شافعی شاگرد مالک بن انس بوده و وی شاگرد امام صادق علیه السلام بوده است لذا محمد بن ادریس شافعی قطعا از مکتب امام صادق علیه السلام مسائل بسیاری را آموخته است ولی او نیز مانند استاد خود یعنی مالک بن انس به قول معروف نمک خورده و نمکدان شکسته است یعنی شاگرد ناخلف امام صادق علیه السلام بوده و دینش را به دنیایش فروخته است. کاری که متاسفانه عادت بسیاری از علمای عامه در دوران خفقان بنی امیه و بنی العباس بود وبه همین خاطر خیانتهای بسیاری نیز به اسلام وارد کردند.به هر حال وی در زمینه های اصولی از امام صادق خیلی بهره گرفت و این که اهل سنت شافعی را مبتکر علم اصول می دانند، به خاطر این است که او در نیمه ی دوم قرن دو آمده و این حرف ها را زد اما خیلی از همین مباحث در روایت های امام صادق علیه السلام وجود دارد و باید به درستی به تجزیه و تحلیل این موضوع پرداخت. در بُعد اصول و شیوه استنباطی هم از امام صادق علیه السلام تاثیر پذیرفت. در بُعد اعتقادی هم تا حدودی که فضای فرهنگی عامه اجازه می داد، به شیعه نزدیک شد. او به اهل بیت عشق وعلاقه بیشتری نشان می داد و لذا در نیمه ی قرن دوم مکتب شافعی که در واقع مکتب منصف تری بود توانست تجلی هایی از مکتب اهل بیت را به نمایش گذارد. یکی از ابعاد تاثیرپذیری شافعی در بعد اصولی از شیعه، همان رد استحسان و رای است که هیچ دلیلی برای آن وجود ندارد و یک نوع تبعیت از هوا است.(برای مطالعه بیشتر رک: حیدر، اسد، الامام الصادق و المذاهب الاربعه، بیروت،‌ دارالکتب العربی، ۱۳۹۰)