شفیعی سروستانی:

امام عصر(ع) در انتظار جوان ظلم ستیز، احیاگر و عدالت خواه

اگر امام می دید یاران جوان را، زودتر قیام می کرد که اگر قیام نمی کند برای آن است که در کنار دست خود صاحب قلب های جوان نمی بیند؛ پرخروش، آرمان خواه، ظلم ستیز، احیاگر، اصلاح گر و عدالت خواه نمی بیند.

خبرگزاری شبستان: مهدویت با روح جوان سازگاری دارد، با قلب جوان سازگاری دارد، قلب جوان لازم نیست حتما 25 ساله باشد تا جوان باشد، بسیاری از مردان و زنانی هستند که در نوجوانی و جوانی قلبشان مرده است و بسیارند مردان و زنانی که در میان سالی و پیری قلبشان جوان است، جوانی قلب با جوانی سن و جسم رابطه ندارد.

دلمردگان زیادند که جوانند و دل زدگانی هستند با اینکه پیرند. مهدویت با قلب جوان رابطه دارد. قلبی که هنور نمرده، علتش این است که امام عصر(ع)؛ امام حی و نماد و سنبل و حیات هستند. وقتی به حضرت سلام می کنیم، می گوییم “السلام علی ربیع الانام” سلام بر بهار آفریده ها، سلام بر بهار روزگاران و فرح بخشی روزگاران.

امام بهار آفرین است، از هر کجا که بگذرد، بهار می آید و وقتی بیاید، بهار می آید. طبیعت، جن و انس و هستی سرزندگیشان را همه مرهون امام حی هستند، وقتی امام بهار آفرین باشد، با قلب جوان و زنده نسبت دارد.

دلیل دیگر این است که در جوانی آرمان خواهی وجود دارد، جوانی با آرمان خواهی همراه است، بچه های جوان دلبستگی شان به دنیا کم است. به همین خاطر زود عاشق می شوند. چون دلشان جوان است، زود دوست و رفیق می شوند، چون جوان هستند و به زمین نچسبیدند، زود هم می بخشند. چون دلشان هنوز زمینی نشده، زود هم گریه می کنند، احساساتی می شوند و عاشق می شوند، زود هم دلتنگ می شوند چون هنوز زمینی نشدند، سیاه نشدند و زمخت نشدند.

خاصیت قلب جوان این است که به این دلیل که زمینی و سیاه و خاکی نشده، زود عاشق می شود، زود محبت می ورزد، زود می بخشد، زیبا می خندد، زود گریه می کند، جوان به حقیقت انسان نزدیک است و هر چه به سن میانسالی و کهولت می رسد، زمینی، خشک سیاه و زمخت می شود، به راحتی گریه نمی کند، عشق نمی ورزد، به جای عشق معامله می کند. به جای محبت ورزیدن معامله می کند، سوداگر می شود.

جوان پای رفیقش زود همه چی را می دهد. ولی میانسال این طور نیست. کلی فکر می کند، قلبش از مال به سادگی کنده نمی شود، ریشه نخل کهن سفت به زمین چسیده از جوان افزون تر است.

وقتی هم ندایی می دهند برای میدان، جوان جهاد می کند، چرتکه نمی اندازد دلش زمینی نیست. ولی وقتی به میانسالی و پیری می رسد، به سادگی جان نمی دهد. سخت جان می دهد. چون دلبستگی به زمین زیاد است، به خاک چسیبده است.

در جوانی فراز و نشیب هم زیاد است، آرمان خواهی مخصوص جوان است، مجاهدت ویژه جوان است، مبارزه علیه ظلم مال جوان است، طغیان علیه بیدادگری مال جوان است، برهم زدن وضع موجود برای ایجاد وضع مطلوب مال جوان است، در هم شکستن عادات معتاد شده مال جوان است. تاسیس، ایجاد نوآوری مال جوان است.

جوان آرمان خواه است، به همین خاطر جوان با مهدویت خیلی نزدیک است، قلب جوان با مهدویت نزدیک است. چون امام حی است، بهار آفرین است، قلب جوان بهاری است، با امام زود رابطه برقرار می کند، قلب جوان وضع موجود را به هم می ریزد، تا به وضع مطلوب برسد. امام زمان(ع) احیاگر است، مانند امام حسین(ع) احیاءکننده دین است. وقتی دین می میرد حسین(ع) قیام می کند، وقتی دل ها می میرد، دین پوسیده و رنگ و رو رفته می شود و مانند پوستین وارونه می شود. امام ظهور می کند.

