در پاسخ سؤال شما به مواردی چند اشاره می شود:
– این گفته منشأ علمی و منطقی ندارد، بلکه صرفا یک گفتار عامیانه است. همانطور که موارد عدیده نقض آن آشکار است. ما بسیاری از افراد صالح و وارسته را داریم که خداوند به آنها عمر طولانی عطا فرموده است. مثلا آیه الله بهجت(رحمه الله علیه)
-کم و زیاد بودن عمر انسانها به دست خداوند و در دست قدرت الهی و علم لایتناهی خداوندی است و هیچ کس از میزان و مقدار عمر خود آگاهی ندارد.
البته خداوند راههایی را به انسان نشان داده که انجام آنها باعث زیاد شدن عمر و طولانی شدن آن است، مانند صدقه دادن، نیکی به پدر و مادر، خدمت به دیگران، و … . و همچنین مواردی را بر شمرده که انجام آنها باعث کوتاه شدن عمر انسان می شود، مانند انجام برخی از گناهان. همچنانکه رعایت برخی مسائل بهداشتی و تغذیه هم به تقدیر تکوینی خداوند، در طول عمر مؤثر است.
– شاید یکی از عواملی که باعث شده تا این گفتار در بین مردم معروف شود آن باشد که انسانهای خوب بیشتر از دیگر افراد در خاطره ها و یادها می مانند، و رحلت آنها، و لو اینکه عمری طولانی هم داشته اند، حسرت دیگران را برمی انگیزد. و بر عکس، انسانهای بدکردار و ناشایست خیلی زود از یادها می روند، و اگر هم به ذهن بیایند، کسی افسوس نمی خورد که چرا آنها مرده اند، و لو اینکه عمری کوتاه داشته اند.
بنابر این چون رفتن انسانهای خوب بیش از دیگران احساس می شود و جای خالی آنها بیشتر نمایان است، چنین تصور می شود که آنها زود از میان ما رفته اند، در صورتی که ممکن است عمری طولانی را هم سپری کرده باشند.
– کوتاه و بلند بودن عمر انسان ملاک نیست، بلکه مهم داشتن عمری با برکت و مفید است. اگر کسی عمری طولانی داشته باشد، ولی از آن بهره خوبی نبرد، این باعث افتخار او نمی شود. از اینرو عمر کوتاه و با برکت بهتر از عمر طولانی، ولی بدون خیر و برکت است. چرا که یکی از سؤالات اساسی و مهمی که در روز قیامت از انسان پرسیده می شود این است که عمرت را در چه راهی صرف کردی؟ بنابر این اگر قرار است انسانی ناشایست و نافرمان باشیم همان بهتر که عمر کوتاه باشیم، تا بار سنگین گناهان ما بیش از این سنگین نشود. ولی چه خوشبخت است آن انسانی که عمری طولانی داشته، و در طول این عمر با برکت زاد و توشه ای بس فراوان از دوستی با خداوند و انجام فرامین و دستورات او به همراه دارد.
– انسان هر چه می خواهد باید از خداوند درخواست نماید. پس چه بهتر که در کنار انجام اعمال نیک و دستورات الهی، از خداوند بخواهیم تا هم عمری طولانی، و هم عمری با خیر و بر کت به ما ارزانی دارد.
خلاصه کلام اینکه:
کوتاه بودن عمر دلیل بر خوب بودن نیست و طولانی بودن عمر دلیل بر بد بودن نیست.