۱۳۹۲/۱۲/۲۷
–
۲۹۵ بازدید
سلام، آیا این درست است که روایاتی وجود دارد که در آنها امام معصوم از مردم خواسته تا جریان قیام زید ابن علی را بیان نکنند، و این موضوع را فراموش کنند و به آن استناد نکنند؟دلیل سوالم این است که در مناظره دو شخص درباره اینکه آیا قیام در زمان غیبت امام معصوم مجاز است یا خیر، یکی از آنها به جریان زید ابن علی اشاره کرد و گفت که امام صادق ع درباره ایشان گفته که خدا زید را رحمت کند که اگر حکومت تشکیل میداد آن را به ما واگذار میکرد، و این موضوع را دلیل مناسبی برای قیام هایی دانست که هدف آنها تحویل دادن آن به امام معصوم است، اما نفر دوم گفت که امام معصوم از ما خواسته که اصلا این ماجرا را بیان نکنیم و به آن استناد نکنیم، که این ماجرا هم مانند ماجرای محمد حنفیه است.
روایتی با مضمون مورد سوال که امام فرموده باشند در باره زید صحبت نکنیم و به آن استناد نکنیم نیافتیم در برخی روایات به این موضوع اشاره شده که بد گویی در باره زید نکنید و در مسائل مربوط به ما اهل بیت مداخله نکنید از جمله در روایت ذیل .
معانی الأخبار أَبِی عَنْ سَعْدٍ عَنِ ابْنِ عِیسَى عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِی سَعِیدٍ الْمُکَارِی قَالَ: کُنَّا عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَذُکِرَ زَیْدٌ وَ مَنْ خَرَجَ مَعَهُ فَهَمَّ بَعْضُ أَصْحَابِ الْمَجْلِسِ یَتَنَاوَلُهُ فَانْتَهَرَهُ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَهْلًا لَیْسَ لَکُمْ أَنْ تَدْخُلُوا فِیمَا بَیْنَنَا إِلَّا بِسَبِیلِ خَیْرٍ إِنَّهُ لَمْ تَمُتْ نَفْسٌ مِنَّا إِلَّا وَ تُدْرِکُهُ السَّعَادَةُ قَبْلَ أَنْ تَخْرُجَ نَفْسُهُ وَ لَوْ بِفُوَاقِ نَاقَةٍ قَالَ قُلْتُ وَ مَا فُوَاقُ نَاقَةٍ قَالَ حِلَابُهَا .بحار الأنوار (ط – بیروت)، ج 46، ص: 179
ابو سعید مکاری گوید نزد امام صادق بودیم سخن از زید و افرادی که با خروج نمودند به میان آمد و برخی از اهل مجلس خواستند در باره او چیزی بگویند امام آنها را به شدت منع نمود و فرمود خاموش باشید شما را نمی رسد که در مسائل میان ما دخالت کنید مگر این که به خوبی سخن بگویید همانا هیچ کس از ما نمی میرد مگر این که سعادت به او می رسد قبل از خارج شدن نفسش هر چند به مقدار زمان دوشیدن شتر .
معانی الأخبار أَبِی عَنْ سَعْدٍ عَنِ ابْنِ عِیسَى عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِی سَعِیدٍ الْمُکَارِی قَالَ: کُنَّا عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَذُکِرَ زَیْدٌ وَ مَنْ خَرَجَ مَعَهُ فَهَمَّ بَعْضُ أَصْحَابِ الْمَجْلِسِ یَتَنَاوَلُهُ فَانْتَهَرَهُ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَهْلًا لَیْسَ لَکُمْ أَنْ تَدْخُلُوا فِیمَا بَیْنَنَا إِلَّا بِسَبِیلِ خَیْرٍ إِنَّهُ لَمْ تَمُتْ نَفْسٌ مِنَّا إِلَّا وَ تُدْرِکُهُ السَّعَادَةُ قَبْلَ أَنْ تَخْرُجَ نَفْسُهُ وَ لَوْ بِفُوَاقِ نَاقَةٍ قَالَ قُلْتُ وَ مَا فُوَاقُ نَاقَةٍ قَالَ حِلَابُهَا .بحار الأنوار (ط – بیروت)، ج 46، ص: 179
ابو سعید مکاری گوید نزد امام صادق بودیم سخن از زید و افرادی که با خروج نمودند به میان آمد و برخی از اهل مجلس خواستند در باره او چیزی بگویند امام آنها را به شدت منع نمود و فرمود خاموش باشید شما را نمی رسد که در مسائل میان ما دخالت کنید مگر این که به خوبی سخن بگویید همانا هیچ کس از ما نمی میرد مگر این که سعادت به او می رسد قبل از خارج شدن نفسش هر چند به مقدار زمان دوشیدن شتر .