؛ مانند دیگر مردم زندگى مى کنند؛ براى تحصیل هر چه بیش تر مقامات معنوى مى کوشند و اهل صبر و جهاد و زهد و تقوایند. ۲. خداوند متعال به قابلیت ممتاز پیامبران و امامان براى تحصیل مقامات معنوى و شایستگى آنان براى به عهده گرفتن مسؤولیت هدایت جامعه علم دارد. درحقیقت همان قابلیت و شایستگى آنان موجب گزینش آنان مى شود. آیات و روایات فراوانى بر این دو واقعیت گواهى مى دهد:

لغت «شریک» واژه ای عربی است و به قطعه کوتاهی از طنابی می گویند که دو لنگه بار را به هم مرتبط می کند. مقام امامت و حقیقت قرآن دو ثقل ثقیل و وزنه وزین اند. امام هم قرآن را به امامت وصل می کند و هم امامت را به قرآن، لذا امام شریک قرآن است. موسای کلیم به خدا عرض کرد پروردگارا بار سنگینی بر دوش من قرار دادی. من باید با فرعون بجنگم؛ برای اینکه در این کار موفق شوم برادرم هارون را «شریک» کار من قرار بده «وأَشرکْه فی أَمری» طه/۳۲

از سه راه به ثبوت می رسد: نخست از طریق پیامبر (ص) یا امام معصوم پیشین که جانشین الهی خود را به فرمان حق تعیین کند، و او را به همة مردم معرفی نماید، و در واقع او هم در این مسأله واسطة انتقال فرمان خدا به مردم است. دو ّم از طریق مشاهدة «معجزات» ، یعنی انجام خارق عاداتی که از طاقت بشر بیرون است ، آن هم توأم با تحدی و دعوت دیگران به معارضه که اگر قبول ندارند همانند آن را بیاورند.

درمورد کارکرد و تاثیر عملی دیدگاه و عمل معصومین نکات زیر قابل ذکر است:امامان دو جنبه دارند:یکی جنبه بشری و دیگری جنبه فرا بشری. در بعد بشری آنان اسوه همگانند و رفتارها و کردارهای آنان قابل الگوگیری است. برای روشن شدن مطلب در این بخش باید به دو واقعیت معرفت پیدا کرد. ۱. پیامبران و امامان(ع) داراى اراده بشرى اند؛ مانند دیگر مردم زندگى مى کنند؛ براى تحصیل هر چه بیش تر مقامات معنوى مى کوشند و اهل صبر و جهاد و زهد و تقوایند. ۲. خداوند متعال به قابلیت ممتاز پیامبران و امامان براى تحصیل مقامات معنوى و شایستگى آنان براى به عهده گرفتن مسؤولیت هدایت جامعه علم دارد.

۱ـ در هیچ آیه و روایتی بشر به عنوان اشرف مخلوقات معرّفی نشده ؛ آنچه قرآن کریم و روایات اهل بیت (ع) بیانگر آن هستند این حقیقت است که انسان کامل (انسان بالفعل ) اشرف از جمیع انواع مخلوقات می باشد ؛ که البته انسان کامل نیز دارای مراتب است و بین انسانهای کامل ، چهارده معصوم اشرف آنان و نبی اکرم (ص) در میان آنها ، در اوج شرافت وجودی است.

باید امام که بطور مطلق واجب الإطاعه است معصوم باشد و چنان باشد که دواعی الهی از همه سو در همه چیز عامل حرکت او باشد. همچنین امام که رهبر کل و حجّت بر کل است، باید اعلم و افضل از همه باشد و از آنچه موجب منافرت طبع انسانی و حقارت شخص در نفوس سالمه باشد و خلاصه از جمیع سوابق سوء و معایب و نواقص خَلقی و خُلقی منزّه باشد. این حکم بدیهی و فطری است که معلّم از متعلّم و استاد از شاگرد و راهنما از رهجو و مقتدا از مقتدی و مربّی از مربّا اعلم و اکمل باشد و نباید غیر افضل مطاع افضل و عالم مطیع جاهل باشد، چنانکه در قرآن مجید می فرماید:

در این زمینه که آیا ائمه(ع) به طور کلى بر همه پیامبران برترى دارند، به طور قطع نمى توان اظهار نظر کرد. مقام حضرت على(ع) افضل از دیگر انبیا غیر از حضرت خاتم المرسلین مى باشد. دررابطه با دلیل این مسأله ابتدا باید توجه داشته باشید که نوعا در مسائل مختلف سه گونه استدلال وجود دارد: عقلى، نقلى و حسى. ۱- دلایل عقلى در رابطه با امور کلى مى باشند و درچنین موردى که مقایسه دو امر جزئى است نباید در جست و جوى آن بود. زیرا خارج از قلمرو براهین عقلى است. ۲- دلیل حسى نیز وجود ندارد زیرا؛ اولا، ما نظاره گر تمام اعمال و حرکات آنها نیستیم تا بامقایسه شهودى از طریق کنش آنها حکم به برترى یکى بر دیگرى نماییم.

