در گاهان که سرودهای زردشت است و در آن ها اصول عقاید وی را می توان یافت، اشاره ی چندانی به پایان جهان نشده است؛ (1) اما در برخی از بندهای آن سخن از مردی دانا می آید که در آینده ظهور می کند و نجات را در پی دارد. (2) این چنین بندهایی می تواند دال بر اعتقاد زردشت به ظهور منجی در پایان جهان باشد.

هم چنین بارها در گاهان واژه ی « سوشیانت » (3) دیده می شود که در ادبیات بعدی زردشتی به صورت « سوشیانس » درآمده است. این واژه به معنای نجات دهنده و گاهی هم به معنای پیشوای دین آمده است. (4) در نگرش زردشتی هوشیدر، هوشیدر ماه و سوشیانس، فرزندان زردشت، به عنوان نجات بخش مردمان و سازندگان رستاخیز، هر یک در هزاره ای پای به جهان می گذارند تا ادامه دهنده ی راه زردشت و زداینده ی کیش او از پیراهه ها باشند. (5)

سوشیانس که منجی آخرالزمانی زردشت خواهد بود، طبق برخی از بندها هنوز به دنیا نیامده است. (6) هم چنین درباره تعداد و نوع یاران او بندهایی وجود دارد که به بحث هایی همچون زمینه سازی یا نجات بشر و جاری ساختن تعالیم زردشت می پردازد و آینده ی موعود را با آمدن سوشیانت، نو، پیرنشدنی، همیشه زنده و پویا، جاودان و کامروا توصیف کرده و جهانی تازه و عاری از دروغ و تبه کاری را نتیجه ی حضور او می داند. (7)

ظاهراً در دوران های کهن فقط اعتقاد به یک منجی که در پایان جهان می آید، وجود داشته است؛ اما بعدها این اعتقاد پیدا شده که در اواخر هر هزاره از سه هزار سال باقی مانده از عمر جهان، پسری که نطفه ی او در رحم دختری باکره از نسل زردشت، بسته شده، زاده می شود.

ظهور وی در هر دوره همراه معجزاتی است و شیاطین در این دوره افزایش می یابند و دین و اصول اخلاقی به سستی می گراید. این دوران، زمانی است که ایران دستخوش هجوم و تجاوز بیگانگان قرار گرفته است. در نهایت با ظهور سومین منجی از سه نجات بخش یعنی هوشیدر، هوشیدرماه و سوشیانش، جهان به پایان نزدیک می شود و به سوی رستاخیز می رود و مردگان در این زمان برانگیخته می شوند. سرانجام، جهان و انسان ها با ظهور به بهشتی دور از اهریمن و بدی تبدیل می شوند و انسان ها جاودانه در بهشت موعود زندگی می کنند. (8)

آینده گرایی در زردشت هم مطابق دیگر آیین ها دو دوره و دوران را برای بشر ترسیم می کند: دورانی سیاه و پر از فساد که در پی آن بهشتی موعود پدید خواهد آمد.

پی‌نوشت‌ها:

1. تفضلی، احمد، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج 1، ص 144.

2. پورداود، ابراهیم، گات ها، ص 189، یسنا 43: 3.

3. SaoŠyant.

4. اوشیدری، جهانگیر، دانش نامه ی مزدیسنا، ص 334.

5. راشد مُحصل، محمدتقی، نجات بخشی در ادیان، ص 14.

6. پورداود، ابراهیم، یسنا، ج 1، ص 223، یسنا 24: 5.

7. همان، یشت ها، ج 2، ص 349، کرده ی 14 و همان، پانوشت 1.

8. ر.ک: تفضلی، احمد، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج 1، صص 144 و 145.

منبع مقاله: امین خندقی، جواد؛ (1391)، آخرالزمان و آینده گرایی سینمایی، (بررسی و تحلیل بیش از پانصد فیلم)، قم: نشر ولاء منتظر (عج)، چاپ اول.yant.

4. اوشیدری، جهانگیر، دانش نامه ی مزدیسنا، ص 334.

5. راشد مُحصل، محمدتقی، نجات بخشی در ادیان، ص 14.

6. پورداود، ابراهیم، یسنا، ج 1، ص 223، یسنا 24: 5.

7. همان، یشت ها، ج 2، ص 349، کرده ی 14 و همان، پانوشت 1.

8. ر.ک: تفضلی، احمد، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج 1، صص 144 و 145.

منبع مقاله :

امین خندقی، جواد؛ (1391)، آخرالزمان و آینده گرایی سینمایی، (بررسی و تحلیل بیش از پانصد فیلم)، قم: نشر ولاء منتظر (عج)، چاپ اول