قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۲/۱۰/۱۸
–
۲۵۳۴ بازدید
به من گفته اند حضرت موسی (ع) عصبانی بوده اند و اکثرا به خشم رفتارکردن! بعدچهل روز که از طور آمدن وقتی قوم ایشان گوساله پرست شده بودن اول کارکه کردن: مشتی برصورت برادرشان هارون کوبیدن! صحیح ست؟
به مطالب زیر توجه کنید . 1. طبق اعتقاد مذهب امامیه، پیامبران الهى ع معصوم بوده و واجد بالاترین کمالات الهی و برخوردار از عالی ترین فضایل اخلاقی هستند .
2. بنا بر این نسبت دادن عصبانیت به عنوان رذیله ای اخلاقی به حضرت موسی ع به این معنا که ایشان ذاتا عصبانی مزاج بوده نسبتی نا روا و برخلاف اصل اعتقادی شیعه نسبت به مقام و منزلت انبیای الهی است .
3. مواردی از عصبانیت که در ایات و روایات برای حضرت موسی ع ذکر شده عکس العمل ان حضرت در برابر انحراف و کجروی و بت پرستی و شرک بوده است و در واقع عصبانیتی با انگیزه الهی و برای خدا بوده نه عصبانتی نفسانی و به هدف ارضای حس خود خواهی و کینه ورزی و انتقام گیری برخاسته از هوا و هوس نفسانی .
3. قرآن کریم در آیه 150 سوره مبارکه اعراف ضمن نقل داستان زندگانى حضرت موسى، مى فرماید:
وَ لَمَّا رَجَعَ مُوسى إِلى قَوْمِهِ غَضْبانَ أَسِفاً قالَ بِئْسَما خَلَفْتُمُونی مِنْ بَعْدی أَ عَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّکُمْ وَ أَلْقَى الْأَلْواحَ وَ أَخَذَ بِرَأْسِ أَخیهِ یَجُرُّهُ إِلَیْهِ قالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونی وَ کادُوا یَقْتُلُونَنی فَلا تُشْمِتْ بِیَ الْأَعْداءَ وَ لا تَجْعَلْنی مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمینَ .
و هنگامى که موسى خشمگین و اندوهناک به سوى قوم خود بازگشت، گفت: «پس از من، بد جانشینانى برایم بودید (و آیین مرا ضایع کردید)! آیا در مورد فرمان پروردگارتان (و تمدید مدّت میعاد او)، عجله نمودید (و زود قضاوت کردید؟!)» سپس الواح را افکند، و سر برادر خود را گرفت (و با عصبانیت) به سوى خود کشید او گفت: «فرزند مادرم! این گروه، مرا در فشار گذاردند و ناتوان کردند و نزدیک بود مرا بکشند، پس کارى نکن که دشمنان مرا شماتت کنند و مرا با گروه ستمکاران قرار مده!
براى روشن شدن پاسخ چند نکته شایان توجه است :
1. هنگامى که موسى به میقات مى رفت، هارون را جانشین خود قرار داد و به او سفارش کرد که میان قوم اصلاح کند و از مفسدان نباشد . [ 1 ]
2. هارون به طور کامل به سفارش موسى عمل کرد و هنگامى که بنى اسرائیل خواستند گوساله طلایى را بپرستند به آنان گفت: شما با این گوساله در بوته آزمایش قرار گرفته اید. مرا پیروى و اطاعت کنید، نه سامرى را . [ 2 ]
3. هارون تا آن جا که مى توانست به وظیفه اش عمل کرد و از ترس این که میان بنى اسرائیل تفرقه ایجاد شود به شدت عمل روى نیاورد . [ 3 ]
4. موسى در میقات از طریق وحى الهى از انحراف بنى اسرائیل آگاه شد . [ 4 ]
5. موسى هنگامى که در میقات از انحراف بنى اسرائیل آگاه شد، سخت اندوهگین شد و زحمات چندین ساله اش را در آستانه نابودى دید. هنگامى که میان قومش آمد، با دیدن گوساله و گوساله پرستان، آتش خشمش شعله ورتر گشت و به قوم خود گفت: چه بد جانشینانى در غیاب من بودید. آیا در فرمان پروردگار شتاب کردید؟ آیا پروردگار شما وعده نیکى به شما نداد، آیا عهد او طولانى شد؟ [ 5 ]
6. موسى خشم و ناراحتى درونى خود را به دو صورت نمایش داد: یکى این که الواح تورات را به دور افکند; دیگر به گمان این که هارون در برابر این کار ناشایست، واکنش کافى نشان نداده، به او گفت: چه باعث شد وقتى دیدى آنان گمراه شدند از من پیروى نکردى؟ آیا با فرمان من مخالفت نمودى؟ [ 6 ] این هنگام بود که سر برادرش را گرفت و به سوى خود کشاند .
