قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۵/۱۲/۰۲
–
۸۸۷ بازدید
می‌گویند: روایتی داریم که قرآن را محزون بخوانیم. الف. با توجه به این که برای قرائت قرآن هفت دستگاه موسیقی در بین قاریان معروف و غیر معروف قرآن متداول است که یکی از آنها محزون است آیا نمی‌شود قرآن را با لحن شاد خواند؟ ب. تا چه اندازه میتوان قران را تند خواند؟ مثلا بین نماز مغرب عشا که بخواهیم سوره واقعه بخوانیم بگوییم تند میشود و ما از تند خواندن منع شدیم یا اینکه نه بگوییم تتد خواندن تا این حد مانع ندارد؟
الف. قرآن کلام الهی و کتاب ذکر و هدایت است و لحن تلاوت و قرائت آن باید به گونه‌ای باشد که این خطوط اساسی و محوری در مورد قرآن رعایت گردد . خواندن قرآن با صوت و لحن حزن آور که در روایات وارد شده است دل را خاشع و قلب را نرم و خدا و قیامت و مواعظ قرآنی را بهتر متجلی و متبلور می‌سازد و این حقایق و معارف را بهتر و زنده‌تر و ملموس‌تر به خواننده و شنونده منتقل می‌سازد. در روایتی از رسول خدا(ص) نقل شده که می‌فرماید: « إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ نَزَلَ بِحُزْنٍ ، فَإِذَا قَرَأْتُمُوهُ فَابْکُوا ، فَإِنْ لَمْ تَبْکُوا فَتَبَاکَوْا …؛به درستی که قرآن با حزن نازل شده پس هنگام قرائت آن گریه کنید و اگر گریه نکردید حالت گریه به خود بگیرید.» [ مستدرک الوسائل، ج 1، ص 294 .] امام صادق (ع) می‌فرماید: « إنّ القرآن نزل بالحزن فقرأه بالحزن؛ قرآن با حزن نازل شده پس آن را با حزن بخوانید.» [ کافی، ج 2، ص 449 . ]
و باز آن حضرت(ع) می‌فرماید: « مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ وَ لَمْ یَخْضَعْ لِلَّهِ وَلَمْ یَرِقَّ قَلْبُهُ وَلا یَکْتَسِی حُزْناً وَوَجَلًا فِی سِرِّهِ فَقَدِ اسْتَهَانَ بِعَظِیمِ شَأْنِ اللهِ تَعَالَی وَخَسِرَ خُسْراناً مُبِیناً ؛ کسی که قرآن بخواند و در مقابل خدا خضوع نکند و قلب او نرم نشود و اندوهش ظاهر نشود و خوشحال نشود در نهانش، بسی سبک شمرده است بزرگی خدا را و ضرر کرده است، ضرری آشکار.» [ مستدرک الوسائل، ج 1، ص 289 . ]ب. در روایات نوعا بر خواندن قرآن با تأنی و تأمل و تفکر تأکید شده و تند خواندن قرآن به طور طبیعی با تأمل و تفکر در آیات آن منافات دارد.
امام صادق(ع) فرمود: « إنَّ القُرآنَ لا یَقرَأ هذرمة و لکِن یرتّل تَرتِیلاً فاِذَا مَرَرْتَ بِآیَه فِیهَا ذِکْرُ الْجَنَّهِ فَاسْاَلِ اللَّهَ الْجَنَّهَ، وَ اِذَا مَرَرْتَ بِآیَه فِیهَا ذِکْرُ النَّارِ فَتَعَوَّذْ بِاللَّهِ مِنَ النَّارِ ؛ به درستی که قرآن با سرعت و عجله خوانده نمی‌شود بلکه شمرده، شمرده و با ترتیل خوانده میشود ، پس زمانی که رسیدی به آیه‌ای که در آن ذکر بهشت بود توقف کن، و بخواه از خداوند بهشت را و زمانی که رسیدی به آیه‌ای که در آن ذکر آتش بود توقف کن و پناه ببرید به خدا از آتش جهنم.» [ کافی، ج 2، ص 617 .]البته اگر بر اثر انس با قرآن، تمرین و تسلط کسی بتواند آن را تند بخواند و در عین حال به معانی توجه داشته باشد مانعی ندارد. و نیز اگر امر دایر باشد بین ترک قرائت قرآن به خاطر عجله داشتن و یا تند خواندن آن بی‌شک این تند خواندن مقدم است و رجحان دارد، اما در حالتی که انسان عجله ندارد و فرصت کافی در اختیار دارد باید با تأنی و تأمل قرآن را تلاوت کند.
و باز آن حضرت(ع) می‌فرماید: « مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ وَ لَمْ یَخْضَعْ لِلَّهِ وَلَمْ یَرِقَّ قَلْبُهُ وَلا یَکْتَسِی حُزْناً وَوَجَلًا فِی سِرِّهِ فَقَدِ اسْتَهَانَ بِعَظِیمِ شَأْنِ اللهِ تَعَالَی وَخَسِرَ خُسْراناً مُبِیناً ؛ کسی که قرآن بخواند و در مقابل خدا خضوع نکند و قلب او نرم نشود و اندوهش ظاهر نشود و خوشحال نشود در نهانش، بسی سبک شمرده است بزرگی خدا را و ضرر کرده است، ضرری آشکار.» [ مستدرک الوسائل، ج 1، ص 289 . ]ب. در روایات نوعا بر خواندن قرآن با تأنی و تأمل و تفکر تأکید شده و تند خواندن قرآن به طور طبیعی با تأمل و تفکر در آیات آن منافات دارد.
امام صادق(ع) فرمود: « إنَّ القُرآنَ لا یَقرَأ هذرمة و لکِن یرتّل تَرتِیلاً فاِذَا مَرَرْتَ بِآیَه فِیهَا ذِکْرُ الْجَنَّهِ فَاسْاَلِ اللَّهَ الْجَنَّهَ، وَ اِذَا مَرَرْتَ بِآیَه فِیهَا ذِکْرُ النَّارِ فَتَعَوَّذْ بِاللَّهِ مِنَ النَّارِ ؛ به درستی که قرآن با سرعت و عجله خوانده نمی‌شود بلکه شمرده، شمرده و با ترتیل خوانده میشود ، پس زمانی که رسیدی به آیه‌ای که در آن ذکر بهشت بود توقف کن، و بخواه از خداوند بهشت را و زمانی که رسیدی به آیه‌ای که در آن ذکر آتش بود توقف کن و پناه ببرید به خدا از آتش جهنم.» [ کافی، ج 2، ص 617 .]البته اگر بر اثر انس با قرآن، تمرین و تسلط کسی بتواند آن را تند بخواند و در عین حال به معانی توجه داشته باشد مانعی ندارد. و نیز اگر امر دایر باشد بین ترک قرائت قرآن به خاطر عجله داشتن و یا تند خواندن آن بی‌شک این تند خواندن مقدم است و رجحان دارد، اما در حالتی که انسان عجله ندارد و فرصت کافی در اختیار دارد باید با تأنی و تأمل قرآن را تلاوت کند.