قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۴/۱۱/۲۵
–
۶۶۴ بازدید
درباره تاثیر لقمه حرام توضیح دهید؟
پرهیز از حرام خواری و در کنار آن پرهیز از گناه دو پایه اصلی سلوک الی الله و اصولی ترین کاری است که یک مراقب باید انجام دهد. اغلب کسانی که در این امر خطیر موفق بوده اند، به خاطر این است که اجازه نداده اند مال حرام داخل زندگی آنها شود، زیرا به این نکته واقف اند که حرام خواری از موانع اصلی خودسازی است، بنابراین مومن همیشه در تغذیه خود می اندیشد و مراقب است که چه می خورد، به خلاف کافر که برایش فرقی نمی کند غذایش حلال باشد یا حرام.در قرآن کریم خـداوند بین تغذیه کافران و مومنان تفاوت قائل شده است . در مورد کافران می فرماید: (والّذیـن کـفـروا یـتمتعون و یاکلُون کَما تاکُل الانعام والنار مثوی لهم. کافران از متاع زودگذر دنیا بهره می‌گیرند و همچون چهارپایان می‌خورند و آتش جایگاه آنان است. (سوره محمد، آیه 12)
توضیح آنکه حیوانات علف می خورند بی آنکه بدانند از کجا آمده ، حلال است یا حرام ؟ غصبی است یا مباح ؟ کافران نیز غـذا مـی خـورنـد بـی آن کـه بـه رجـس و پـلیـدی و حلال و حرام بودن آن توجه داشته باشند. لذا فرجام مشابه ای دارند.
مؤ منان که به تاثیر اخلاقی و معنوی غذا توجه دارند، مقید به رعایت غذای پاکیزه و حـلال مـی بـاشـند. مردی خدمت پیامبر(ص ) گفت : دوست دارم دعایم مستجاب شود، حضرت فرمود: (غذای خود را پاکیزه کن و از هر گونه غذای حرام بپرهیز.)
خدای متعال به مـؤمـنـان دسـتـور داده شـده فـقـط از غـذاهـای پـاکـیـزه و حـلال اسـتـفـاده کـنـنـد. (یا ایها الذین آمنوا کلوا من طیبات ما رزقناکم ؛ ای مومنان ! از روزی پـاکـیـزه کـه بـه شـمـا دادیم بخورید.)(بقره، 172)
و در برخی آیات ارتباط تنگاتنگی بین غذای پـاکـیزه و عمل صالح دیده می شود. (کلوا من الطیبات و اعملوا صالحا؛ از غذاهای پاکیزه بـخـوریـد و عـمـل صـالح انـجـام دهـیـد.)(مومنون، 51) زیـرا هـمـچـنـان کـه سـخـن پـاکـیـزه ، عـمـل صـالح را بـه آسـمـان عـروج مـی دهد، غذای پاکیزه نیز انسان را در جهت کسب کمالات مـعـنـوی و حـفـظ ارزش هـای اخـلاقـی یاری می بخشد و به مانند باران پاکیزه موجب رویش سبزه ها و گل های معطر در وجود آدمی می گردد.
اصـحـاب کـهـف که دغدغه حفظ ایمان و معنویت خود را داشتند، وقتی از خواب طولانی بیدار شدند، به دنبال غذایی بودند که پاک و پاکیزه باشد و سبب خاموش شدن نور الهی در وجـود آنـان نـگـردد. بر خلاف غذاهای خبیث و حرام که موجب تاریکی قلب ، سنگدلی ، و از بـیـن رفـتـن نـور ایمان می شود.
در آیه ای از قرآن آمده است : شیطان می خواهد به وسیله شـراب (غذای پلید) و قمار در میان شما عداوت و کینه ایجاد کند، و شما را از یاد خدا (مائده، 91) و در آیـه ای دیـگـر خـوردن مـال حـرام را آتـش خـوردن مـعـرفـی کـرده اسـت : (کـسـانـی کـه امـوال یـتـیـمان را به ستم می خورند (در حقیقت ) تنها آتش می خورند.) (نساء، 10) و این بیانگر نقش غـذای حـرام و خـبیث است که به روح و روان و ایمان فرد خسارت می زند. امام حسین (ع ) با اشـاره بـه یـکـی از عـلل رفتار پست و ناهنجار کوفیان در کربلا می فرماید: (قد مُلئت بطونکم من الحرام ؛ شکم های شما از حرام پر شده است .)
