مطابق روایات از جمله شرایط ظهور موعود چنین است دلها به سوی امام زمان(عج) کشیده می شود و امام( ع) پس از ظهور، خود را با مظلومیت جد غریب و شهیدشان، امام حسین(ع) به جهانیان معرفی می کنند. امروز این معرفی با خون و شهادت امام حسین(ع) در جهان در حال انجام شدن است. جوشش خون سیدالشهدا (ع) و دستاورد آن و زیارت اربعین امام حسین (ع) و تاکیدی که امامان معصوم علیهم السلام در حضور و زیارت اربعین داشته اند، همه در جهت نخست، جهانگیر شدن حماسه حسینی و سپس ظهور حضرت حجت(ع) است. عاشورا و تمام زیبایی ها و روشنگری های ان در اربعین تجلی پیدا کرده است.
اکنون امام حسین (ع) و عاشورا و اربعین حسینی، سه شناسه شناخته شده برای اکثریت انسان ها در جهان از هر دین وایین و مذهبی گردیده است. بطوریکه نه تنها محققان و پژوهشگران، بلکه اغلب مردم جهان که با رخدادهای این چند ساله اخیر به ویژه انقلاب اسلامی ایران و سپس پیاده روی عظیم چندین میلیونی مردمی از سرتاسر جهان، به سوی کربلا آشنا شده و آگاه شده اند. دیگر این سه شناسه ، یعنی امام حسین و عاشورا و اربعین، مفاهیم و نام هایی است که همه بدان اشنایی داشته و مرزهای اعتقادی و مذهبی و جز اینها را درنوردیده است. به بیانی دیگر ، امام حسین(ع) اکنون با قیام خویش، تاریخ را به سود خود تصاحب کرده و این همان نکته و انگیزه مهمی بوده است که معصومین(ع) و سپس بزرگان از علماء و رموز شیعه، در طول تاریخ سعی در زنده نگاه داشتن عزای حسینی و زیارت قبر و پیاده روی به مزار مبارکش در اربعین را تاکید داشته ودارند. تا انجا که امام صادق(ع) یکی از علامات مؤمن بودن شخص را زیارت اربعین حضرت و حضور در کربلا بشمار آورده است.
در این پیاده روی، شیعه، سنی، مسیحی، ایزدی ، زیدی وبهره های داوودی شش امامی که از خاندان شیعه بشمار می آیند ، ونیز علاوه بر آن ، پیروان دیگر ادیان و مذاهب الهی، افرادی که به مکتب امام حسین(ع) و اسلام اعتقاد دارند یا حتی کسانی که به این مکتب اعتقادی ندارند، اما ندای آزادگی و شور وحماسه حسینی، همه در سایه عَلَم و پرچم سرخ حسینی گرد آمده اند. «محبت»، «همدلی»، «ازخودگذشتگی»، «بخشش های جانی و مالی» و…در جریان اربعین به صورت خودجوش خود را نشان می دهد و این، همان شرایط و زمینه هایی است که هنگام ظهور حضرت (عج ) بوقوع می پیوندد.
بدین معنا که حضور خاضعانه و خالصانه، ازخودگذشتگی ها و بخشش ها دقیقا در زمان ظهور حضرت حجة (عج) نیز محقق می گردد. زمانی که حضرت(عج) ظهور می کنند ، پیروان گوناگون از ادیان و مذاهب الهی ، نسبت به ایشان اظهار تمایل و دوستی و محبت نشان می دهند. در روایات اشاره اشاره گردیده است که با حضور حضرت عیسی(ع) و معرفی خود به مسیحیان جهان ، بسیاری از مسیحیان زودتر از برخی مسلمانان به حضرت(عج) ایمان می اورند و یکی از فلسفه های عروج حضرت عیسی(ع) به اسمان که خود در این راستا ، سخن بسیاری دارد، می تواند همین باشد. چنانکه در جریان پیاده روی اربعین به سوی کربلا، مسیحیان از شاخه ها و طوائف گسترده آنان همچون کاتولیک ها و پروتستان ها و ارتودوکس ها و باپتیست ها و جز اینها هم حضور می یابند.
