در نسبت بین سبک زندگی، اربعین و مهدویت باید توجه داشت که بعد از بزرگترین بحران ها که جریان حق به ظاهر ضربه خورده، نقش آفرینی باقی مانده جریان حق باید الگو باشد و سیرتی را انتخاب کند تا هویت ساز باشد.

خبرگزاری شبستان: اربعین به ما یادآوری می‌کند که در مواقع و زمان‌های حساس و نیاز باید به دعوت رهبر و مقتدایمان لبیک و پاسخ مناسب دهیم که پس از گذشت زمان نه خودمان پشیمان شویم و نه درس عبرت‌آموزی برای آیندگان باشیم و در تاریخ به اسم مردم کوفه از ما یاد شود. درخصوص پیام اربعین در هم‌سویی با فرهنگ عاشورا می‌توان این نکته را عنوان کرد که در جامعه ای که قدر و منزلت ولی خدا و احیاگر سنت‌های فراموش شده را ندانند و مردم همه سرگرم کار خود و زندگی خود باشند و نسبت به اتفاقات پیرامون خود بی‌تفاوت باشند، حادثه عاشورا اتفاق می‌افتد که پس از گذشت 40 روز از این فاجعه و اینکه چه‌قدرنشناسی انجام داده‌اند دیگر کاری از دستشان برنمی‌آ‌ید و کار از کار گذشته است و جز پشیمانی کاری از آنها ساخته نیست. لذا می‌توان نتیجه گرفت که تصمیم‌گیری‌های به‌موقع بهترین راه جلوگیری از پشیمانی‌های بی‌فایده است.

در این مجال حجت الاسلام محمد رضایی، پژوهشگر مهدوی درباره نسبت سبک زندگی، مهدویت و اربعین حسینی به ارائه سخنانی پرداخته اند که در ادامه می آوریم:

بعد از حادثه عاشورا سه تیپ شخصیتی داریم به اسم تشیع و مسلمان؛ جریان توابین جریانی که از قیام عاشورا احساس توبه می کنند. براین اساس که دیروز و در جریان عاشورا بد عمل کرده، درجا زده و الان باید بروند به هر قیمتی است خود را فدا کنند، شاید خطا و اشتباه قبلی خود را جبران کنند.

جریان مختار که در عاشورا عذر می آورند و توجیه می کنند که وقتی ندای یاری ولی زمان(ع) برخواست در زندان بودیم و دور از دسترس بودیم ولی الان با بصیرت و هوشیاری بهتر و بیشتر برخورد می کنیم و به جای اینکه خودمان را فدا کنیم به دشمن ضربه می زنیم.

جریان سوم که مهمترین جریان است، یک نفره است جریان اندیشه ای و رفتاری است، بعد از عاشورا آن دو جریان تبدیل به عبرت می شوند یا مانند توابین بدون اینکه نتیجه ای بگیرند اقدام شتاب زده انجام می دهند، که به عبرت تاریخ می پیوندند، یا مانند جریان مختار که در لحظه تاریخی مستقلانه بر اساس خود فکری و خود رایی، مستقل از ولی زمان عمل می کند.

مهمترین ویژگی این دوجریان این است که بعد از ضعف عملکرد وقتی می خواهند تصمیم جدیدی بگیرند باز بر اشتباه خود فکر نمی کند و می خواهند خودشان هر جور که هست و می توانند اشتباه خود را جبران کنند.

آیا زندگی شیعی مهدوی دچار انحراف می شود؟

یکی از معیار های انحراف زندگی شیعی در سبک زندگی مهدوی اسلامی این است که در هر لحظه از زمان یک ولی زمان وجود دارد که اگر اشتباه کردید و دچار تقدم یا تاخر نسبت به ولی زمان شدید، هر وقت احساس کردید، فهمیدید و یا بهت گفتند این نیست که برگردید و بگویید نقطه برگشت من این نیست که حالا که حادثه دیروزی را نبودم الان همان دیروزی را جبران کنم بلکه مشکل من این بود که از امام فاصله گرفته بودم؛ راهکار این است که الان دقیقا برگردم به مسیر و به ولی زمان فعلی متصل بشوم و بپرسم نه اینکه مثل توابین استشهادی یا مانند مختار انتقامی عمل کنم بلکه هر طور که ولی زمانم گفت رفتار نمایم.

