پرسش:

ادعا شده است که با توجّه به عقیده زرتشتیان (در ایران باستان) به موضوع سوشیانت (نجات دهنده بزرگ)، معلوم می شود که مهدویتِ اسلام، ریشه در عقاید ایرانیان دارد و از آنجا گرفته شده است؛ پاسخ چیست؟

پاسخ اول:

وقتی مهدویت ریشه در صدها روایت و سند دینی اسلامی دارد و همه مسلمانان (و نه تنها شیعیان) به این حقیقت اعتراف و ایمان دارند چرا باید ریشه عقیده به مهدویت را در ایران باستان جست وجو کرد؟! آری، عقیده به منجی در همه ادیان از جمله دین زرتشتی هم بوده، ولی روشن است که صرف مشابهت در عقیده دلیل آن نیست که این موضوع، اسلامی و قرآنی نباشد. جالب اینکه قرآن کریم خود تصریح کرده که موضوع وراثت صالحان و حاکمیت ایشان در زمین در همه کتاب های آسمانی و ادیان الهی بوده است:

خداوند در سوره انبیاء آیه ۱۰۵ می فرماید:

«و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصّالحون.»

»و همانا ما در زبورِ [داوود(ع)] نوشتیم پس از آنکه در همه کتاب های آسمانی نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ی ما ارث می برند.»

توضیح مختصر:

این آیه آشکارا خبر داده است که موضوع وراثت صالحان پیش از قرآن در سایر کتاب های آسمانی و بویژه «زبور» که کتاب آسمانی حضرت داوود (ع) (از پیامبران بنی اسراییل) است، بیان شده است و جالب اینکه بشارت های مذکور، در زبور فعلی که در ضمن «کتاب مقدس» مسیحیت موجود است، دیده می شود*.

بنابراین مهدویت، حقیقتی است که در همه ادیان الهی وجود داشته و اشتراک اسلام و سایر ادیان در این موضوع حکایت از این دارد که منشأ و سرچشمه این حقیقت ناب، همانا وحی و اخبار آسمانی است و این مهم، سبب تأیید و تقویت این عقیده در میان موحّدان عالم از هر دین و مکتب الهی است.