مذهبی

در جوامع حدیثی، کتب نوادر چه کتبی هستند؟ و در کتب حدیثی، بابی تحت عنوان «نادر» دیده می‌شود، منظور از «نادر» چیست؟

چگونه به تدریج به قرآن عمل کنیم و معیار اعمالمان را قرآن قرار دهیم؟

فلسفه نصب پرچم روی گنبد ائمه اطهار چیست؟ و چرا گنبد امام علی(ع) پرچم ندارد؟

آیا می‌توان اوصاف عفت و شجاعت را به خدا نسبت داد؟ چرا؟

سلام علیکم؛ برای درمان بسیاری از بیماری‌‌ها،‌ فقط کافی است باور داشته باشید که درمان می‌‌شوید،‌ حتی اگر داروی واقعی نخورید. به داروهای غیرواقعی دارونما یا placebo می‌‌گویند که امروزه بسیاری از پزشکان از آنها استقبال می‌‌کنند. برای نمونه، زمانى که یعقوب نبى(ع) از فراق یوسف(ع) نابینا شد به تصریح قرآن کریم، لباس فرزندش را بر چشم نهاده و بینایى خود را باز یافت. لباس فرزندش تبرّک است(دارونما). نظر متکلمان چیست؟

سلام؛ حدیثی از پیامبر(ص) شنیده‌ام که ویژگی‌های رفتاری انسان‌ها را در دهه‌های مختلف سنی -حتی شصت و هفتاد سال - بیان فرموده‌اند، اگر ممکن است متن کامل آن‌را بیان فرمایید.

جناب «حارث بن کعب ازدی» در کتب رجالی شیعه و از نظر علم رجال شیعه چه وضعیتی دارد؟ مذهب او چیست و آیا می‌توان به احادیث و روایات او اعتماد کرد؟

از کجا معلوم شد که حج سال دهم، آخرین حج(حجة الوداع) پیامبر اسلام(ص) بوده است؟ قبل از رفتن به حج، یا در بین راه، یا آخر حج؟

لطفاً در مورد سید عبدالله جزائری (1112-1173ق) توضیحاتی ارائه نمائید.

نام درختان بهشتی

در روایات شغل قصابی مکروه اعلام شده است، در لغت هم قصاب به کسی گفته می‌شود که حیوان را بکشد و گوشتش را بفروشد. در زمان ما بیشتر قصاب‌ها اصلاً حیوان را ذبح نمی‌کنند، بلکه حیوان ذبح شده را تقسیم کرده و می‌فروشند. سؤال این است که آیا عنوان و تبعاً حکم کراهت شغل قصابی به گوشت‌فروش‌های کنونی صدق می‌کند یا خیر؟ لطفاً توضیح دهید.

برای علمای رجال حدیث مثل نجاشی، چگونه عدالت افراد مشخص می‌شود که ما از او تبعیت می‌کنیم؟ همچنین چه کسی خود رجال‌نویسان را تأیید می‌کند؟

لطفاً در مورد شیخ احمد جزائری (متوفای: 1151هـ.ق) توضیحاتی ارائه نمائید.

در جایی خواندم که می‌گوید: «لا شفیع للمرأة أنجح عند ربها من رضا زوجها»؛ آیا این حدیث معتبر است؟ آیا منظور از رضایت شوهر، تنها رضایت جنسی است؟

لطفاً ظهور تصوری و تصدیقی را توضیح دهید، و بگویید که آیا حجیت ظهور، ظهور تصوری را شامل می‌شود، یا تصدیقی و یا هر دو را؟

با سلام؛ قرآن کریم می‌فرماید: «انّ الصّفا والمروه من شعائر الله فمن حجّ او اعتمر فلا جناح علیه ان یطوّف بهما...». اگر هفت بار سعی بین صفا و مروه واجب است؛ چرا از واژه «لا جناح» استفاده شده است؟ همین‌طور در شکسته خواندن نماز مسافر نیز مشابه چنین تعبیری وجود دارد؟

آیا امیرالمؤمنین علی(ع) دستمال زرد به همراه داشته‌اند؟ اگر چنین بود، آیا اثر خاصی داشته و از کرامات محسوب می‌شده است؟

آیا ثقه بودن یک راوی مثلاً یعقوب بن یزید که بسیار توثیق شده، می‌تواند دلیل بر عادل بودنش باشد؟