شکى نیست که عمل بنى اسرائیل از نظر زشتى و وقاحت از حد و اندازه خارج بود، هر چند آنان به عمق زشتى کارشان پى نمى بردند، پیامبر خدا مى فهمید که چه حادثه بس خطرناکى رخ داده است، که اگر واکنش تند از خود نشان ندهد، چه بسا ممکن است بنى اسرائیل به این آسانى از کردار زشت شان دست برندارند و اگر هم دست برداشته، به توحید باز گردند، باز اثر سوء آن در اعماق ذهنشان باقى بماند. بنابراین عصبانیت و خشم موسى نه براى خود و منافع شخصى که براى خدا و انحراف بنى اسرائیل بود. اگر با آن انحراف برخورد تند نمى کرد، گوساله پرستان بیدار نمى شدند. خشم موسى یک ضربه روحى روانى بود که اثر تربیتى فوق العاده اى داشت .
برخورد تند موسى با هارون براى این بود که تصور مى کرد هارون به سفارش هاى او عمل نکرده است. البته پس از آن که هارون اوضاع و شرایط خود را در غیاب وى به او مى گوید، موسى او را معذور مى دارد و از خداوند براى خودش و او درخواست آمرزش مى کند. این طلب مغفرت نه به سبب ارتکاب گناه بود، بلکه نشانه توجه آنان به عظمت مسئولیت شان در برابر خدا بود . [ 7 ]
البته شاید این کار موسى و واکنش نسبت به رفتار بنى اسرائیل و برخورد با هارون، نه از سر بى اطلاعى از عمل کرد هارون بوده، بلکه مى خواسته شدت زشتى کار بنى اسرائیل را به آنان نشان دهد .
[ 2 ] طه، آیه 90 .
[ 3 ] طه، آیه 94 .
[ 4 ] طه، آیه 85 .
[ 5 ] اعراف، آیه 150; طه، آیه 86 .
[ 6 ] طه، آیه 92 ـ 93 .
[ 7 ] جعفر سبحانى، منشور جاوید، ج 5، ص 120 ـ 123; عبدالله نصرى، مبانى رسالت انبیا در قرآن، ص 281 ـ 283 و المیزان، ج 16، ص 102 .
2. بنا بر این نسبت دادن عصبانیت به عنوان رذیله ای اخلاقی به حضرت موسی ع به این معنا که ایشان ذاتا عصبانی مزاج بوده نسبتی نا روا و برخلاف اصل اعتقادی شیعه نسبت به مقام و منزلت انبیای الهی است .
3. مواردی از عصبانیت که در ایات و روایات برای حضرت موسی ع ذکر شده عکس العمل ان حضرت در برابر انحراف و کجروی و بت پرستی و شرک بوده است و در واقع عصبانیتی با انگیزه الهی و برای خدا بوده نه عصبانتی نفسانی و به هدف ارضای حس خود خواهی و کینه ورزی و انتقام گیری برخاسته از هوا و هوس نفسانی .
3. قرآن کریم در آیه 150 سوره مبارکه اعراف ضمن نقل داستان زندگانى حضرت موسى، مى فرماید:
وَ لَمَّا رَجَعَ مُوسى إِلى قَوْمِهِ غَضْبانَ أَسِفاً قالَ بِئْسَما خَلَفْتُمُونی مِنْ بَعْدی أَ عَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّکُمْ وَ أَلْقَى الْأَلْواحَ وَ أَخَذَ بِرَأْسِ أَخیهِ یَجُرُّهُ إِلَیْهِ قالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونی وَ کادُوا یَقْتُلُونَنی فَلا تُشْمِتْ بِیَ الْأَعْداءَ وَ لا تَجْعَلْنی مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمینَ .
و هنگامى که موسى خشمگین و اندوهناک به سوى قوم خود بازگشت، گفت: «پس از من، بد جانشینانى برایم بودید (و آیین مرا ضایع کردید)! آیا در مورد فرمان پروردگارتان (و تمدید مدّت میعاد او)، عجله نمودید (و زود قضاوت کردید؟!)» سپس الواح را افکند، و سر برادر خود را گرفت (و با عصبانیت) به سوى خود کشید او گفت: «فرزند مادرم! این گروه، مرا در فشار گذاردند و ناتوان کردند و نزدیک بود مرا بکشند، پس کارى نکن که دشمنان مرا شماتت کنند و مرا با گروه ستمکاران قرار مده!