ندای ( هَلْ مِن ناصرٍ ینصرنی و…) امام حسین( ع) در روز عاشورا و در صحرای کربلا، تنها از آن هنگام و آن مکان نبوده است. ندای حضرت، همچون ندای حضرت ابراهیم خلیل( ع) در صحرای مکًه ، به صورت ملکوتی و باطنی از سوی پرودگار به تمام انسان های آزاده و حقیقت جو از هر دین و آیین ومذهبی گسیل شد و این ندا و فراخوان حضرت که نباید تعبیر به نیاز گردد، بلکه وجود مبارک حضرت اباعبد الله الحسین(ع) تا واپسین لحظات حیات خویش، به دنبال هدایت و بهره دادن به انسان های گمراه بوده است که این ندا، به تعبیر بنده، فرا زمانی و فرا مکانی بوده و هنوز پژواک ندای “هل من ناصر ینصرنی” حضرت ، به گوش می رسد! میلیون ها مسلمان از شیعه و سُنی و دیگر پیروان مذاهب و ادیان الهی که عاشقانه گام در این مسیر نهاده ودر آینده نیز بصورت گسترده تر می نهند! همان افرادی هستند که ندای ملکوتی حضرت از سوی پروردگار به آنان رسیده و پژواک غریبانه ندای امام حسین را که در گوش خویش طنین انداز حس می کنند، لبیک گفته و به سوی سرزمین عشق و حماسه و از خود گذشتگی و فداکاری روی می آورند!
در جریان و رخداد ظهور حضرت مهدی (عج )نیز چنین است. بسیاری از روی آورندگان به سوی حضرت، عشق و احساس و نیاز درونی است که آنان را به سوی آن حضرت رهسپار می کند و این احساس و عشق است که به تدریج آنان را با آموزه های اسلام و مکتب اهل بیت آشنا می سازد. شیعه و در حقیقت اسلامی که از سوی معصومین(ع) در طول تاریخ و از پس رحلت رسول خدا(ص) ، به مردم عرضه گردیده است. با دو سبد پر بار عاشورا و مهدویت زنده مانده است و حرکت می کند. امروز اربعین ، همان ندای ملکوتی عاشورایی و مقدمه ای برای یک حرکت خودجوش جهانی است. این حماسه عظیم مردمی که در طول تاریخ وپس از شهادت حضرت در سال ٦١ هجری ، حرکت دو کاروان ، یکی جابر بن عبد الله انصاری و عطًیه عوفی و به نقلی با برخی از خاندان بنی هاشم از مدینه از سویی و از سوی دیگر کاروان ال الله به همراه سر مبارک حضرت از شام ، هم زمان در اربعین نخست گام به کربلا نهادند که در این خود نشان وسرًی الهی نهفته است و جابر، بدون تردید از سوی پیامبر به چنین ماموریتی ، فرمان داشته است که تا کنون همچنان با هر سختی ها و مشقًتها و دست بریدن ها، در دوران متوکًل ها و صدًام های زمان بوده است، ادامه یافته و اکنون این حرکت قلبی ملیون ها انسان خودباخته وعاشق امام حسین( ع) ، همه و همه زمینه ساز برای ظهور حضرت خواهد بود.
همچنانکه درباره شرایط آستانه ظهور در روایات داریم که دل ها باید به سوی امام زمان(عج) کشیده شود و امام مهدی(ع) به جهانیان معرفی شوند. امروز این معرفی با نام و حماسه و شهادت امام حسین(ع) و اربعین در حال انجام است. امروز متوجه می شویم که تاکید معصومین( ع) بر زنده نگاه داشتن حماسه عاشورا و اربعین ، به چه منظور بوده است. امروز به معنا و مفهوم فرمایش رسول خدا (ص) می رسیم که فرمودند: «انَّ لِقتل الحسین( ع) حرارةٌ فی قلوب المؤمنین ، لا تَبرد ا بدا ».
وظیفه مهم دیگری که ما مسلمانان و به ویژه شیعیان در این راستا به عهده داریم بهره گیری و بهره گستری از معارف اهل بیت علیهم السلام است. سردمداران فرهنگی حوزه های علمیه نجف اشرف و قم مقدس، باید کمال بهره دادن به این دریای خروشان مردمی، بلکه اقیانوس موًاج مردمان عاشق که گام در این مسیر مبارک را نهاده اند، برده و زمینه های شناخت مکتب اصیل اسلام و اهل بیت(ع) را برای همگان افزایش دهند. باید در جریان این سیل خروشان مردمی اربعین، نسبت شناخت خود و دیگران را به حضرت ابا عبدالله (ع) و امام زمان ع و معصومین( ع) افزایش دهیم. در اغلب روایات، هنگام زیارت امام معصوم، شناخت واقعی و به بیانی ( عارفا بحقًه ) تعبیر گردیده است. پس باید کوشید که از این گردهمایی عظیم و گسترده جهانی که بدون تردید بی نظیرترین جمع انسانی خودجوش در جهان حاضر است، کمال استفاده را رسانیده و در کنار دغدغه ها و نیازهای جسمی زائران به نیازهای روحانی و اعتقادی و فرهنگی آنان رسید.
