با سلام و تحیت و قدردانی از مکاتبه ی شما با این مرکز پرسشگر ارجمند در پاسخ به سوال شما باید عرض نماییم: در ارتباط با اصل به رسمیت شناختن یک کشور توسط کشور دیگر باید بدانید، قطعنامه 1936 م مؤسسه حقوق بین الملل، به رسمیت شناختن را صریحاً عملی آزادانه اعلام کرده است که این آزادی، مفید این امر است که به طور کلی تعهد حقوقی نسبت به شناسایی و یا عدم آن وجود ندارد. زیرا عمل شناسایی نه یک امر حقوقی، بلکه یک امر سیاسی است و در بند اراده بی قید و شرطِ خود کشورها است.( ضیایی بیگدلی، محمدرضا، حقوق بین الملل عمومی، تهران، نشر کتابخانه ی گنج دانش چاپ هشتم، 1373، ص 213.) توضیح بیشتر: «کلود آلبر کلییار» می‌گوید: «شناسایی کشور یا دولت علمی است ذاتاً سیاسی که دولت‌ها در انجام یا عدم انجام آن از آزادی کامل برخوردارند. علی رغم این آزادی، کشورها تمایل دارند که عوامل و عناصر حقوقی را نیز در ارزیابی خود لحاظ کنند و در نتیجه رویه بین المللی بر این است که حقانیت داخلی و بین الملل دولت‌های نوبنیاد را شرط شناسایی قرار دهند.»( کلییار، کلود آلبر، نهادهای روابط بین امللل، ترجمه دکتر هدایت الله فلسفی،تهران، نشر نو، 1368، ص410) «گرهارد فن گلان» استادیار دانشگاه مینوتای امریکا نیز در این باره می‌گوید: هیچ الزامی برای شناسایی یک دولت جدید وجود ندارد. وی در این باره از قول وزارت خارجه امریکا می‌افزاید: از نظر ایالت متحده، حقوق بین الملل، دولت‌ها را ملزم به شناسایی واحدهای دیگر به عنوان دولت نمی‌کند این موضوع مربوط به تشخیص هر دولت است که آیا واحدی به منزلة یک دولت شایسته شناسایی است یا خیر.( گلان، گرهارد فن، درآمدی بر حقوق بین الملل عمومی، ترجمه دکتر سید داود آقایی، نشر میزان، چاپ اول، زمستان 1378، ج1، ص101 و 102.) مطابق منشور ملل متحد(منشور ملل متحد، ماده 2.) نیز که اصل بر حاکمیت دولت‌ها نهاده شده است، اختیار دولت‌ها در شناسایی یا عدم شناسایی یک حکومت ـ به عنوان پیش شرطی برای رابطه با آن کشور و حکومت ـ از شؤون حاکمیت دولت‌ها محسوب می‌گردد که یک اصل عام و فراگیر است و ابعاد سیاست خارجی دولت‌ها را نیز شامل می‌شود. اما در ارتباط با مورد پرسش، یعنی به رسمیت شناختن کشوری که سازمان ملل آن را به رسمیت شناخته است باید بگوییم بنابر اصل فوق، عمل به رسمیت شناختن جزو اختیارات سیاسی خود کشور ها می باشد بنابراین حتی اگر کشوری توسط سازمان ملل به رسمیت شناخته شده باشد بازهم کشور های دیگر و از جمله جمهوری اسلامی ایران حق دارند که آن را به رسمیت نشناسند. شایدگفته شود: اگر کشوری تمایل نداشته باشد کشور دیگری را به رسمیت بشناسد، و این دو کشور هر دو عضو سازمان ملل متحد باشند با توجه به این مساله، در درون سازمان ملل، نسبت به شناسایی کشورهای عضو، الزام به شناسایی وجود دارد. لیکن در پاسخ به این شبهه باید گفت پذیرفته شدن یک کشور به عضویت سازمان ملل متحد، هیچ گاه الزام شناسایی برای کشورهای دیگر عضو را به وجود نمی آورد، چنان که «تریگولی دبیر کل وقت سازمان ملل در 1950 م، در رابطه با شناسایی چین، ابراز نظر کرده است که: قبول عضویت کشوری در سازمان ملل متحد به منزله شناسایی آن از طرف کشورهای عضو سازمان ملل متحد نمی باشد». مجددا از مکاتبه ی شما با این مرکز قدردانی می نماییم. منتظر سوالات بعدی شما هستیم.