مـلاک در اسـتـفـاده از مـواد غـذایـی مـطـابـق آمـوزه هـای دیـنـی ، غـذای طـیـب ، حـلال و حـسـن است که با دسـتـگـاه گـوارش هـمـاهـنـگـی کـامـل دارد، لقـمـه پـاکـیـزه که وارد دهان می شود، تحت اراده خداوند، با اعـمـال هـضـم و جـذب تـرشـحـات دهـان و مـعـده بـه مـواد لازم و مـورد نـیـاز بـدن تـبـدیـل مـی گردد. طیب یعنی سازگار، موافق ، نیکو، شایسته و لذت بخش که در قرآن کریم به جز غذای حلال در مورد همسر خوب ، زمین پاک ، سخن شایسته ،فرزند صالح ، زندگی پاکیزه و شجره طیبه به کار رفته است .
غـذای حـلال غـذای پـاک تـشـریـعـی اسـت کـه خـداونـد آنـچـه را بـه مـصـلحـت انـسـان دیـده حـلال کـرده کـه بـا دسـتـگـاه هـاضـمـه هـمـاهـنـگ و مـتـعـادل اسـت . وقـتـی انـسـان غـذای حـلال را بـا نـام خـدا آغاز و با شکر الهی به پایان می برد، یقینا آن غذا موجب سلامتی ، شادابی و شفابخشی او خواهد شد.
غالباً واژه حلال و طیب چون ایمان و عمل صالح با هم ذکر شده اند. غـذای حـسـن ، برتر از غذای طیب و حلال است . خداوند از برخی غذاها مانند: انگور، شیر، عسل و… به وصف حسن یاد کرده و غذای شهیدان را غذای حسن دانسته است .
در مـقـابـل غـذاهـای طـیـب ، حلال و حسن ، غذاهای رجس و خبیث ، حرام و سوء قرار گرفته که بـرای انـسـان ضرر و مفسده دارد. نه تنها سلامتی او را به خطر انداخته در خلق و خوی و ایمان او اثر منفی می گذارد.
در قرآن به خوردن غذای طیب و حلال سفارش شده و از غذاهای حرام و خبیث منع شده است : از تـو (ای پـیـامـبـر) مـی پـرسـنـد چـه چـیـز بـرای آنـان حلال است ؟ بگو: غذاهای پاکیزه برای شما حلال است . یسئلونک ماذا اُحِلَّ لَهُم قل اُحِلَّ لکم الطیبات. (مائده، 4)
فـَکـلوا مـِمـّا رزقـکـم الله حـلالا طـیـّبـا و اشـکروا نعمت الله ان کنتم ایاه تعبدون. پس ، از آنچه خدا روزیتان کرده است ، حلال و پاکیزه بخورید و شکر نعمت خدا را بجا آورید اگر او را می پرستید.( نحل، 114)
بـنـابـرایـن طـبـق آمـوزه هـای دیـنـی انـسـان مـی تـوانـد بـا رعـایـت غـذاهـای حلال و حرام از هر نوع غذایی که پاکیزه و حلال است ، اعم از غذای گوشتی ، پروتئینی و غیر آن بهره ببرد و از غذاهای حرام ، خبیث و مضر برای بدن ، پرهیز کند.
«تأثیر لقمه حرام در روایات»
براى لقمه حرام در روایات آثارى بیان گشته است که به برخى اشاره مى نماییم: عدم استجابت دعاها، عدم قبولى نماز، پذیرفته نشدن اعمال صالح، عدم استشمام بوى بهشت، تضعیف ایمان، اخراج از صیانت الهى، کاهش رزق حلال، خروج از ولایت پیامبر (ص) و اهل بیت (ع)، حسرت در روز قیامت، لعن ملائکه، کوردلى. در مقابل لقمه حلال هر چند رنگین نباشد، موجب نورانیت دل و استجابت دعا و آمرزش و حفاظت الهى مى گردد ، (میزان الحکمه، ج 2 ، ص 480).