این مشکلی بودکه بعد از عاشورا اکثر مدعیان یاوری اهل بیت گرفتار آن شدند از آن طرف احساس ندامت و عقب افتادگی فکری داشتند از طرفی هم اندیشه نمی کردند که برای جبران، راه حل مشکل چیست راه حل را مدرن سازی رفتار قبلی می دیدند.

با این وجود در جریان عاشورا آیا جریان اثرگذاری دیده می شود؟

تنها شخصیتی که در اربعین اثر گذار است جابر عبدالله انصاری است، او به هر دلیلی به کربلا نیامد یا کهولت سن بود یا به او گفته بودند نیا چون نابینا بوده، حضرت ام البنین هم هنوز زنده بودند و همراه امام نیامدند یا شاید هم دستور داشتند که نیایند، همچنین ام سلمه نیز دستور داشتند که نیایند نه تنها دستور داشتند بلکه ماموریت داشتند که بر اساس خاکی از کربلا که از پیامبر به ایشان رسیده بود؛ مبنی بر اینکه هر وقت این خاک خون شد همان روز عزاداری را در مدینه برپا کند.

این بانو که پیشینه همسری پیامبر را دارد با وجود رفتن کاروان اهل بیت به عراق و مردمی که غافل هستند در مدینه یک نشانه ای دارد که هر روز رصدش می کند و بر اساس آن رصد در روز عاشورا عزاداری و گریه خود را شروع می کند، این گریه ام سلمه بستر ساز گریه اهل بیت و گریه های بیست ساله امام سجاد است و گریه ای فرهنگی، سیاسی و اجتماعی است.

جابربن عبدالله انصاری، ام البنین و ام سلمه جریانی را شروع می کنند که هم مرد دارد و هم زن این افراد کهن سالانی هستند که آخرین ذخیره های یاوران اهل بیت می باشند این جریان اگر فرهنگ سازی انجام دهد نسل های جدید را می تواند به خود جذب کند.

آیا خاکی که در دست ام سلمه است، یک نشانه و بستر است؟

ام سلمه همسر پیامبر است که دستور قرآنی است که در خانه بماند و حرکت فیزیکی و اجتماعی نداشته باشد ولی نشانه ای دارد، خاکی که هر روز رصدش می کند عصر عاشورا و لحظه شهادت امام این خاک خون می شود و همان لحظه گریه های این بانوی بزرگوار شروع می شود گریه های ام سلمه، گریه های جابر و ام البنین و عده ای دیگر در میدنه را به همراه دارد.

این گریه می تواند بستری را فراهم کند که اگر کسی بگوید ما از جریان عاشورا خبر نداشتیم و نمی دانستیم که چکار کنیم بگوید این مدل ها و الگوها وجود داشت.

نقش مردانه دینی و نقش زنانه دینی در سبک زندگی اسلامی و مهدوی بسیار مهم است در جریان اربعین و بعد از عاشورا یک پیرمرد کهنسال نابینا وجود دارد و یک همسر پیامبر، رسالت ام سلمه رصد خاک و عزاداری بعد از آن است ولی رسالت جابر رفتن بر سر خاک و ایجاد جریان است.

آیا می توان گفت که جابر کهنسال و نابینا در اربعین موجی ایجاد کرده است؟

جابر نخستین کسی است که بعد از دفن شهدا بر سر خاک امام حسین(ع) می رود، توابین و مختار نیز سر خاک رفتند ولی ارزشی ندارد چون عده و عده داشتند ولی جابر 40 روز اول در اوج قیام درحالی که اهل بیت(ع) هنوز فضا رو برنگردونده بودند و هنوز موجی ایجاد نشده بود. این پیرمرد 1400 کیلومتر از مدینه راه می افتد و اربعین می رسد کربلا و این مسیر طولانی را با الاغ و پیاده طی کرده آمده تا برسد سر خاک و بتواند فرهنگ سازی کند.

در نسبت بین سبک زندگی، اربعین و مهدویت باید توجه داشت که بعد از بزرگترین بحران ها و هجوم ها و تهدیدها که خصوصا جریان حق به ظاهر ضربه خورده، واکنش و نقش آفرینی باقی مانده جریان حق که غیر معصومانه است باید الگو باشد، در این جریان تک تک افراد با کمترین امکانات و فرصت ها با کمترین توان چه مرد و چه زن بر اساس دستوری که از ولی زمان پیشین و امضایی که از ولی زمان جاری داشتند سیرتی را انتخاب می کنند که به جای عبرت شدن هویت سازی کند به جای اینکه برخورد انفعالی داشته باشند فعال در اوج بحران ها عمل می کنند.