سلام؛ امام علی(ع) در خطبه 14 نهج البلاغه خطاب به مردم بصره می‌فرماید: «سرزمین شما به آب نزدیک و از آسمان دور است؛ خردهایتان اندک و سفاهت در شما نمایان است؛ نشانه تیر بلایید، و طعمه لقمه ربایان، و شکار حمله کنندگان»‏. مگر نزدیک بودن سرزمین به دریا تأثیری بر عقل ساکنان آن سرزمین دارد؟! آیا وضعیت جغرافیایی در کم‌خردی ساکنان آن سرزمین تأثیر دارد؟

آیا امام شافعی نوه دختری امام حسن مجتبی(ع) است؟

چرا در بین انواع توحید، تنها توحید الوهیت است که با تحقق آن،‌ انسان به ایمان واقعی می‌رسد؟

در ذیل آیه شریفه «فتلقّی آدم من ربّه کلمات» (بقره، 37) روایات فراوانی وارد شده است، مبنی بر این‌که کلماتی که حضرت آدم از خداوند دریافت کرد و به واسطه آن توبه‌‌اش پذیرفته شد، اسماء خمسه طیبه بوده است. لطفاً سندهای این روایت را از منابع اهل‌سنت ذکر کنید.

آیه 29 سوره فتح که می‌گوید «مؤمنان را از اثر سجده‌‌هایشان می‌‌توان شناخت»، آیا باعث تحریک حس نفاق و ریاکاری در بین مؤمنان نمی‌شود؟

آیه 60 سوره‌ی اسراء از چه رویایی حرف می‌زند؟ خواب پیامبر چه بوده؟ و جریان شجره‌ی ملعونه که در همین آیه آمده چیست؟

در آیه 18سوره مبارکه مریم می‌خوانیم: «گفت اگر پرهیزگارى من از تو به خداى رحمان پناه مى‌برم». قاعدتاً باید حضرت مریم(س) می‌گفت اگر پرهیزگار نیستی من به خدا پناه می‌برم. پس چرا پناه بردن خود به پروردگار را مشروط به پرهیزگاری آن‌شخص(حضرت جبرئیل) کرد؟!

آیاتی نظیر «لا تقف ما لیس لک به علم» و «ان الظن لا یغنی من الحقّ شیئاً»، عمل به ظنون را جایز نمی‌دانند، در حالی‌که بسیاری از احکام ما از خبرهای ظنی‌اند(ظنی السند)، و خود آیات هم ظنی‌اند(در دلالت) که طبق این آیات به خود آنها هم نباید عمل کرد؛ چرا که دور پیش می‌آید؟

یکی از شیعیان پیش امام صادق(ع) می‌آید و عرض می‌کند: فدات بشوم یابن رسول الله(ص) من بعضاً بی‌سبب و بی‌جهت غمگین و غصه‌دار می‌شوم؟ امام صادق(ع) فرمودند: «آن غصه و شادی از ما به شما می‌رسد. اگر بر ما غصه و یا شادی روی دهد به شما نیز می‌رسد؛ زیرا ما و شما از نور خداییم». این حدیث در چه حدی صحت دارد؟ لطفاً در صورت صحیح بودن توضیح هم بدهید.

سفسطه و مغلطه چیست؟

در روایتی آمده است: قال الامام المهدی(ع): «لَوْ أَنَّ أَشْیاعَنا وَفَّقَهُمُ اللهُ لِطاعَتِهِ عَلَى اجْتِماع مِنَ الْقُلُوبِ فِى الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِمْ لَما تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الُیمْنُ بِلِقائِنا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعادَةُ بِمُشاهَدَتِنا». منظور از عهد و پیمان الهى که باید به آن وفا کنیم چیست؟

از امام باقر(ع) نقل شده است: «قضاى حتمى خداوند است که اگر به بنده‌اى نعمتى عطا کند، آن نعمت را از او نمى‌گیرد، مگر آن‌که گناهى انجام دهد که شایستگى داشتن آن نعمت را از دست دهد، و این مطلب مطابق با این سخن خداوند است. سپس ایشان آیات 53 سوره انفال و 11 رعد را قرائت مى‌کرد.(تفسیر نورالثقلین،ج 2، ص 488) ائمه‌ى اطهار(ع) که در دوره‌هاى زمانى نعمت‌هایى؛ مانند نعمت مادر را از دست داده‌اند. آیا این موضوع با این حدیث تناقض دارد؛ چون آنان معصوم هستند و گناهى انجام نداده‌اند که به خاطر آن نعمتى را از دست بدهند.

