با سلام و عرض ادب خدمت شما دوست عزیز و تشکر از حسن توجه تان به این مرکز.1.آنچه در روایات آمده است بیان ائمه ع در مورد جواز توریه است . یکی از مصادیق تأیید توریه روایت زیر از امام صادق ع است :
مُحَمَّدُ بْنُ إِدْرِیسَ فِی آخِرِ السَّرَائِرِ نَقْلًا مِنْ کِتَابِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُکَیْرِ بْنِ أَعْیَنَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فِی الرَّجُلِ یُسْتَأْذَنُ عَلَیْهِ فَیَقُولُ لِلْجَارِیَةِ: قُولِی لَیْسَ هُوَ هَاهُنَا، قَالَ: لَا بَأْسَ لَیْسَ بِکَذِبٍ.
امام صادق ع در مورد کسی که برای ورود به منزلش اجازه می گیرد و او به کنیزش می گوید بگو انیجا نیست ( یعنی در این مکان خاص نیست نه در خانه) فرمود : اشکالی ندارد این دروغ نیست .
ظاهر روایت این است که کنیز به جای خالی خانه اشاره دارد و می گوید مولایم اینجا نیست.
وسائل الشیعة، ج‌12، ص254‌
2. در برخی از روایات ائمه ع با استناد به برخی ایات قران قائل به جواز توریه شده بودند. در این قسمت به بررسی آنها می پردازیم.
1-از امام صادق (ع) در مورد قول خداوند عزوجل در قصه حضرت ابراهیم (ع) پرسیده شد که فرموده است: «قال بل فعله کبیرهم هذا فاسئلوهم ان کانو ینطقون». امام پاسخ دادند: «نه بت بزرگ آن کار را انجام نداد و نه ابراهیم دروغ گفت». گفته شد: چطور ممکن است؟ امام فرمودند: «همانا ابراهیم گفت: «فاسئلوهم ان کانوا ینطقون»؛ یعنی «اگر بتان سخن بگویند، پس بت بزرگ انجام داده است و اگر سخن نگویند، پس بت بزرگ انجام نداده است. آنها سخن نگفتند. پس بت بزرگ آن کار را انجام نداده بود و ابراهیم هم دروغ نگفته است».( تفسیر نمونه، ج 13، ص: 439)
در توضیح کلام حضرت می توان گفت: حضرت ابراهیم به این صورت توریه کرده که در جمله شرطیه، بین مقدم و تالی فاصله انداخته بود. در اصل، مراد واقعی ایشان این بود که «ان کانوا ینطقون، فکبیرهم فعل و ان لم ینطقوا، فلم یفعل کبیرهم شیئاً». در حالی که، ظاهر کلام ایشان آن است که «ان کانوا ینطقون» مقدم برای تالی «فاسئلوهم» است.
2- در روایت دیگری از امام صادق (ع )در مورد قول حضرت یوسف (ع )دروغ گفت و نه ابراهیم (ع) حضرت در دلیل دروغ نبودن کلام ایشان، به توریه بودن آن اشاره نمی کنند، بلکه می فرمایند: خداوند دروغ گفتن برای اصلاح را دوست می دارد و یوسف (ع) و ابراهیم (ع) قصد اصلاح داشتند. این تعلیل حضرت نشان می دهد که کلام آنان موضوعاً دروغ بوده، ولی به دلیل اصلاح بودن، نه تنها اشکال نداشته، بلکه محبوب خداوند بوده است.
در روایت متعدد دیگری نیز حضرت امام صادق (ع) می فرمایند: «لا کذب علی مصلح» سپس، دو مورد حضرت یوسف(ع) و ابراهیم را به عنوان مثل ذکر می کنند که ظاهر کلامشان این است که کسی که به خاطر اصلاح دروغ می گوید، اصلاً سخنش دروغ نیست.(کافی ج 2 ص 243)
3- در روایت دیگری از امام صادق (ع) در مورد داستان حضرت یوسف و ابراهیم سئوال می شود. امام (ع) قول حضرت ابراهیم (ع) «قال بل فعله کبیرهم هذا فسئلوهم إن کانوا ینطقون»، را مانند حدیث اول توجیه می کنند و قول دیگر ایشان: «انی سقیم» را که ظاهر کلام دلالت بر بیماری بدنی حضرت می کند، در حالی که ایشان سالم بودند، چنین توجیه می کنند که او توریه کرده است. مرادش این بوده که «من در دینم سقیم هستم.» اما در مورد قول حضرت یوسف (ع) «ایتها العیر انّکم لسارقون» می فرمایند: مراد یوسف این بود که شما قبلاً یوسف را از پدرتان دزدیده اید. یوسف به آنان نگفت که «شما ظرف پادشاه را دزدیده اید»، بلکه گفت: «ظرف پادشاه را نمی یابیم.»

تفسیر الصافی، ج 3، ص: 343