«معنای لقمه حرام»
لقمه حرام معنای گسترده ای دارد و منظور از آن خصوص غذا نیست بلکه منظور هر نوع استفاده بردن از چیزی است که از راه موازین شرعی و احکام الهی به دست نیامده باشد، چه از راه دزدی باشد یا رشوه یا کلاهبرداری یا کم کاری یا خمس و زکات ندادن یا بدون اجازه صاحبش دست بردن و تصرف کردن.
«نحوه تأثیر لقمه حرام»
مسلم این است که لقمه حرام در شخصیت و اخلاق انسان مؤثر است، لیکن چگونگى تأثیر آن به نحو علت معد و شرطى است، نه علت ایجابى و ایجادى. از این رو تأثیر به گونه اى نیست که اختیار را از انسان سلب کند بلکه تنها مسیر رسیدن به کمال معنوى را نزدیک یا طولانى مى کند. به عبارت دیگر آهنگ و میزان گرایش به سمت نیکى ها و بدى ها را کمتر یا افزونتر مى سازد. مانند خوراکیهای سر راه بچه مسیر انسان برای رسیدن به کمالات معنوی و اخلاقی را نا امن و پیمودن آن را مشکل می نماید ولی به اختیار انسان آسیبی وارد نمی کند. چرا که انسان در انتخاب راه شقاوت و سعادت مختار است. با توجه به آیه 27 سوره آل عمران که مى فرماید: تُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ تُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَىِ خداوند زنده را از مرده و مرده را از زنده خارج مى سازد. مى توان دریافت که عوامل وراثتى آزادى و اختیار را از انسان نمى گیرد زیرا چه بسا انسانهاى زنده دل که از انسانهاى مرده دل پدید آیند و برعکس (تفسیر نمونه ذیل آیه).
«علم به حرام شرط اصلی اثر گذاری»
نکته دیگر این است که آثار وضعی لقمه حرام، مال و غذای مشکوک مربوط به صورت علم و آگاهی است و اگر در صورت عدم آگاهی هم اثر وضعی باقی باشد، کم رنگ تر و کم اثر تر است و با اعمال نیک و نیت خوب و عبادات از بین می رود – پس در عین حساس بودن و مراقب بودن باید از وسواس و بدبینی و جستجو در این مورد پرهیز کرد و تا زمانی که علم به حرام بودن نداریم از بدبینی و ترتیب اثر دادن پرهیز کنیم.
بنابراین لقمه حلال یا حرام هر دو جزء علت است نه تمام علت لذا گاهی از انسان های پاک مانند پیامبران و امامان، فرزندان ناشایست به دنیا می آیند مانند پسر نوح و جعفر کذاب پسر امام حسن عسکری(ع) و گاهی از افراد ناشایست فرزندان پاکی به دنیا می آیند.
توضیح آنکه حیوانات علف می خورند بی آنکه بدانند از کجا آمده ، حلال است یا حرام ؟ غصبی است یا مباح ؟ کافران نیز غـذا مـی خـورنـد بـی آن کـه بـه رجـس و پـلیـدی و حلال و حرام بودن آن توجه داشته باشند. لذا فرجام مشابه ای دارند.
مؤ منان که به تاثیر اخلاقی و معنوی غذا توجه دارند، مقید به رعایت غذای پاکیزه و حـلال مـی بـاشـند. مردی خدمت پیامبر(ص ) گفت : دوست دارم دعایم مستجاب شود، حضرت فرمود: (غذای خود را پاکیزه کن و از هر گونه غذای حرام بپرهیز.)
خدای متعال به مـؤمـنـان دسـتـور داده شـده فـقـط از غـذاهـای پـاکـیـزه و حـلال اسـتـفـاده کـنـنـد. (یا ایها الذین آمنوا کلوا من طیبات ما رزقناکم ؛ ای مومنان ! از روزی پـاکـیـزه کـه بـه شـمـا دادیم بخورید.)(بقره، 172)
و در برخی آیات ارتباط تنگاتنگی بین غذای پـاکـیزه و عمل صالح دیده می شود. (کلوا من الطیبات و اعملوا صالحا؛ از غذاهای پاکیزه بـخـوریـد و عـمـل صـالح انـجـام دهـیـد.)(مومنون، 51) زیـرا هـمـچـنـان کـه سـخـن پـاکـیـزه ، عـمـل صـالح را بـه آسـمـان عـروج مـی دهد، غذای پاکیزه نیز انسان را در جهت کسب کمالات مـعـنـوی و حـفـظ ارزش هـای اخـلاقـی یاری می بخشد و به مانند باران پاکیزه موجب رویش سبزه ها و گل های معطر در وجود آدمی می گردد.
