خواهر گرامی سلام؛دنیای امروز وارد صحنه جدیدی از ارتباطات انسانی شده و تزاحم آرای بین کارشناسان موجب شده تا حتی مردم عادی هم نتوانند راه صحیح را تشخیص دهند. امروزه اینترنت، موبایل و شبکه‌های اجتماعی مانند وایبر، یکی از راه‌های اصلی ارتباط بین افراد مختلف هستند. این راه فی نفسه نادرست نیست اما مانند هر روش دیگری ممکن است که مورد سوءاستفاده قرار گیرد چنان که در 30 سال قبل از همین تلفن‌های ثابت برای ارتباط و برقراری رابطه دوست دختر و پسر استفاده می‌شد. پس از آن هم در مورد موبایل و شماره‌های اعتباری این مشکل ایجاد شد و در حال حاضر شبکه‌های اجتماعی مجازی این مشکل را دارند. پس باید به دختران نوجوان در مورد خطرات، فواید، نقاط ضعف و قدرت، روش‌های سوءاستفاده افراد سودجو، مشکلات ایجاد شده برای دختران همسال و … و نیز روش استفاده صحیح از این شبکه ها، اطلاعات لازم را داد. همچنین باید در مورد میزان استفاده از این شبکه‌ها، قواعدی را در خانه اجرا کرد. وجود اینترنت پر سرعت در خانه بدون هیچ محدودیتی یا محدود نبودن هزینه استفاده از موبایل برای نوجوان، موجب زیادروی در استفاده از این شبکه‌ها و به خطر افتادن فرزندان خانواده می‌شود. به بیان دیگر والدین باید محدوده معلوم و مشخصی از هزینه اینترنت را برای این کار در نظر گرفته به صورتی که براساس آن نوجوان نتواند که از زندگی واقعی دور بماند یا غرق در ارتباطات مجازی یا خلاف شود. متاسفانه مشکل اصلی والدین در نسل جدید، عدم قاطعیت والدین در روش تربیتی است. یعنی علیرغم این که والدین، درست و نادرست را می‌دانند اما در زمان اجرا و اعمال این روش، قاطعیت نداشته و از این که فرزندشان دچار عقده‌های روحی شود، نگران می‌شوند. جالب اینجاست که در سال‌ها قبل فروید این نظریه را مطرح کرده بود که عدم پاسخگویی مناسب به خواسته‌ها در دوران کودکی، موجب بیماری‌های روانی یا عقده اودیپ در جوانی می‌شود اما اکنون نزدیک به یک دهه است که این نظریه در غرب ردّ شده و تربیت براساس نظریه «خودکنترلی» مطرح است. یعنی فرد باید خودش در مقابل خواسته‌های نادرست، بایستد و نه بگوید چرا که به دنبال هر خواسته ای رفتن در نهایت نوعی آشفتگی روحی و روانی را ایجاد می‌کند. در هر صورت والدین باید در مورد قوانینی که در منزل دارند قاطع باشند. اما داشتن این قاطعیت، دو نکته مهم دارد:
اول: قاطعیت باید همراه با رحمت باشد، یعنی اگر زمان استفاده از اینترنت محدود است، این باید با اخلاق خوش و به نشانه محبت و در مسیر صلاح فرزند باشد و در رفتار و گفتار والدین این جنبه، مشهود باشد. و از کم کردن زمان استفاده از اینترنت به عنوان ابزار انتقام یا تنبیه استفاده نشود.
دوم: برای نوجوان برنامه‌های مناسب و سرگرم کننده و لذت بخش، مانند گردش خانوادگی، جلسات صحبت و گفت و گو، رفتن به پارک و سینما و … فراهم شود و نبود اینترنت با تنهایی و کسالت همراه نشود.
در این زمینه توصیه می کنم کتاب های «دنیای نوجوانی» از دکتر شرفی و «نیازهای نوجوانی» از دکتر خدایاری را مطالعه کنید. موفق باشید.