عقیده متکلمین این بوده است که اگر کسی قائل به خدا باشد، باید به حدوث عالم اعتقاد پیدا کند؛ یعنی اینکه عالم ابتدا دارد، یک نقطه شروع دارد که قبل از آن نیستِ مطلق بوده است، هیچ نبوده است. حکما معتقدند که نه تنها لازمه اعتقاد به خدا این نیست که باید قائل باشیم برای عالم اولی هست، بلکه لازمه اعتقاد به خدا این است که معتقد باشیم برای عالم اولی نیست، به دلیل اینکه خدائی هست و تنها با این دلیل هم باید ثابت کرد که عالم اول ندارد چون ذات خدا بی‎پایان است خلقتش نمی‎تواند پایان یا مبدأ داشته باشد. تا زمانی که خدا بوده است، خالق بوده و تا موقعیکه خدا خواهد بود، خالق خواهد بود. چون لازمه حرف شما [متکلمین] این است که خالق بودن خداوند محدود باشد، و ذات حق هیچ نوع محدودیتی را نمی پذیرد، نه در ذات و نه در فعل. پس چون خدا هست، عالم هم باید از دو سر بی پایان باشد، هم از اول و هم از آخر.
مجموعه آثار شهید مطهری ج4 – توحید،شهید مطهری
به نقل از سایت تبیان