با سلام؛ مباهله پیامبر(ص) از چه جهاتی سند حقانیت اسلام و اهل‌بیت می‌باشد؟ و تأثیر مباهله بر تعامل بین ادیان توحیدی و مذاهب اسلامی چیست؟

«پیر در میان کسان خود، مانند پیامبر در امت خویش است»؛ آیا این حدیث است. با توجه به این حدیث هر پیری می‌تواند پیامبر باشد؟ در این حدیث گفته نشده است که پیر مؤمن، یا پیر نماز شب‌خوان، یا پیر درستکار، گفته شده پیر. آیا پیران جنایت‌کار نیز مشمول این حدیث‌اند؟ منظور از این حدیث را توضیح دهید.

لطفاً انواع چهارگانه دعا را توضیح دهید و نوع حرام و باطل آن کدام است؟

تفاوت میان «نبوت عامه» و «نبوت خاصه» چیست؟

روایاتی در مورد ثواب تلاوت قرآن وجود دارد مانند «من قرأ قرآن و هو شاب....» آیا ثواب وعده داده شده در این روایات شامل قرائت ترجمه قرآن نیز می شود؟

زندگی‌نامه سلمان فارسی را می‌خواهم.

آیا در تورات سخنی درباره زندگی حضرت موسی(ع) آمده است؟ و آیا آنچه در تورات آمده، با قرآن اشتراک دارد یا خیر؟

سلام علیکم؛ با توجه به این‌که همواره تاکید عارفان مسلمان بر این بوده که طی طریق در مسیر عرفان و مکاشفه تنها از طریق عمل به شریعت و دین امکان‌پذیر است، و تعبد به دین شرط لازم سیر و سلوک است، اما عرفان در ادیان دیگر بویژه مسیحیت در طول تاریخ و در قرون وسطی و حتی در سال‌های اخیر رایج بوده، و انسان‌هایی که از آنها به عنوان قدیس یاد می‌شود اهل کشف بوده‌اند. و با مراجعه به کتب عرفان مسیحی نام بسیاری از مسیحیان قرون وسطی را می‌توان یافت که آنها شهود عرفانی داشته‌اند. حال سؤال بنده این است که اگر رسیدن به مقامات عرفانی و شهود غیب در عصر بعد از نبی اکرم(ص) تنها با عمل به احکام اسلام و شریعت امکان‌پذیر است، (چرا که دین راستین و مسیر حق همان است و اگر بخواهد راهی طی شود تنها از همین طریق امکان‌پذیر است) قاعدتاً، این اخبار رسیده از عالم مسیحیت و ادیان دیگر بویژه ادیان هند و این کشف و شهودها چگونه توجیه می‌شود؟

استمرار نسل بشر چگونه بوده و فرزندان حضرت آدم)ع( با چه کسانی ازدواج کردند؟ مگر می‌شود ائمه صحبت‌هایشان و کلامشان تناقض داشته باشد؛ چون امامان هر کدام تفسیری متفاوت در این خصوص داشته‌اند؟ آیا این روایات نامعتبر است چون تناقض دارند؟

در زمان پیامبر اسلام(ص) جایی که مردم می‌رفتند پیش طبیب، آیا اسم خاصی داشته است؟ آیا چیزی شبیه بیمارستان آن موقع بوده است؟

سلام؛ آیا به احادیثی که مراحل رشد انسان را به سه دوره هفت ساله تقسیم کرده، می‌توان عمل کرد؟ با توجه به این‌که این احادیث ضعیف و مرفوع هستند؟

نفیسه خاتون کیست؟

با سلام؛ در سوره تحریم آیه یک آمده است که ای پیامبر چرا به سبب این‌که در پی خشنودی همسرانت هستی چیزی را که خدا حلال کرده بر خود حرام می‌کنی. حضرت محمد(ص) دارای عصمت کامل بود، و حتی ترک اولی هم نباید در حضرت رخ می‌داد، پس در این‌جا حرام کردن حلال بر خود، چه معنا می‌دهد؟

