ابتدا لازم است متذکر شویم در روایات تفسیری که جنبه تکلبفی و عملی ندارد بیشتر باید نگاه محتوایی به حدیث داشت تا سند روایت.
در باره سماعه بن مهران مرحوم آیه الله خویی در معجم رجال الحدیث می گویند:
اگر ملاک را در حجیت خبر وثاقت راوی بدانیم و عدالت یعنی شیعه دوازده امامی بودن را شرط ندانیم که جای تردید نیست وی ثقه و مورد اطمینان است وروایات او صحیح است اما اگر عدالت را شرط بدانیم باز هم معلوم نیست روایات وی قابل اطمینان نباشد چون واقفی بودن وی ثابت نیست تنها مرحوم شیخ صدوق و به تبع وی شیخ طوسی وی را واقفی دانسته اما نجاشی ، برقی و کشی و ابن غضائری وی را ثقه دانسته اند و اشاره ای به واقفی بودن وی نکرده اند آقای خویی واقفی بودن وی را استبعاد کرده اند با این استدلال که اگر واقفی بود حتما در کتب رجالی یاد شده اشاره به آن می شد وواقفی بودن وی شایع می شد و عدم شیوع آن و عدم اشاره به واقفی بودن وی در کتب یاد شده را دلیل بر عدم وقف وی دانسته اند که ذیلا عبارت ایشان را می اوریم:

لا إشکال فی وثاقة سماعة بن مهران، و حجیة روایته بناء على ما هو الصحیح من حجیة خبر الثقة و إن لم یکن عادلا و أما بناء على اختصاص الحجیة بخبر العادل فربما یتوهم عدم حجیة روایته من جهة وقفه و لذلک ذکره العلامة، و ابن داود فی القسم الثانی (من لا یعتمد على روایاتهم) الخلاصة 1، من الباب 7، من فصل السین و رجال ابن داود (220) فقد صرح الصدوق- قدس سره- بأن سماعة، واقفی، الفقیه: الجزء 2، باب ما یجب على من أفطر أو جامع فی شهر رمضان متعمدا أو ناسیا. و باب الصلاة فی شهر رمضان، ذیل‌
الحدیث 328، و صدر الحدیث 397. و تبعه على ذلک الشیخ فی رجاله. و ظاهر کلام النجاشی من تکریر کلمة (ثقة) و عدم التعرض لوقفه عدم وقفه، و هذا هو الظاهر، فإن سماعة من أجل الرواة و معاریفهم، فلو کان واقفیا لشاع و ذاع، کیف و لم یتعرض لوقفه البرقی و الکشی و ابن الغضائری، و لم ینسب القول به إلى غیر الصدوق- قدس سره-. و یؤید عدم وقفه ما رواه أبو عمرو الکشی فی ترجمة زرعة بن محمد الحضرمی (348)، قال: سمعت حمدویه، قال: زرعة بن محمد الحضرمی واقفی.
معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرجال، ج‌9، ص: 314‌