اصـحـاب کـهـف که دغدغه حفظ ایمان و معنویت خود را داشتند، وقتی از خواب طولانی بیدار شدند، به دنبال غذایی بودند که پاک و پاکیزه باشد و سبب خاموش شدن نور الهی در وجـود آنـان نـگـردد. بر خلاف غذاهای خبیث و حرام که موجب تاریکی قلب ، سنگدلی ، و از بـیـن رفـتـن نـور ایمان می شود.
در آیه ای از قرآن آمده است : شیطان می خواهد به وسیله شـراب (غذای پلید) و قمار در میان شما عداوت و کینه ایجاد کند، و شما را از یاد خدا (مائده، 91) و در آیـه ای دیـگـر خـوردن مـال حـرام را آتـش خـوردن مـعـرفـی کـرده اسـت : (کـسـانـی کـه امـوال یـتـیـمان را به ستم می خورند (در حقیقت ) تنها آتش می خورند.) (نساء، 10) و این بیانگر نقش غـذای حـرام و خـبیث است که به روح و روان و ایمان فرد خسارت می زند. امام حسین (ع ) با اشـاره بـه یـکـی از عـلل رفتار پست و ناهنجار کوفیان در کربلا می فرماید: (قد مُلئت بطونکم من الحرام ؛ شکم های شما از حرام پر شده است .)
مـلاک در اسـتـفـاده از مـواد غـذایـی مـطـابـق آمـوزه هـای دیـنـی ، غـذای طـیـب ، حـلال و حـسـن است که با دسـتـگـاه گـوارش هـمـاهـنـگـی کـامـل دارد، لقـمـه پـاکـیـزه که وارد دهان می شود، تحت اراده خداوند، با اعـمـال هـضـم و جـذب تـرشـحـات دهـان و مـعـده بـه مـواد لازم و مـورد نـیـاز بـدن تـبـدیـل مـی گردد. طیب یعنی سازگار، موافق ، نیکو، شایسته و لذت بخش که در قرآن کریم به جز غذای حلال در مورد همسر خوب ، زمین پاک ، سخن شایسته ،فرزند صالح ، زندگی پاکیزه و شجره طیبه به کار رفته است .
غـذای حـلال غـذای پـاک تـشـریـعـی اسـت کـه خـداونـد آنـچـه را بـه مـصـلحـت انـسـان دیـده حـلال کـرده کـه بـا دسـتـگـاه هـاضـمـه هـمـاهـنـگ و مـتـعـادل اسـت . وقـتـی انـسـان غـذای حـلال را بـا نـام خـدا آغاز و با شکر الهی به پایان می برد، یقینا آن غذا موجب سلامتی ، شادابی و شفابخشی او خواهد شد.
غالباً واژه حلال و طیب چون ایمان و عمل صالح با هم ذکر شده اند. غـذای حـسـن ، برتر از غذای طیب و حلال است . خداوند از برخی غذاها مانند: انگور، شیر، عسل و… به وصف حسن یاد کرده و غذای شهیدان را غذای حسن دانسته است .
در مـقـابـل غـذاهـای طـیـب ، حلال و حسن ، غذاهای رجس و خبیث ، حرام و سوء قرار گرفته که بـرای انـسـان ضرر و مفسده دارد. نه تنها سلامتی او را به خطر انداخته در خلق و خوی و ایمان او اثر منفی می گذارد.