امام صادق(ع) فرمودند: « نَحْنُ حُجَّةُ اللَّهِ وَ نَحْنُ بَابُ اللَّهِ وَ نَحْنُ لِسَانُ اللَّهِ وَ نَحْنُ وَجْهُ اللَّهِ وَ نَحْنُ عَیْنُ اللَّهِ فِی خَلْقِهِ ــ ماییم حجّت خدا و ماییم باب خدا و ماییم زبان خدا و ماییم وجه الله و ماییم چشم خدا در میان خلقش». امام معصوم همان گونه که می شنود ، می بیند. لکن توجّه شود که این دیدن با چشم سر نیست بلکه با چشم الهی است که تمام وجود را می بیند نه فقط ظاهر را. لذا دیدن اینها همان دیدن خداست. در برابر این گونه دیدن ، حفظ حجاب و امثال نیز لازم نیست. چون در برابر این گونه دیدن حجابی تاب ندارد.

به اعتقاد شیعه، امامت عبارت است از ریاست همگانى و فراگیر بر جامعه اسلامى در همه امور دینى و دنیوى. از دیدگاه شیعه چنین ریاستى فقط هنگامى مشروع و پذیرفته است که از طرف خداى متعال باشد و حتى شخص پیامبر نیز نقش استقلالى در تعیین جانشین خود نداشته آن را به امر الهى انجام داد. از این جهت امامت همانند نبوت یک منصب الهى است و همان گونه که پیامبر فقط از جانب خدا تعیین مى گردد امام نیز تنها از سوى خدا به امامت منصوب مى شود.

۱ـ اصول دین و امامت در قرآن

اهل بیت (ع) دو بعد دارند، بعد جسمانی، و بعد روحانی، از نظر بعد جسمانی مثل تمام افراد بشر هستند با تفاوت های که بین افراد دیگر نیز وجود دارد، یعنی دوران کودکی و جوانی و پیری دارند بیماری و سلامتی دارند و ... قرآن به پیغمبر اسلام دستور می دهد که به مردم بگو: «من فقط بشری هستم مثل شما»(کهف، ۱۱۰ و از لوازم جسم بیماری است.

بر انیم تا با محوریّت عقل برهانی و با استناد به آیات قرآن کریم و احادیث منقول از اهل سنّت، این مدّعا را به اثبات برسانیم که خلیفه ی بلافصل رسول الله(ص) امیرمؤمنان علی(ع) می باشد؛ و جناب ابوبکر و جناب عمر بن خطّاب و عثمان بن عفّان شرعاً و عقلاً حقّ تصدّی خلافت رسول الله(ص) را نداشته اند. شما می گویید: ۲ ضرب در ۲ مساوی است با ۴ ؛ و دیگری می گوید: مساوی است با پنج. شما می گویید: در هر مثلث قائم الزاویه ، مربع وتر برابر است با مجموع مربّعات دو ضلع دیگر ؛ و دیگری می گوید: در هر مثلث قائم الزاویه ، مکعب وتر برابر است با مجموع مربّعات دو ضلع دیگر. شما می گویید: مجموع زوایای داخلی یک مثلث در فضای اقلیدسی ، برابر است با ۱۸۰ درجه.

در پاسخ به این پرسش به چند نکته اشاره می شود:پیوند و همنشینی ما با اهل بیت(ع) مرهون سه عامل است:۱. معرفت ۲. محبت ۳. اطاعت هر مقدار انسان در این سه زمینه به اهل بیت(ع) نزدیک تر باشد قرب و همنشینی او با حضرات معصومین(ع) بیشتر خواهد بود.فیلسوفان قاعده فلسفی را مطرح می کنند و می گویند «السنخیه عله الانضمام؛ سنخیت و تناسب علت پیوند است، هر چه انسان با کسی سنخیت و تشابه بیشتری داشته باشد، پیوندش با او بیشتر است.

وسائط فیض ۱۳۹۳/۱۰/۰۵ – ۱۷۷ بازدید اشتراک گذاری اشتراک گذاری اشتراک گذاری اشتراک گذاری اشتراک گذاری لینک کوتاه : https://www.porseman.com/!167335 خداوند متعال هیچ کاری را به هیچ کس نسپرده است. وسائط فیض همان گونه که از اسمشان پیداست واسطه فیضند نه فاعل فیض . فیضِ وجود، تنها از آن خدا و به دست خداست و همه ی موجودات عالم ، ...

این سؤال، داراى ابعاد گوناگونى است که به شرح زیر به آنها اشاره مى شود: T}۱- معناى نور: {T «نور» عبارت است از آنچه که در ذاتِ خود، ظاهر و روشن باشد و از نظر اثر بیرونى، مظهر و روشن کننده غیر خود باشد. این مفهوم، مصادیق گوناگونى دارد که در شدّت و ضعفِ صدق مفاد آن بر آنها، متفاوت مى شوند؛ مثلاً هم مى توان بر خورشید، اطلاق نور کرد و هم بر یک لامپ روشن؛ زیرا هر دو، در ذات و گوهر خود، ظاهر و روشن بوده و هم روشن کننده غیر خود مى باشند؛ ولى روشنى و روشنگرى خورشید کجا و روشنى و روشنگرى لامپ کوچک کجا؟!

