درجواب شماپرسشگرمحترم باید عرض کرد . ظاهر آیه و مخصوصا با در نظر گرفتن سیاق ذیل آن، که مرتبط با صدر آن است، چنین مى رساند که: آیه شریفه در مقام بیان حکمى تشریعى تحریمى است، هر چند که از ظاهر صدر آن بر مى آید که از مساله اى خبر مى دهد، چون مراد از این خبر تاکید در نهى است، چون امر و نهى وقتى به صورت خبر بیان شود. امر و نهى مؤکد مى شود، و این گونه تعبیرها زیاد است، (مثلا مى گوییم فلانى این کار را مى کند، و یا دیگر از این کارها نمى کند، یعنى به هیچ وجه نباید کند).
و حاصل معناى آیه با کمک روایات وارده از طرق اهل بیت (ع) این است که: زناکار وقتى زناى او شهرت پیدا کرد، و حد بر او جارى شد، ولى خبرى از توبه کردنش نشد، دیگر حرام است که با زن پاک و مسلمان ازدواج کند، باید یا با زن زناکار ازدواج کند و یا با زن مشرک، و همچنین زن زناکار اگر زنایش شهرت یافت، و حد هم بر او جارى شد ولى توبه اش آشکار نگشت، دیگر حرام مى شود بر او ازدواج با مرد مسلمان و پاک، باید با مردى مشرک، یا زناکار ازدواج کند .یعنی این آیه، حال و هواى آیه ى «الْخَبِیثاتُ لِلْخَبِیثِینَ وَ الْخَبِیثُونَ لِلْخَبِیثاتِ» را دارد که در آیه 26 همین سوره مى آید و بیانگر این اصل است که: کبوتر با کبوتر، باز با باز.که علاوه بر تنبیه جسمى و اجتماعى، باید محدویّت هاى دیگرى نیز براى زناکار باشد. البته این حکم در روایات اسلامى مقید به مردان و زنانى شده است که مشهور به این عمل بوده و توبه نکرده اند. بنابراین، اگر مشهور به این عمل نباشند، یا از اعمال گذشته خود کناره گیرى کرده، و تصمیم بر پاکى و عفت گرفته، و اثر توبه خود را نیز عملا نشان داده اند، ازدواج با آنها شرعاً بى مانع است..
به این دلیل که عنوان «زانى» و «زانیه» بر آنها صدق نمى کند، حالتى بوده است که قبلا بوده و زائل شده،
در حدیث معتبرى از امام صادق علیه السلام مى خوانیم: فقیه معروف «زراره» از آن حضرت پرسید: تفسیر آیه «الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً …» چیست؟
امام علیه السلام فرمود: هُنَّ نِسَاءٌ مَشْهُورَاتٌ بِالزِّنَا وَ رِجَالٌ مَشْهُورُونَ بِالزِّنَا، قَدْ شُهِرُوا وَ عُرِفُوا بِهِ، وَ النَّاسُ الْیَوْمَ بِذَلِکَ الْمَنْزِلِ، فَمَنْ أُقِیمَ عَلَیْهِ حَدُّ الزِّنَا، أَوْ شُهِرَ بِالزِّنَا، لَمْ یَنْبَغِ لِا حَدٍ أَنْ یُنَاکِحَهُ حَتَّى یُعْرَفَ مِنْهُ تَّوْبَتُهُ:
  «این آیه، اشاره به زنان و مردانى است که مشهور به زنا بوده و به این عمل زشت شناخته شده بودند، و امروز نیز چنین است، کسى که حد زنا بر او اجرا شود یا مشهور به این عمل شنیع گردد، سزاوار نیست احدى با او ازدواج کند، تا توبه او ظاهر و شناخته شود». . همانطوری که درمطلب بالا عرض شداین جمله بیان یک حکم شرعى و الهى است مخصوصاً مى خواهد مسلمانان را از ازدواج با افراد زناکار باز دارد.چرا که بیمارى هاى اخلاقى همچون بیمارى هاى جسمى غالباً واگیردار است.و از این گذشته، این کار یک نوع ننگ و عار براى افراد پاک محسوب مى شود.به علاوه، فرزندانى که در چنین دامان هاى لکه دار یا مشکوکى پرورش مى یابند سر نوشت مبهمى دارند.
روى این جهات، اسلام این کار را منع کرده است.
  ___________________
تفسیرالمیزان ج 15ص114
تفسیر نمونه    ج 14    382   
تفسیر نورج 6   ص 146