با تشکر از ارتباط شما با این مرکز و حسن اعتماد شما به مطالب زیر توجه کنید .
با تشکر از ارتباط شما با این مرکز و حسن اعتماد شما به مطالب زیر توجه کنید .
1.      انسان موجودی نیازمند است و در امور مختلف زندگی و در ابعاد گوناگون مادی و معنوی و عاطفی و روانی و اجتماعی و فرهنگی نیازمند کمک دیگران است . اما در حد ممکن خود باید تامین کننده نیازهای خود باشد و نباید در مواردی که خود توان و قدرت بر رفع نیاز خود را دارد نباید دست نیاز به سوی دیگران دراز کرده و با خود را بر دوش دیگران بیندازد .
2.     اسلام بر عزت نفس مومن و درخواست نکردن او از دیگران جز در موارد ضروری که خود از عهده به دوش کشیدن بار مشکلش   بر نمی آید تاکید دارد . از نظر اسلام  هر کس   باید بار زندگی خود را خود به دوش گرفته و بار خود را به دوش دیگران نیندازد و این کاری ارزشمند دارای  قیمت فراوانی است .
  در داستانی که شهید مطهری آن را درکتاب داستان راستان تحت عنوان مردی که کمک خواست آورده است،آمده است که: مرد فقیر ی از یاران رسول خدا – ص- که تنگدستی بر او غلبه کرده بود تصمیم گرفت از آن حضرت استمداد مالی کند . خدمت آن حضرت رسید ولی پیش از بیان حاجتش پیامبر به او فرمود :هر کس از ما کمک بخواهد ما به او کمک می کنیم ولی اگر بی نیازی بورزد و دست حاجت پیش مخلوقی دراز نکند خداوند او را بی نیاز می سازد . آن مرد چیزی نگفت و به خانه برگشت . روز دیگر فشار فقر و تنگدستی دوباره او را به محضر پیامبر کشاند ولی باز همان جمله را از زبان پیامبر شنید و بدون گفتن خواسته اش دوباره به خانه بر گشت ولی این بار اطینان ببشتری در قلب خود احساس کرد . حس کرد کلید مشکل خود را در همین جمله یافته است .
با خود فکر می کرد که دیگر هر گز به دنبال کمک و مساعدت بندگان نخواهم رفت . به خدا تکیه می کنم و از نیرو و استعدادی که خدا د وجودم به ودیعت نهاده استفاده می کنم و از او می خواهم که مرا بی نیاز کند و مشکلم را حل نماید . با همین فکر به صحرا رفت و مقداری هیزم جمع کرد و فروخت و شیرینی دسترنج خود را چشید و هر روز به کار خود توسعه داد تا از فقر رها گردید و وضع مالی مناسبی به هم زد و صاحب سرمایه و غلامانی شد . روزی پیامبر – ص- او را دید و تبسم کنان فرمود : نگفتم هر کس از ما کمکی بخواهد ما به او کمک می کنیم ولی اگر بی نیازی بورزد خداوند او را بی نیاز می کند . ( اصول کافی ، ج 2 ،ص 139 ، باب القناعه   (
بنا بر این جز در موارد ضرورت و در جایی که انسان خود از عهده حل مشکل خود و رفع نیاز خود بر نمی آید نباید دست نیاز به سوی دیگران دراز کرد و اعلام نیاز نمود .
3.    در آیات و روایات بر کمک خواستن ار خداوند و بی نیازی از غیر او تاکید شده اما در عین حال انسان در موارد متعددی گریزی از کمک خواستن از غیر خدا ندارد .
باید توجه داشت درخواست کمک از غیر خدا، دو صورت دارد :
1. کمک خواهی از غیر خدا، خواه انسان یا عامل طبیعی، با اعتقاد به این که او در فعل و کمک رسانی خود، از خدا بی نیاز است و از موضع استقلال، انسان را یاری می کند، بى شک چنین استعانت و کمک خواهی، شرک است و ناپسند .
2. کمک خواهى از غیر خدا به قید این که این فرد، در کمک رسانی خود، از نیروی خدادادی بهره گرفته و انسان را یاری می کند، چنین کمک خواهی نه تنها مایه شرک نیست، بلکه عین توحید است،
اصولا زندگى بشر و جریان طبیعت، بر کمک گیرى از اسباب، استوار است و در این مسئله، هیچ فرقى میان اسباب طبیعى و غیبى نیست. انسان موحد، تنها بایستى به اسباب، به عنوان وسیله نگریسته، براى آنها، استقلال در تأثیر، قائل نشود .
بنابراین هرگاه درخواست کمک از فردی منوط به اذن الهی و مشیت او شود، طبعاً چنین درخواستی هر چند به ظاهر از غیر خداست، ولی در واقع درخواست کمک از خدا است که به این فرد قدرت و توانایی داده که در مواردی دیگران را یاری کند .