یکی از نکاتی که در روایات به آن اشاره شده همین مساله است، در منابع اسلامی ما تصریحی از امام رضا(ع) در کمال الدین است که از حضرت پرسیده شد: از نشانه های امام زمان(ع) چیست؟ حضرت در پاسخ فرمودند: یکی از نشانه های آن امامی که قیام خواهد کرد این است، با اینکه سنش زیاد است ولی از لحاظ چهره ظاهری جوان است. به گونه ای که اگر کسی به او نگاه کند، 40 ساله یا کمتر از 40 دیده می شود و اینکه امام با گذشت زمان پیر نمی شوند و چهره شان تغییر نمی کند.

بنابراین با اینکه امام سالیان سال از عمرشان می گذرد ولی قیافه شان جوان است. این مساله یک مثال عامیانه دارد که به موی ابرو و موی سر تشبیه کردند که در صورت و سر رشد می کنند، موی ابرو را در عمرمان یک بار هم اصلاح نمی کنیم. در حالی که موی سر را هفته ای یک بار اصلاح می کنیم. اینها قسمت های جدا از هم دارد. با گذر زمان موهای ابرو تغییر نمی کند ولی موهای سر رشد می کند، پس امام هم می تواند با گذر زمان تغییری در چهره نداشته باشند.

این مساله نیز مثال قرآنی دارد و آیه 259 سوره بقره اشاره به جریان عزیر دارد که از روستایی می گذشت که گفت: چطور ممکن است اینها که مردند، دوباره زنده شوند و خدا او را یکصد سال میراند، زنده کرد و فرمود: نگاه کن به غذای خود. اینها هیچ تغییری نکردند و نگاه کن به مرکبت که وقتی نگاه کرد، دید در این 100 سال مرده بود و استخوان هاش هم پوسیده بود. یک مشت خاکستر باقی مانده بود ولی غذا و آب تغییر نکرده بود. یعنی خدا این قدرت را دارد که غذایی 100 سال تغییر نکند. بنابراین هیچ بعدی ندارد که خدا انسانی را در دنیا نگه دارد و قیافه اش تغییر نکند.