بطور کلی میان جلوه‌های عزاداری برای امام حسین (ع) و ظهور حضرت صاحب الزمان رابطه مستقیم و تنگاتنگی را می‌توان یافت. از مهم‌ترین آنان می‌توان به منتقم بودن حضرت مهدی (عج) اشاره کرد.
سرخی پرچم، سمبل ادامه جنگ
نشانه‌ها و سمبل‌های انتظار ظهور حضرت در مظاهر حسینی جلوه‌های گوناگون دارد از جمله آن‌که می‌توان به پرچم سرخ رنگی که در بالای گنبد در حال اهتزار است اشاره کرد. اهتزاز پرچم سرخ رنگ در قبایل عرب مفهوم خاصی دارد از جمله آن‌که این جنگ هنوز ادامه دارد و پایان نپذیرفته است.
زیارت اربعین و یاری کردن امام زمان
یاری کردن امام زمان (ع) فقط محدود به انتظار برای ظهور آن حضرت نمی‌شود، بلکه همان طور که در زیارت اربعین به آن اشاره شده است: « قلبی لقلبکم سلم و امری لامرکم متبع و نصرتی لکم معده حتی یاذن الله لکم فمعکم معکم لا مع عدوکم؛ قلب من تسلیم قلب شماست و در امور زندگی از اوامر شما تبعیت می‌کنم و برای یاری دادن شما آماده‌ام تا این که خداوند به شما اجازه خروج دهد. پس من همراه با شمایم نه همراه با دشمنان شما»
انتظار تنها یک امر قلبی نیست
انتظار ظهور امام زمان تنها منوط به یک امر قلبی نمی‌شود، بلکه این انتظار باید همان طور که در زیارت اربعین به آن اشاره شد در عمل شیعیان نیز جلوه پیدا کند.شیعه‌ای که قلبا تسلیم امر امامت است و در شئونات زندگی از اوامر اهل بیت اطاعت کند و نسبت به دشمنان ایشان بیزاری داشته باشد را می‌توان در جریان ظهور و انتظار فعال دانست. نکته‌ای که در زیارت اربعین به آن اشاره شده این است که شیعیان همواره برای یاری دادن امام زمان خود باید آماده باشند.
انتظار به مانند غلطیدن در خون خود
شیعیانی که در این انتظار استقامت می‌ورزند ولی موفق به درک حضور حضرت نمی‌شوند و مرگ فرصت را از آنان سلب می‌کند، در احادیث شیعه از آنان به بزرگی یاد می‌شود. امام صادق (ع) می‌فرماید: «اگرکسی از شما بگوید قائم آل محمد را درک کنم او را نصرت خواهم کرد او مانند کسى است که پیشاروى او شمشیر مى زند، نه بلکه مانند کسى است که همراه او شهید شود.»همچنین از امام صادق از پدرانش از امیر المؤمنین علیهم السّلام روایت شده است که فرمود: «منتظر امر ما مانند کسى است که در راه خدا به خون خود درغلطد.»روایات از ثواب بسیار زیاد انتظار حکایت می‌کند، اما از ثواب و اجرهایی که برای انتظار ذکر شده است می‌توان دانست که امر انتظار برای ظهور صاحب الزمان کاری سخت و طاقت فرساست و با توجه به زمان غیبت کبری حفظ کردن قلب و عمل از وسوسه‌های شیطان کاری سخت و دشوار است.راهپیمایی اربعین فراهم کننده شرائط تشکیل سپاه حضرت حجت (عج) و زمینه‌ساز ظهور ایشان خواهد بود.

ترس دشمنان اسلام از پیاده روی اربعین
و از هم اینک می توان انتظار داشت که دشمنان با پیش بینی این حقیقت، در اربعین بعد از ظهور در آستانه حرکت اقیانوس جمعیت به میعادگاه عزاداران حسینی، شدیدتر از سالهای جاری و همچون محاصره سال 61 هجری، اقدام به ممانعت و حملات به عزاداران اربعین خواهند کرد تا به خیال خود زمینه های فرصت عظیم اربعین برای قیام مهدوی را از بین ببرند و از رسیدن سپاه امام (ع) به کربلا جلوگیری کنند، اما زهی خیال باطل، زمزمه های حضور امام زمان (عج) در مراسم اربعین کافیست تا قیامتی در دشت نینوا برپا شود و با اولین تجمع عظیم سپاهیان امام مهدی(عج)، رعب و وحشت، وجود دشمنان را فراگیرد؛ رعبی که از وعده های الهی برای یاری آخرین حجت خویش است.