T}معنای ولایت:{T لغت شناسان کلمه ولایت را به معنای سرپرستی، عهده داری امور، سلطه، استیلا،رهبری و زمامداری معنا کرده اند. در این جا معنای این کلمه را با برخی از مشتقاتش فقط از کتاب های لغت اهل سنت برایتان نقل می کنیم: - راغب اصفهانی می نویسد: «وِلایت؛ یعنی، یاری کردن. و وَلایت؛ یعنی، زمامداری و سرپرستی امور و گفته شده است که وِلایت و وَلایت ماننددِلالت و دَلالت است و حقیقت آن «سرپرستی» است. ولی و مولی نیز در همین معنا به کار می رود»، (المفردات الراغب، ص ۵۷۰).

۱ ـ قرآن و اهلبیت (ع) همیشه همراه یکدیگرند و جدایی ناپذیرند ، و آنها که طالب حقایق قرآنند باید دست به دامن اهلبیت (ع) بزنند. ۲ ـ همان گونه که پیروی از قرآن بدون هیچگونه قید و شرط بر همه مسلمین واجب است پیروی از اهلبیت (ع) نیز بدون قید و شرط واجب می باشد.

۱ ـ آیه «اِنِّما یُریْدُ اللهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ اَهْلَ الْبَیْتِ» V}احزاب/۳۳ {Vبه شهادت محتوایش ، و همچنین روایاتی که در شرح و تفسیر آن از پیامبر اکرم (ص) در منابع معروف اسلامی آمده است، مفهومش عامّ است، یعنی علاوه بر علی(ع) سایر ائمّه معصومین ، مخصوصاً امام حسن و امام حسین (ع) را که به نام آنها در این روایات تصریح شده است شامل می شود.

حضرات خمسه که به پنج آل عبا مشهور و معروف می باشند به اصحاب کسا هم خوانده می شود. در احادیث متعدد آمده است که به پیامبر اسلام (ص) آقا امیر مومنان – حضرت فاطمه زهرا و امام حسن و امام حسین را در زیر عبای خود می آورد و می گفت : بار الها اینان اهل بیت من می باشند پلیدی را از آنان دور کن و پاکشان گردان. نقل است که عاشیه همسر پیامبر این را تماشا می نمود و می خواست زیر عبای پیامبر (ص) آید ولی حضرت مانع آمدنش می گردید و می فرمود : که شما جز اهل بیت من محسوب نمی گردید پنج تن آل عبا در قرآن ۱- اهدنا الصراط المستقیم (فاتحه ۶)

ولایت در لغت به معناى قرب و نزدیکى است (-معجم مقاییس اللغة، ابى الحسین احمد بن فارس بن زکریا، دفتر تبلیغات اسلامى قم.

برخی گمان می‎کنند اگر قبول کنند که به پیامبر یا امام، علم غیب و علوم لدنّی و معجزه و کرامت و مقامات و خصائص عطا شده و آنان واجد کمالاتی بوده‎اند که دیگران به آن کمالات نرسیده‎اند و ارواح و طینت و جوهر وجودشان را صاحب کمالات و مورد عنایات بیشتر بدانند با انسانیّت آنها منافی است؛ زیرا این کمالات در مافوق انسان قابل قبول است نه در انسان و انسان مافوق. ولی این گمان صحیح نیست و منشأ آن جهل به کمالات انسان و مراتب انسانیّت است.

حدیث ثقلین به هر دو شکل نقل شده است در این باره توجه به چند نکته لازم است: ۱. روایاتى که در آن «کتاب الله و سنتى» آمده غالباً بدون سند ذکر شده و یا در سند آن ها شخصیت هایى چون اسماعیل بن ابى اویس، صالح بن موسى طلحى، سیف بن عمر تمیمى قرار دارند که غالب علماى رجال اهل سنت آنان را تضعیف کرده اند. از طرف دیگر «کتاب الله و عترتى» به تواتر نقل شده ولى کتاب الله و سنتى خبر واحد است. «۱»

چگونگى پرداختن به مسأله امامت و ولایت حضرت على در سنت و سیره پیامبر گرامى اسلام از مسائل بسیار مهم است و تحقیقاتى دراز آهنگ مى طلبد. در این جا به اختصار چند نکته اشاره مى شود: یک. برخورد پیامبر با حضرت على علیه السلام در بسیارى موارد به گونه اى ویژه بود و با نحوه برخورد آن حضرت با دیگران تفاوت معنى دارى را نشان داده است. از جمله اینکه: ۱- ۱. به طور معمول در جنگ ها با وجود حضرت على علیه السلام فرماندهى جنگ را به او سپرده و به دیگران نمى داد. ۱- ۲. به هنگام خروج از مدینه براى جنگ تبوک حضرت على علیه السلام را به جانشینى خود در مدینه باقى گذاشت.