با سلام؛ همان‌طور که می‌دانید برهان امکان و وجوب فقط وجود واجب را اثبات می‌کند. حال اگر مادی‌گرایی اشکال کند، واجب اصل ماده است و ممکنات صورت‌های این واجب هستند، چگونه می‌توان با برهان امکان پاسخ او را داد؟

زنی به نام «سجاح» (یکی از افرادی که پس از محمد ادعای نبوت کرده بود) که بود؟ عاقبتش چه شد؟

باسلام. همان‌طور که می‌دانید برهان علیت در طول تاریخ به عنوان یکی از براهین وجود خدا توسط خداباوران مورد استفاده قرار گرفته است. برهان علیت در اثبات وجود خدا به شرح زیر است: براساس قانون علیت، هر معلول، علتی دارد. همین‌طور در میان پدیده‌ها سلسله‌ای از علل وجود دارد؛ و چون تسلسل علل ممکن نیست، باید علت نخستینی وجود داشته باشد(علت العلل) وجود داشته باشد. این علت العلل خدا است. بنده فکر می‌کنم تناقضات و اشکالاتی در این استدلال وجود دارد: 1. بر اساس این استدلال وجود علتی بدون علت، برای وجود جهان الزامی است. این به معنای آن است که در این بین، موجود یا موجوداتی می‌توانند بدون علت وجود داشته باشند، حال سوال این‌جا است که پس چرا جهان نمی‌تواند این موجود باشد؟ یعنی به عبارت دیگر، بر اساس سخن برتراند راسل: «اگر هر چیزی باید دلیل و علتی داشته باشد، پس وجود خداوند هم باید علت و دلیل داشته باشد و اگر چیزی بتواند بدون دلیل و علت وجود پیدا کند، بحث درباره‌ی وجود خدا بی‌فایده خواهد بود؛ زیرا وجود طبیعت نیز بدون علت ممکن است». 2. با توجه به دیدگاه خداباوران، خداوند علت العلل(علت بی‌علت) است، بنابراین اگر قرار باشد خدا علتی نداشته باشد، به این معنا است که علیت جهانشمول نیست؛ یعنی چیز یا چیزهایی وجود دارند که نیاز به علت ندارند. ولی یکی از مقدماتی که باعث شد به فرض وجود خدا برسیم جهانشمول بودن علیت بود. اگر علیت جهانشمول نباشد، باز هم زنجیره‌ای که تصور می‌کردیم ما را به خدا می‌رساند، تشکیل نمی‌شود. 3. البته جوابی که معمولاً از طرف خداباوران داده می‌شود این است که جهان نمی‌تواند بدون علت باشد، ولی خدا می‌تواند. ولی چطور؟ چه خصوصیتی وجود دارد که آنها را اینچنین می‌کند؟ قاعدتاً جواب می‌دهند این‌که جهان مادی است و خدا غیر مادی. حال سؤال اینجا است که مگر ما جایی از خصوصیت مادی بودن و غیرمادی بودن جهان برای رسیدن به علت استفاده کردیم؟ مگر ما جایی علیت را با توجه به خصوصیت ماده ثابت کردیم که اگر زمانی بگوییم چیزی غیر مادی وجود دارد(حتی اگر این تصور درست باشد) از علیت برکنار باشد؟ یا به عبارت دیگر، همان‌طور که مشخص است برهان علیت تنها برای جهان ماده صدق می‌کند، در این صورت در این ادعا گفته شده که خدا غیر مادی است. پس در این صورت خدا مشمول قانون علیت نمی‌شود و نمی‌توان وجود خدا را با قانون علیت اثبات کرد.

هارون بن عبدالله مهلّبی که بود؟

آیا ممکن است شهیدی داشته باشیم که اهل نجات نباشد؟!

آیا این حدیث معتبر است: امام صادق(ع) می‌فرماید: «هرگاه قصد کار بدى کردى آن‌را انجام نده؛ زیرا گاهی خداوند به بنده در حال ارتکاب معصیتى نظر می‌افکند و می‌فرماید: به عزّت و جلال خود سوگند که از این پس هرگز او را نمی‌بخشم».

آیا روایتی با این مضمون یا مضامین دیگر وجود دارد که؛ هرکس برای گناهی را که خودش انجام داده، دیگری را سرزنش کند، تا ابد در جهنم خواهد ماند؟