جهت آگاهی از تفاوت های میان فرقه بهائیت با شیعه  مطالبی را  خدمتتان ارائه می نماییم که شما می توانید با آگاهی از عقاید آنها متوجه تفاوت های آنها نیز شوید. بهاییتچندى از عقاید و احکام بهائیت عبارت است از:1 . با ظهور سید على محمد باب اسلام پایان گرفته و اینک دین جدید ظهور کرده و مردم باید همگى بهایى شوند(2) .2 . پنهان کردن دین (تقیه) ضرورى است.3 . روزه نوزده روز است، قبل از عید شروع و به عید نوروز ختم مى شود .4 . نماز جماعت باطل است مگر در نماز میت .5 . قبله مرقد بهاءاللَّه در شهر عکا است .6. حج براى مردان واجب است و بر زنان واجب نیست. «حج» در خانه اى که بهاء در آن اقامت داشته، یا در خانه اى که سیدعلى محمد باب در شیراز در آن سکنى داشته است به جا آورده مى شود .7 . اعیاد عبارت است از :- عید ولادت باب، اول محرم .- عید ولایت بهاء، دوم محرم .- عید اعلان دعوت باب، پنجم جمادى .- عید نوروز(3)،8 . نماز پنج تکبیر دارد و در دو وقت خوانده مى شود: یکى هنگام تولد و دیگرى هنگام مرگ .عبادتگاه ها طبق وصیت بهاء باید از نه مناره و یک گنبد تشکیل بشود. این عبادتگاه ها درفرانکفورتِ آلمان، سیدنى در استرالیا، کامپالا در اوگاندا، لیمیت در شیکاگو، پاناماسیتى در پاناما و دهلى نو در هندوستان است(4) . همچنین در فروع تعالیم بهائیت به احکامى برمى خوریم که بعضى از آنها عبارت است از : – ازدواج با محارم غیر از زن پدر، حلال مى باشد . (یعنى با حکم بر حرمت ازدواج با زن پدر، ازدواج با خواهر و دختر و عمه و خاله و دیگران حلال مى گردد! )- معاملات ربوى آزاد و حلال است .- تمام اشیاء حتى خون، سگ، خوک، بول و… پاک است .- حجاب زنان ملغى مى باشد .- دخالت در سیاست ممنوع مى باشد .دربررسى عقاید، احکام و تاریخ بهائیت به روشنى معلوم مى گردد که استعمار براساس برنامه و طرح از پیش تعیین شده اى، به مرور و در مراحل مختلف، به منسوخ اعلام نمودن دین اسلام و نفى و انکار نبوت، امامت، معاد و تعالیم و قوانین و احکام مقدس و نورانى قرآن پرداخته است. آنان ابتدا ادعاى نیابت خاص حضرت حجت(عج )، پس از آن ادعاى مهدویت، سپس ادعاى نبوت و در آخر ادعاى الوهیت و نسخ اسلام مى نمایند! در پى آن به هدم و نابودى آثار اسلام فرمان مى دهند و به ساختن کعبه جدید! در شیراز اهتمام مى ورزند و با آداب و ادعیه و ذکر و زیارتنامه هاى استعمار ساخته به طواف بر گرد آن مى پردازند! و مطابق با خواست و اهداف استعمار، به رفع حجاب و پوشش زنان فرمان مى دهند و چون همواره از تعالیم و آموزه هاى سیاسى اسلام و تشیع رنج برده اند، از اصل ورود و دخالت در سیاست را ممنوع اعلام مى نمایند! بدین ترتیب همه زمینه ها آماده و مهیا مى شود تا مبانى و ارکان اعتقادى و ارزش هاى اخلاقى و پایبندى هاى معنوى متزلزل شوند و وحدت و یکپارچگى مسلمانان به تفرقه و تشتت تبدیل گردد و از قدرت بى نظیر مذهب تشیع و مراکز علم و فقاهت و مراجع و فقها و علماى بیدار و آگاه که مدافعان راستین اسلام و سنگرهاى مستحکم دفاع از هویت دینى و استقلال و شرف و اعتلا و اقتدار مسلمانان مى باشند، کاسته شود و راه هاى تاخت و تاز و سلطه استعمار خارجى صاف و همواره گردد .