مواضع رسمی جمهوری اسلامی در قبال حمله آمریکا به افغانستان و عراق کاملاً شفاف و روشن بوده و کشور ما با هر گونه دخالت خارجی در این کشورها به بهانه مبارزه با تروریسم مخالف بوده و آن را محکوم نمود اما با قطعی شدن حمله امریکا و ائتلاف آن به افغانستان و عراق با توجه به هم مرز بودن این کشورها با کشور ما، در آن زمان هماهنگی ها و گفتگوهایی با کشور ما صورت گرفت که آمریکا اطمینان پیدا کند که کشور ما در جنگ ورود پیدا نمی کند و یا هواپیماهایی که ممکن است به اشتباه به مرزهای کشور ما وارد شوند را هدف قرار نمی دهد و اینکه آمریکا سران طالبان را پناه ندهد برای استفاده از آنان در آینده همچنین صدام و حزب بعث در عراق و با توجه به اینکه حمله آمریکا به این کشورها اجتناب ناپذیر بود و کشور ما نمی توانست از آن جلوگیری به عمل بیاورد و ورود به جنگ نیز بر خلاف منافع ملی کشور بوده و به پیچیده تر شدن اوضاع می انجامید، جمهوری اسلامی در راستای منافع کشور هماهنگی هایی را انجام داد اما این مساله به معنای همکاری با آمریکا نبوده گر چه برخی در داخل و خارج از آن تعبیر به همکاری کرده اند.آنچه آقای موسویان بیان کرده هم دیدگاه شخصی وی بوده که بر مبنای اظهارات رایان کراکر، سفیر پیشین آمریکا در افغانستان بوده که درخاطرات خود نوشته او با دیپلمات‌های ایران دیدار و آنها هم برای سرنگونی طالبان همکاری کردند، اظهار داشت که در این حمله “شرایطی پیش آمد که بدون هزینه به بخشی از اهدافمان دست یابیم”.وی تصریح کرد که چند دیپلمات ما کشته شده بودند و ده‌ها هزار نیروی نظامی ایران درمرز به حالت آماده باش درآمده و منتظر دستور مرکز برای ورود به خاک افغانستان بودند. در شورای امنیت ملی جلسات زیادی داشتیم. نهایتا دو دیدگاه وجود داشت. یک دیدگاه معتقد به ورود به خاک افغانستان و جنگ با طالبان بود و دیدگاه دیگر هم مخالف ورود ایران به یک جنگ جدید آن‌هم بعد از جنگ ایران و عراق بود. نهایتا گزارش دو دیدگاه تقدیم رهبر ایران شد و وی نیز با ورود نیروهای مسلح به خاک افغانستان مخالفت کرد.(www.aa.com.tr/fa/811183)در این راستا زلمی خلیل زاد، سفیر سابق آمریکا در عراق، افغانستان، سازمان ملل و افسر سابق دولت جورج بوش، رئیس جمهور سابق آمریکا که به نوعی بالاترین مقام مسلمان در دولت جورج بوش را دارا بود، در کتاب جدید خود نوشت، مقامات آمریکایی قبل از اینکه به عراق حمله نظامی بکنند، در این رابطه جلساتی را با مقامات سیاسی ایران برگزار کردند و از ایران خواستند در رابطه با جنگنده های هوایی آمریکا ـ که احتمالاً به اشتباه به مرزهای غربی ایران وارد می شوند ـ تعامل لازم را داشته باشند و آن ها را مورد اصابت موشک های خود قرار ندهند.در این کتاب همچنین به قدرت نفوذ ایران در بین جامعه شیعی عراق که اکثریت جمعیت عراق نیز هستند اشاره و نوشته شده است، در سال ۲۰۰۳ آمریکا علاقه مند بود از طریق نفوذ ایران در عراق، موافقت جامعه شیعی عراق را برای سقوط صدام جلب کند، زیرا آمریکا به خوبی می دانست رهبران شیعی عراق از سوی ایران حمایت می شدند و همچنین قدرت نفوذ بالایی در میان جامعه شیعی عراق داشتند.
در این کتاب اعتراف شده است که البته در همان مذاکرات، جدا از اشتراکاتی که میان دو کشور وجود داشت، اختلافات شدیدی نیز پیش می آمد. برای مثال، آمریکا به شدت به دنبال ایجاد یک حکومت موافق با سیاست های آمریکا در عراق بود و ایران از روی کار آمدن یک دولت شیعی در عراق حمایت می کرد. از سوی دیگر موضوع تروریسم و اتهاماتی که از سوی مقامات سیاسی آمریکا در مورد حمایت ایران از تروریسم مطرح می شد، عاملی برای تشدید اختلافات بود.
(irdiplomacy.ir/fa/news/1956996)