امتناع امام صادق تنها به این علت نبود که مى دانست بنى العباس مانع خواهند شد و آن حضرت را شهید خواهند کرد.اگر مى دانست که شهادت آن حضرت براى اسلام و مسلمین اثر بهترى دارد شهادت راانتخاب مىکرد همان طورى که امام حسین به همین دلیل شهادت را انتخاب کرد.در آن عصر،آن چیزى که بهتر و مفیدتر بود رهبرى یک نهضت علمى و فکرى و تربیتى بود که اثر آن تا امروز هست همان طور که در عصر امام حسین آن نهضت ضرورت داشت و آن نیز آنطور بجا و مناسب بود که اثرش هنوز باقى است.

در همه این کارها، از قیام و جهاد و امر به معروف و نهى از منکرها و از سکوت و تقیه ها، باید به اثر و نتیجه آنها در آن موقع توجه کرد. اینها امورى نیست که به شکل یک امر تعبدى از قبیل وضو و غسل و نماز و روزه صورت بگیرد. اثر این کارها در مواقع مختلف و زمانهاى مختلف و اوضاع و شرایط مختلف فرق مى کند. گاهى اثر قیام و جهاد براى اسلام نافعتر است و گاهى اثر سکوت و تقیه. هر زمانى شکل و صورت قیام فرق مى کند. همه اینها بستگى دارد به خصوصیت عصر و زمان و اوضاع و احوال روز و یک تشخیص عمیق در این مورد ضرورت دارد اشتباه تشخیص دادن زیانها به اسلام مى رساند. (مجموعه آثار شهید مطهرى ج 18 سیرى در سیره ائمه اطهار)