منابعی جهت مطالعه بیشتر:1- بهائیان / سید محمد باقر نجفی / نشر مشعر2- شبهات مهدوى دوران ما (نقدى بر بهائیت) / مهدى پور3- بهائیت چگونه پدید آمد/ نورالدین چهاردهى / انتشارات فتحى4- ارمغان استعمار / محمد محمدى اشتهاردى / انتشارات نسل جوان5- آشنایى با فرق و مذاهب اسلامى / رضا برنجکار6- بهائیت دین نیست / ابوتراب هدائى7- تاریخ باب و بهاء / ترجمه حسن فرید گلپایگانى 8- بهائیت در ایران / دکتر سید سعید زاهد زاهدانی / انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی شیعه:لفظ شیعه به کسانی اطلاق می گردد که قائل به خلافت بلافصل امام علی (ع) باشند. شیخ مفید در کتاب اوائل المقالات ص42 فرموده اند: « لفظ شیعه به کسانی گفته می شود که به امامت و خلافت بلافصل علی(ع) معتقدند و بر این عقیده اند که امامت او از طریق نصّ جلی یا خفی ثابت شده است و امامت ، حق او و حقّ فرزندان اوست». بر این اساس فرقه هایی چون کیسانیّه ، زیدیّه ،  اسماعلیّه ، فطحیه ، ناووسیه و شیعه جعفری و … همگی شیعه ی علی (ع) می باشند ؛ یعنی امامت و خلافت بلافصل او را قبول دارند ؛ امّا در امامان بعد از علی (ع) دچار اختلافاتی می باشند. کیسانیّه معتقد بودند که محمد بن حنفیه(فرزند امام علی(ع)) نیز امام است. گروهی از آنها او را امام بعد از علی(ع) می دانند و برخی دیگر او را امام بعد از امام حسین(ع) می شناسند. برخی از آنها نیز محمد بن حنفیه را مهدی موعود می پندارند و معتقدند که وی در کوه رضوی ـ در نزدیک مدینه ـ پنهان شده و روزی ظهور خواهد کرد. کیسانیه خود دارای سه فرقه ی فرعی به نامهای مختاریه(کیسانیه خالص) ، حارثیه و عبّاسیه می باشد. زمان پیدایش این فرقه زمان امامت حضرت زین العابدین (ع) می باشد. زیدیّه نیز زید بن علی(فرزند امام سجاد(ع) ) را امام چهارم می دانند و امام سجاد را تنها به عنوان پیشوای علم و معرفت می شناسند ؛ چون به نظر اینها یکی از شرایط امام ، قیام مسلّحانه است و چون امام سجاد (ع) قیام مسلحانه نکرده است ، لذا از نظر اینان امام محسوب نمی شود. پیدایش این فرقه مصادف با امامت حضرت باقر (ع) و بعد از قیام زید بن علی بوده است. ناووسیه نیز معتقد بودند که امام صادق(ع) امام آخر و مهدی موعود است این فرقه الآن منقرض شده است. اسماعیلیه نیز کسانی هستند که اسماعیل ، فرزند بزرگ امام صادق(ع) را امام می دانستند. لازم به ذکر است که اسماعیل در زمان حیات امام صادق (ع) از دنیا رفته بود. امّا شیعه ی جعفری یا شیعه دوازده امامی ، کسانی هستند که نه تنها امامت بلافصل علی (ع) را قبول دارند ، بلکه یازده فرزند او را نیز امام می دانند. اینها را جعفری گفته اند چون اوّلاً بیشترین معارف این فرقه از امام جعفر صادق (ع) رسیده است و ثانیاً این مذهب ، مذهب شاگردان خاصّ امام صادق (ع) بود. زمانی که بعد از امام صادق (ع) شیعیان به چند فرقه تقسیم شدند ، شاگرادان مخصوص آن حضرت به توصیه ی ایشان ، به امامت امام موسی کاظم (ع) گرویدند و موسویّه یا مفضّله نامیده شدند. امتداد همین فرقه است که امروزه مشهورترین شاخه ی شیعه را تشکیل داده و شیعه ی جعفری یا اثناعشری یا دوزاده امامی نامیده می شود. حاصل کلام اینکه شیعه ی امام علی (ع) لفظ عامّی است که تمام شاخه های شیعه را شامل می شود ؛ و شیعه ی جعفری مستدلترین ، مستندترین و معروفترین شاخه ی شیعه ی امام علی (ع) می باشد ؛ بیشترین جمعیّت شیعه نیز اختصاص به این شاخه دارد.
منابع جهت آگاهی بیشتر:
ـ در آمدی بر شیعه شناسی ، علی ربّانی گلپایگانی
ـ شیعه در اسلام ، سیدمحمدحسین طباطبایی
ـ این است شیعه: تحقیقی درباره شیعه ، باقر شریف القرشی
ـ باورهای شیعی: بازکاوی عقاید شیعه در منابع اهل سنت، نادعلی صالحی ـ تاریخ شیعه ، محمدحسین مظفر، ترجمه سیدمحمدباقر حجتی