در قرآن به خوردن غذای طیب و حلال سفارش شده و از غذاهای حرام و خبیث منع شده است : از تـو (ای پـیـامـبـر) مـی پـرسـنـد چـه چـیـز بـرای آنـان حلال است ؟ بگو: غذاهای پاکیزه برای شما حلال است . یسئلونک ماذا اُحِلَّ لَهُم قل اُحِلَّ لکم الطیبات. (مائده، 4)
فـَکـلوا مـِمـّا رزقـکـم الله حـلالا طـیـّبـا و اشـکروا نعمت الله ان کنتم ایاه تعبدون. پس ، از آنچه خدا روزیتان کرده است ، حلال و پاکیزه بخورید و شکر نعمت خدا را بجا آورید اگر او را می پرستید.( نحل، 114)
بـنـابـرایـن طـبـق آمـوزه هـای دیـنـی انـسـان مـی تـوانـد بـا رعـایـت غـذاهـای حلال و حرام از هر نوع غذایی که پاکیزه و حلال است ، اعم از غذای گوشتی ، پروتئینی و غیر آن بهره ببرد و از غذاهای حرام ، خبیث و مضر برای بدن ، پرهیز کند.
«تأثیر لقمه حرام در روایات»
براى لقمه حرام در روایات آثارى بیان گشته است که به برخى اشاره مى نماییم: عدم استجابت دعاها، عدم قبولى نماز، پذیرفته نشدن اعمال صالح، عدم استشمام بوى بهشت، تضعیف ایمان، اخراج از صیانت الهى، کاهش رزق حلال، خروج از ولایت پیامبر (ص) و اهل بیت (ع)، حسرت در روز قیامت، لعن ملائکه، کوردلى. در مقابل لقمه حلال هر چند رنگین نباشد، موجب نورانیت دل و استجابت دعا و آمرزش و حفاظت الهى مى گردد ، (میزان الحکمه، ج 2 ، ص 480).
«معنای لقمه حرام»
لقمه حرام معنای گسترده ای دارد و منظور از آن خصوص غذا نیست بلکه منظور هر نوع استفاده بردن از چیزی است که از راه موازین شرعی و احکام الهی به دست نیامده باشد، چه از راه دزدی باشد یا رشوه یا کلاهبرداری یا کم کاری یا خمس و زکات ندادن یا بدون اجازه صاحبش دست بردن و تصرف کردن.
«نحوه تأثیر لقمه حرام»
مسلم این است که لقمه حرام در شخصیت و اخلاق انسان مؤثر است، لیکن چگونگى تأثیر آن به نحو علت معد و شرطى است، نه علت ایجابى و ایجادى. از این رو تأثیر به گونه اى نیست که اختیار را از انسان سلب کند بلکه تنها مسیر رسیدن به کمال معنوى را نزدیک یا طولانى مى کند. به عبارت دیگر آهنگ و میزان گرایش به سمت نیکى ها و بدى ها را کمتر یا افزونتر مى سازد. مانند خوراکیهای سر راه بچه مسیر انسان برای رسیدن به کمالات معنوی و اخلاقی را نا امن و پیمودن آن را مشکل می نماید ولی به اختیار انسان آسیبی وارد نمی کند. چرا که انسان در انتخاب راه شقاوت و سعادت مختار است. با توجه به آیه 27 سوره آل عمران که مى فرماید: تُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ تُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَىِ خداوند زنده را از مرده و مرده را از زنده خارج مى سازد. مى توان دریافت که عوامل وراثتى آزادى و اختیار را از انسان نمى گیرد زیرا چه بسا انسانهاى زنده دل که از انسانهاى مرده دل پدید آیند و برعکس (تفسیر نمونه ذیل آیه).
«علم به حرام شرط اصلی اثر گذاری»
نکته دیگر این است که آثار وضعی لقمه حرام، مال و غذای مشکوک مربوط به صورت علم و آگاهی است و اگر در صورت عدم آگاهی هم اثر وضعی باقی باشد، کم رنگ تر و کم اثر تر است و با اعمال نیک و نیت خوب و عبادات از بین می رود – پس در عین حساس بودن و مراقب بودن باید از وسواس و بدبینی و جستجو در این مورد پرهیز کرد و تا زمانی که علم به حرام بودن نداریم از بدبینی و ترتیب اثر دادن پرهیز کنیم.
بنابراین لقمه حلال یا حرام هر دو جزء علت است نه تمام علت لذا گاهی از انسان های پاک مانند پیامبران و امامان، فرزندان ناشایست به دنیا می آیند مانند پسر نوح و جعفر کذاب پسر امام حسن عسکری(ع) و گاهی از افراد ناشایست فرزندان پاکی به دنیا می آیند.