جوان احیاگر امر امام خواهد بود و جان و روحش با امام زود پیوند برقرار می کند، امام علی(ع) در روایتی می فرمایند: یاران امام زمان(ع) عموما جوانند. پیر در میانشان کم است. مگر تعداد اندک، جوانی با حرکت برای احیاگری، اصلاح گری و عدالت خواهی عجین است و امام عصر(ع) امام عدل است. با جوان نزدیک تر است.

جوان وقتی می بیند جایی کمی ناهنجاری است، می خروشد، جوانی وقتی می بیند، شکم هایی برآمده پر و صاحب شکم ها در رختخواب ها می غلتند، جوان تاب نمی آورد، امام تاب نمی آورد، جوان وقتی می بیند، مردانی و زنانی شکم باره بی اصل و نسب به تاراج اموال مردم مشغول می شوند و جماعت بزرگی شب گرسنه می خوابند و تنها می مانند، جوان تاب نمی آورد، امام نیز تاب نمی آورد.

جوان در ظلم و ناهنجاری و فسق و فجور قلبش می گیرد. در مشاهده ظلم، بیداد و ستم جوان از جا برمی خیزد. سرما و بی پولی نمی فهمد، می خروشد، امام چنین است که جوان چنین است. امام، امام جوانی است، امام مطلوب جوان است، امام گمشده جوان است، امام طالب جوان است و جوان در طلب امام است.

که اگر امام یاران جوانی را می دید، زودتر قیام می کرد که اگر قیام نمی کند، برای آن است که در کنار دست خودش صاحب قلب های جوان نمی بیند؛ پرخروش، آرمان خواه، بی قرار، ظلم ستیز نمی بیند.

آنکه تن به هر کثافتی می دهد، زنده نیست. آنکه تن می دهد، مهدوی نیست. آنکه در غم محرومان غمگین نمی شود، جوان نیست. آنکه در غم محرومان بی تاب نیست، مهدوی نیست. آنکه با ظلم و ظالم می سازد، جوان نیست. آنکه با ظلم در نمی افتد، مهدوی نیست. آنکه برای برقراری عدل و عدالت از جا برنمی خیرد، جوان نیست. آنکه برا برکندن ظلم حرکت نمی کند، مهدوی نیست. آنکه دوستی هایش برای صلح و عدالت و شکستن ظالم نیست، جوان نیست. مرده است، آنکه پیوند با امام برای برطرف کردن ظلم ندارد، مهدوی نیست.

آنکه مهدوی است، ظلم ستیز است، بیدار است و تمام لایه های کثافت، ظلم و بیداد را حس می کند، می بیند و می شوند چون جوان است. شامه های جوان کار می کند. گوش و چشم و قلبش حس می کند و چون جوان است، هر نوع ظلمف بیداد و ستم را زود تشخیص می دهد و کنار می گیرد، آنکه کنار نمی رود، جوان نیست. آنکه از ظلم و جور و فساد کناره نمی گیرد، مهدوی نیست.

آنکه در طلب اصلاح و اصلاح گری نیست، جوان نیست. آنکه برای اصلاح گری اقدام نمی کند، مهدوی نیست. آنکه با همه چیز کار دارد، با وضع موجودی که آکنده از ظلم و سیاهی باشد، جوان است. جوان با استکبار و مستکبر کار دارد و علیه استکبار می خروشد، در هر لباسی باشد، می شناسد و علیه آن می خروشد و آنکه علیه استکبار نمی خروشد، مهدوی نیست.

امام مهدی(ع) قلب عالم امکان است، امام قلب شماست و قلب جوان جویای امام است. لذا قدر قلبتان را بدانید، برای یاری دادن امامتان حرکت کنید، جوان می داند که امام منتظر آنان است، امام منتظر ماست، منتظر جوان است و ما منتظر امامیم.

امام منتظر، منتظر ماست که اگر گردهم بیاییم، به یاری اش برخیزیم، قیام می کند و اگر فقط نامش را ببریم و به نامش بخوریم و بیاشامیم، اگر پشت گوشمان را دیدیم، امام را می بینیم، تا زمانی که زمانه و زمینه برای استقبال از امام آماده نشود، امام نمی آید، بیهوده انتظار امام را می کشند، در حالی که ظالمند. بیهوده انتظار می کشند، در حالی که فرصت طلبند. ظلم می کنند. مال مردم را در شکم هایشان می انبایند. مال امام را می خورند که امام فرمود: هر کس یک درهم از مال ما در شکمش بینبارد، آتش در شکمش انباشته است.

منبع: سخنرانی استاد اسماعیل شفیعی سروستانی، مدیر موسسه موعود در روز ۱۷ ربیع الاول با موضوع یاری و یاری دهندگان جوان امام عصر(ع)

پایان پیام/345