آیا روسیه حق دارد از تشویق ایران به جنگ سخن بگوید؟

آن گونه که روزنامه مسکو تایمز نوشته، برخی مشاوران وزارت دفاع این کشور مدعی هستند، این کشور برای مقابله با رفتار آمریکا در اوکراین، اقداماتی خواهد کرد که تشویق ایران به جنگ با عربستان سعودی و حمایت از ایران در این جنگ از جمله آن‌هاست. اردیبهشت ماه امسال، موضع خفیف‌تر یک مقام رسمی ایران، باعث واکنش تمام عیار دولت و احزاب لبنانی شد.

۲۲ بهمن ۱۳۹۳ – ۱۶:۵۱ – 11 February 2015

آن گونه که روزنامه مسکو تایمز نوشته، برخی مشاوران وزارت دفاع این کشور مدعی هستند، این کشور برای مقابله با رفتار آمریکا در اوکراین، اقداماتی خواهد کرد که تشویق ایران به جنگ با عربستان سعودی و حمایت از ایران در این جنگ از جمله آن‌هاست. اردیبهشت ماه امسال، موضع خفیف‌تر یک مقام رسمی ایران، باعث واکنش تمام عیار دولت و احزاب لبنانی شد.

به گزارش «تابناک»، در حالی که دولت روسیه بر سر مناقشه در اوکراین در معرض تحریم‌های غرب قرار گرفته و آسیب‌های زیادی به اقتصاد این کشور وارد شده است، وضعیت نبرد‌ها در اوکراین بر سر دوراهی قرار گفته است. از سویی ممکن است، پیشنهاد کاهش تنش ـ که در ملاقات اخیر بین رؤسای جمهور روسیه و فرانسه و صدر اعظم آلمان مطرح شده است ـ باعث کاهش تنش و آرام‌تر شدن اوضاع شود، ولی از سوی دیگر، شاید با تشدید تنش، غرب در این ماجرا دخالت بیشتری کرده و چند میلیون دلار به اوکراین کمک تسلیحاتی و تحریم علیه دولت روسیه را تشدید کند.

در شرایطی که افت شدید قیمت نفت، آسیب‌ها بر اقتصاد روسیه را عمیق‌تر کرده است، علاوه بر اقدامات تبلیغاتی مانند پیگیری دریافت خسارت جنگ جهانی دوم از آلمان، روسیه گزینه ایجاد تنش در مناطق دیگر جهان با هدف اعمال فشار به غرب و افزایش احتمالی قیمت نفت را مورد توجه قرار داده است.

آن گونه که روزنامه مسکوتایمز مدعی شده است، علاوه بر انتقال تکنولوژی پیشرفته نظامی به چین، گزینه تحریک ایران به اقدام نظامی علیه عربستان سعودی و حمایت از ایران در این مسیر، دیگر گزینه‌ای است که از سوی برخی اعضای شورای مشورتی وزارت دفاع روسیه مطرح شده است.

این اظهارات گستاخانه روس‌ها در شرایطی است که طبق بدیهی‌ترین مقدمات روابط بین‌الملل، از بارز‌ترین مشخصه های حاکمیت داشتن یک دولت این است که آن دولت توانایی ورود به جنگ را داشته و در اجرای سیاست خارجی خود آزاد و مستقل باشد.

به همین سبب است که حتی کشور کوچکی مانند لبنان نیز، حداقل در حد حرف چنین دخالت‌هایی را تحمل نمی‌کند. در اردیبهشت ماه سال جاری ادعا شد که سردار سید یحیی صفوی، در مراسمی که به مناسبت سالگرد ‌آغاز عملیات بیت‌المقدس و آزادی خرمشهر در سال ۶۱، با حضور پیشکسوتان جهاد و شهادت و پرسنل سپاه در محل سپاه صاحب الزمان استان اصفهان (عج) برگزار شده بود، در‌باره تغییر شرایط منطقه در سال‌های اخیر گفته است: «قدرت نفوذ ایران از محور ایران، عراق و سوریه تا مدیترانه رسیده و این سومین بار است که قدرت نفوذ ایران تا مدیترانه گسترده شده است. خط دفاعی ما دیگر شلمچه نیست، مرز دفاعی ما جنوب لبنان با اسراییل است و عمق دفاع استراتژیک ما تا کنار مدیترانه و بالای سر اسراییل رسیده است. نگرانی غربی‌ها از توسعه نفوذ قدرت ایران از خلیج فارس تا مدیترانه است‌».

روشن است که سخنان سردار صفوی به مراتب قابل قبول‌تر از اظهارات اخیر مقامات روس است. در حالی که سردار صفوی تنها از نفوذ ایران در منطقه و داشتن حامیانی در مرز با سرزمین‌های اشغالی سخن گفته بود، مقامات روس از درگیر کردن ایران در جنگی سخن می‌گویند که حداقل اکنون هیچ عقل سالمی از آن حمایت نمی‌کند و البته با سوابق جمهوری اسلامی در ۳۶ سال اخیر نیز کاملا در تضاد است.

همان اظهارات سردار صفوی نیز با واکنش تند لبنانی‌ها مواجه شد. جریان المستقبل در پارلمان لبنان با صدور اطلاعیه‌ای، سخنان سردار صفوی را خطرناک دانسته و خواستار شفاف‌سازی حزب‌الله در این باره شد. این جریان که رهبری آن در دست فواد سینیوره، نخست وزیر سابق است، از جبران باسل وزیر خارجه این کشور خواست ‌که مسئولیت خود را بنا بر قانون اساسی و منافع ملی لبنان ‌در این باره اجرا کند. میشل سلیمان رئیس‌جمهور لبنان نیز از این سخنان انتقاد کرده و آن را نافی حاکمیت ملی لبنان دانسته است. وی قول داده ‌که برای روشن شدن موضوع با مقامات ایرانی تماس خواهد گرفت.

حال پرسش این است که آیا اکنون کسی در دولت و مجلس به این اظهارات مداخله‌جویانه روس‌ها اعتراض خواهد کرد یا خیر؟