حفظ قران بدون درک مفاهیم آن برای همگان (کودک و بزرگسال) خالی از لطف نیست. زیرا آهنگ دانشین قران در ایجاد معنویت معجزه میکند. البته بزرگسالان باید حتما ضمن حفظ با مفاهیم عالی آیات نیز آشنا شوند اما برای کودکان اصراری در توضیح مفهوم آیات به ایشان نیست.
بیش‌تر قاریان مشهور جهان چون استاد عبدالباسط، محمد صدیق منشاوی، راغب مصطفی غلوش و ابوالعینین شعیشع از کودکی به حفظ قرآن روی آوردند و در شمار حافظان کل قرآن جای دارند.
توجه داشته باشید :
برای کلیة کودکان زیر ۷ سال به دلائلی چون «سن کم»، «عواطف خاص»، «دلبستگی شدید به خانواده»، «آشنا نبودن به حروف الفبا» و… حفظ قرآن بسیار مشکل است و نباید کودک را برای حفظ قرآن تحت فشار قرار داد. نباید بچه را به حفظ وادار کرد، چرا که اجبار در هر کاری باعث تنفر و اکراه از آن در شخص می شود.
امام علی ـ علیه السلام ـ می فرماید: «ان القلب اذا اکره عمی» یعنی «چون قلب را بر چیزی مجبور کنی کور می شود.» از کلام مولا علی ـ علیه السلام ـ استفاده می شود که اجبار علاوه بر آنکه باعث دلزدگی و تنفر می شود، بینش او را از بین برده و او نسبت به یادگیری و انجام آن هیچگونه استعدادی در خود نمی بیند.
بلکه با تشویق کردن اجازه دهید خود، اولین نشانه های علاقه مندی به حفظ را بروز دهد آنگاه شما طی یک برنامه منظم و فرستادن او به جلسات حفظ ویا آموزش ، کار را دنبال کنید.
همچنین توجه داشته باشید:
حفظ وآموزش قرآن خیلی خوب است اما تربیت قرآنی مهمتر است و باید قبل از اینکه میوه دل شما وارد اجتماع شود و حرف شنوی او از همسالانش بیشتر از شما باشد، او را در پناه تربیت قرآن قرار دهید.