براى روشن شدن پاسخ چند نکته شایان توجه است :
1. هنگامى که موسى به میقات مى رفت، هارون را جانشین خود قرار داد و به او سفارش کرد که میان قوم اصلاح کند و از مفسدان نباشد . [ 1 ]
2. هارون به طور کامل به سفارش موسى عمل کرد و هنگامى که بنى اسرائیل خواستند گوساله طلایى را بپرستند به آنان گفت: شما با این گوساله در بوته آزمایش قرار گرفته اید. مرا پیروى و اطاعت کنید، نه سامرى را . [ 2 ]
3. هارون تا آن جا که مى توانست به وظیفه اش عمل کرد و از ترس این که میان بنى اسرائیل تفرقه ایجاد شود به شدت عمل روى نیاورد . [ 3 ]
4. موسى در میقات از طریق وحى الهى از انحراف بنى اسرائیل آگاه شد . [ 4 ]
5. موسى هنگامى که در میقات از انحراف بنى اسرائیل آگاه شد، سخت اندوهگین شد و زحمات چندین ساله اش را در آستانه نابودى دید. هنگامى که میان قومش آمد، با دیدن گوساله و گوساله پرستان، آتش خشمش شعله ورتر گشت و به قوم خود گفت: چه بد جانشینانى در غیاب من بودید. آیا در فرمان پروردگار شتاب کردید؟ آیا پروردگار شما وعده نیکى به شما نداد، آیا عهد او طولانى شد؟ [ 5 ]
6. موسى خشم و ناراحتى درونى خود را به دو صورت نمایش داد: یکى این که الواح تورات را به دور افکند; دیگر به گمان این که هارون در برابر این کار ناشایست، واکنش کافى نشان نداده، به او گفت: چه باعث شد وقتى دیدى آنان گمراه شدند از من پیروى نکردى؟ آیا با فرمان من مخالفت نمودى؟ [ 6 ] این هنگام بود که سر برادرش را گرفت و به سوى خود کشاند .
شکى نیست که عمل بنى اسرائیل از نظر زشتى و وقاحت از حد و اندازه خارج بود، هر چند آنان به عمق زشتى کارشان پى نمى بردند، پیامبر خدا مى فهمید که چه حادثه بس خطرناکى رخ داده است، که اگر واکنش تند از خود نشان ندهد، چه بسا ممکن است بنى اسرائیل به این آسانى از کردار زشت شان دست برندارند و اگر هم دست برداشته، به توحید باز گردند، باز اثر سوء آن در اعماق ذهنشان باقى بماند. بنابراین عصبانیت و خشم موسى نه براى خود و منافع شخصى که براى خدا و انحراف بنى اسرائیل بود. اگر با آن انحراف برخورد تند نمى کرد، گوساله پرستان بیدار نمى شدند. خشم موسى یک ضربه روحى روانى بود که اثر تربیتى فوق العاده اى داشت .
برخورد تند موسى با هارون براى این بود که تصور مى کرد هارون به سفارش هاى او عمل نکرده است. البته پس از آن که هارون اوضاع و شرایط خود را در غیاب وى به او مى گوید، موسى او را معذور مى دارد و از خداوند براى خودش و او درخواست آمرزش مى کند. این طلب مغفرت نه به سبب ارتکاب گناه بود، بلکه نشانه توجه آنان به عظمت مسئولیت شان در برابر خدا بود . [ 7 ]
البته شاید این کار موسى و واکنش نسبت به رفتار بنى اسرائیل و برخورد با هارون، نه از سر بى اطلاعى از عمل کرد هارون بوده، بلکه مى خواسته شدت زشتى کار بنى اسرائیل را به آنان نشان دهد .
پاورقی ها
[ 1 ] اعراف، آیه 142 .[ 2 ] طه، آیه 90 .
[ 3 ] طه، آیه 94 .
[ 4 ] طه، آیه 85 .
[ 5 ] اعراف، آیه 150; طه، آیه 86 .
[ 6 ] طه، آیه 92 ـ 93 .
[ 7 ] جعفر سبحانى، منشور جاوید، ج 5، ص 120 ـ 123; عبدالله نصرى، مبانى رسالت انبیا در قرآن، ص 281 ـ 283 و المیزان، ج 16، ص 102 .
