بله قرآن کریم هدف آفرینش انسان را بندگی خدا معرفی کرده است. عبودیت سیستم تربیتی خدای متعال است که هم هدف خلقت و زندگی انسان را مشخص می کند و هم رمز موفقیت و کمال او می باشد.  در سوره ذاریات خدای متعال به هدف خلقت اشاره کرده و فرموده: و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون. در تفسیر آیه نیز آمده : ای لیعرفون. یعنی خلق نکردم جن و انس را مگر برای عبادت، عبادتی که خود نوعی معرفت و قرب به خداوند است. (ذاریات، 56) 
و در سوره توبه به ماموریت انسان در زندگی اشاره کرده و فرموده است: و ما امروا الا لیعبدوا الها واحدا لا اله الا هو سبحانه عما یشرکون. یعنی انسان ها هیچ ماموریتی در این دنیا جز پرستش توحیدی و خالصانه خداوند ندارند. کسی که معبودی جز او نیست. پاک و منزه است از شرک مشرکان. (توبه،31) 
منتهی لازم است به دو نکته در این زمینه توجه نمایید: 
عبادت، هدف خلقتی انسان است و خدای متعال از آفرینش انسان برای خود هدفی ندارد و دنبال چیزی نیست، انسان است که با عبادت و قرب به خدا و صفات الهی، به کمال مطلوب خود می رسد. به عبارت دیگر، انسان است که با عبادت و نزدیک شدن به خدا، به عنوان منبع کمال، نیاز دارد، نه خدا، خدای متعال کمال و بی نیاز مطلق است. 
دلیل نیاز انسان به بندگی خدا را باید در ماهیت عبادت و تاثیر آن در رشد و کمال انسان جستجو نمود. همانطور که می دانید و در روایت آمده است، بندگی خدا ظاهرش بندگی است، باطن اش ربوبیت و تربیت خود انسان است. در مصباح الشریعه آمده است که: العبودیه جوهره کنه الربوبیه. عبودیت گوهری است که باطن اش ربوبیت است، یعنی جنبه تربیتی دارد برای انسان و انسان را به مقام ربوبیت می رساند. 
بنابراین بندگی به معنای این است که انسان خود را تحت تربیت و ربوبیت خداوند قرار دهد و با عبادت و نزدیک شدن به او، به نهایت رشد و شکوفایی برسد.