پرسشگر گرامی ؛ جهت دریافت پاسخ به نکات زیر توجه نمایید :
الف ) اگر شخصی یک عمر گناه کند و قبل از مردن ، توفیق توبه پیدا کند ،خداوند او را خواهد بخشید ،این وعده ای است که در قرآن کریم آمده است ، وامام صادق علیه السلام همین معنا را از این آیه، تفسیر فرموده اند ، به آیه وسپس سخن امام علیه السلام توجه کنید : «انّما التوبة علی الله الذین یعملون السوء بجهالة ثم یتوبون من قریب»(نساء 17) .امام صادق علیه السّلام در تفسیر(بجهالة) درآیه بالا، می فرمایند:(بجهالة ) یعنی هر گناهی که بنده خدا، از روی جهالت و نادانی (آن کار را) انجام دهد ؛ اگرچه از روی عمد باشد (خداوند آن را خواهد بخشید)زیرا جهل ونادانی بوده که آن بنده را به سوی آن گناه دعوت نموده و آن کار را زینت داده است.(و یتوبون من قریب)یعنی آن گنهکاران (قبل از مرگ و رفتن از این دنیا) توفیق توبه پیدا می کنند. بنابراین توبه قبل از یقین به مرگ پذیرفته می باشد.( سفینة البحار، ج 1،ص 475) .
ب ) در روایتی نورانی،امام باقر علیه السّلام می فرمایند: شادمانی و سرور خداوند متعال نسبت به توبه بنده اش، بیشتر از یافتن توشه و مرکب گم گشته مرد مسافری در شبی ظلمانی است….( سفینة البحار، ج 1،ص 476) ؛ در روایت دیگر امام رضا (ع) مى فرمایند: (التائب من الذنب کمن لاذنب له) توبه کننده از گناه مانند کسى است که هیچ گناهى ندارد، (میزان الحکمه ج، 1 باب التوبه ر، 2116).
بنابراین انسان باید یقین داشته باشد که:
1 . از عنایات الهی به انسان همین توفیق توبه و درک راه صحیح است .
2 . با انجام توبه و پشیمانی از گذشته و قصد اصلاح آینده و عزم بر نرفتن راه گذشته، شما دیگر هیچ بار گناهی را بردوش نمی کشید و به پاکی راه پیدا کرده اید.به این سخن گرانقدر امام باقر علیه السّلام دقت کنید و آن را مانند آب گوارایی نوش جان کنید؛ایشان می فرمایند: توبه کننده از گناه مانند کسی است که هیچ گناهی ندارد ، کیفر و مجازات روز قیامت به خاطر جرم و گناه بنده در دنیا است و اصولا تا جرم و گناه وجود نداشته باشد کیفر و مجازات مورد و موضوع ندارد ، اگر گناهان انسان در دنیا بخشوده شود و بنده مورد مغفرت الهی قرار گیرد دیگر موضوعی برای کیفر الهی در قیامت و اخرت وجود ندارد تا مورد کیفر الهی قرار گیرد ، پس جایگاه او در بهشت است که : « ان الله یحب التوابین »
3 . لازم به یادآوری این نکته است که ما در پاسخ به القائات مأیوس کننده ابلیس می گوئیم: خدای ما آن بخشنده مهربانی است که نه تنها آنهایی را که توبه کرده و عمل صالح انجام می دهند را می بخشد بلکه تمام گناهان گذشته ایشان را به حسنات تبدیل می نماید زیرا که در قرآن کریم می فرماید«یبّدل الله سیئاتهم حسنات»(فرقان 70) پروردگار ما کسی است که فقط حساب ما را صفر نمی کند بلکه گناهان ما را بجای دارایی های معنوی ما محسوب می فرماید. بنابراین لازم است که انسان برای توبه خود و این توفیق بزرگ الهی،ارزش بسیار والایی قائل باشد و بر آن مراقبت نمائید.تا دچار لغزشهای گذشته نشود و با آگاهیهای بیشتر دینی و معنوی به آینده ای روشن و قرب خدای متعال فکر کند.