با سلام؛ در مورد اینکه فرمودید دعا می کنم اما در دلم می گویم شاید دعایم هیچ تاثیری در استجابت و گرفتن حاجتم ندارد؛ باید عرض شود که این ندا ندایی رحمانی نیست. زیرا خود خداوند می فرماید: «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ» (غافر: 60)؛ «بخوانید مرا، اجابت مى کنم شما را» در این عبارت دعا و درخواست بنده شرط و به نوعی عامل اجابت قرار گرفته است. در این صورت شایسته نیست خلاف قول و وعده قطعی مولا تصور کنیم که دعا هیچ تاثیری در سرنوشت ما که بندگان اوییم نخواهد داشت. مضاف بر اینکه با ادله عقلی نیز می توان این را اثبات نمود که دعا و ارتباط با خداوند باعث توسعه و تعالی روحی انسان شده  و این آمادگی روحی شرایط را برای استجابت دعا مهیا می کند. از سوی دیگر می دانیم که شیطان رجیم از دعا به درگاه خدای متعال که یکی از بارزترین مصادیق بندگی انسان ها نسبت به خداوند متعال است متنفر بوده و تمام سعی خود را می کند تا با القاء چنین شبهاتی به ذهن و دل بندگان خدا آن ها را از دعا منصرف و از رحمت واسعه خداوندی مأیوس و محروم نماید. لذا سعی کنید تا این ذهنیت را از ذهن و دل خود بیرون کنید.
اما اینکه این ذهنیت که دعا تأثیری در برآوردن حوائج ندارد چرا به ذهن شما خطور می کند؟ شاید و فقط شاید دلیلش این باشد که حوائج خود را به زودی پس از دعا کردن، برآورده نیافته اید و یا برخی درخواست های شما اصلاً برآورده نشده یا اینکه برخی افراد را دیده اید که بدون دعا و درخواست حاجت خود را گرفته اند. این تصور نیز کاملاً صحیح نمی باشد. زیرا اجابت خداوند نسبت به درخواست ها و حوائج مومنین صورت های مختلفی دارد، اما اصل اجابت قطعی است. برخی را به سرعت و به همان نحو خواسته شده اجابت می کند، برخی را برای قیامت فرد سائل ذخیره می کند و برخی را نیز با تأخیر و یا به صورتی دیگر مانند دفع بلا در همین دنیا برآورده می سازد. امام سجاد (ع) فرمودند : دعای مومن از سه حال خارج نیست ؛ یا برایش ذخیره می گردد , یا در دنیا بر آورده می شود , یا بلایی را که می خواهد به او برسد دفع می کند[1] .
همچنین در روایات رسیده از ائمه معصومین علیهم السلام نه تنها به دعا سفارش و تأکید ویژه شده است بلکه به اصرار بر دعا و درخواست از خداوند تأکید شده است. برخی از حکمت های این توصیه ها بر ما روشن و برخی دیگر بر ما پوشیده است.
سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع یَقُولُ وَ اللَّهِ لَا یُلِحُّ عَبْدٌ مُؤْمِنٌ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی حَاجَتِهِ إِلَّا قَضَاهَا لَه.[2] حضرت امام باقر علیه السلام فرمود: به خدا سوگند؛ هیچ بنده اى در دعا پافشارى و اصرار به درگاه خداى عز و جل نکند جز اینکه حاجتش را برآورد.
طبعاً دعا نیز مانند بسیاری از امور دیگر دارای احکام و شرایطی است که تمهید این شرایط به تأثیر گذاری آن در باطن عالم کمک می کند. از این شرایط و همچنین عوامل و موانع استجابت دعا در محل خود بحث مستوفایی شده است که می توانید به آن مراجعه نمایید.
آنچه در اینجا مهم است این است که عبد باید وظیفه خود را که توسط مولایش تعیین شده و آن دعا کردن است به انجام برساند و استجابت را نیز که وعده خداوند بوده و وظیفه ای است که خداوند خود تقبل کرده است به رب العالمین واگذار کند. التماس دعا