برای چشم بینا و گوش شنوا امروزه هم عذاب هست . خدای متعال در قرآن به پیامبر فرمودند تا زمانی که مردم استغفار دارندعذاب کلی بر آنها واقع نمیشود. عذاب مانند اقوام گذشته یعنی امتی بطور کل نیست شود، . برگرفته از سوره مبارکه انفال آیه 33به نوعی هشدار و انذارهایی در متون دینی مبنی بر انعکاس برخی افعال ناشایست مردم نیز گوشزد شده است. سختیهایی مانند زلزله و سیل و خشکسالی و بیماری و … را برخی از دانشمندان عذاب برشمرده اند. بیماری‌های جدید مثل ایدز، این همه افسردگی و رواج گرانی و رشوه‌خواری و جنگ و … را از مصادیق عذاب دانسته اند. از طرفی نیز تعداد افرادی که فقط در جنگ جهانی اوّل و دوم کشته شدند، از تمام کشته‌های طول تاریخ بشر بیشتر است. آیا اینکه دو شهر ژاپن در چشم بر هم زدنی، با بمب اتمی نابود شدند، عذاب نبود؟ در احادیث آمده که اگر در جامعه، امر به معروف و نهی از منکر نشود، خداوند آنها را گرفتار حکومت اشرار می‌کند و همچنین با گرانی و رشوه‌خواری و … عذاب می‌شوند.
حضرت علی علیه السلام در نامه 47 نهج البلاغه فرمودند: « امر به معروف و نهی از منکر را ترک نکنید که خداوند اشرار را حاکم بر امورتان خواهد کرد و ناله ها و دعا های شما دیگر اثر نخواهد داشت.»
آیا الآن چنین نشده؟
اگر دقّت بفرمایید می‌بینید که این وعده‌ی عذاب، که مولانا علی ـ علیه السّلام ـ داده‌اند، تا حدودی در ایران و ابعاد بزرگتر، در دیگر کشورها، محقّق شده است. در ایران می‌بینید که هر روز پرده از شرارت و فساد مسئولی برداشته می‌شود؛ در دیگر کشورها هم که می‌بینید جنایتکارها در رأس قدرت هستند.
امروز بزرگترین تجارت جهان، سه چیز است؛ نفت، سلاح و موادّ مخدّر. آیا این عذاب نیست؟ آیا می‌دانید هر ساله چند میلیون نفر با موادّ مخدّر، زندگی خود و دیگران را تباه می‌کنند؟ آیا می‌دانید هر ساله چند میلیون نفر با همین سلاح‌ها کشته می‌شوند؟
آیا این همه ناامنی در عراق و افغانستان و یمن و … عذاب نیست؟
آیا این‌که در آمریکا، کودکان کوله‌پشتی ضدّ گلوله برمی‌دارند و معلّمها از ترس دانش‌آموزان، اسلحه حمل می‌کنند و … عذاب نیست؟ چه عذابی بزرگتر از این‌که همیشه با احساس ناامنی زندگی بکنی؟
آیا اینکه در جهان و حتّی در ایران، خانواده در حال فروپاشی است، عذاب نیست. در غرب، تقریباً خانواده مفهوم خود را از دست داده؛ در ایران هم وقتی الآن را با سی سال قبل مقایسه می‌کنیم می‌بینیم ارتباطات فامیلی تا حدّ زیادی از بین رفته و کم‌کم خانواده دارد مفهوم خود را از دست می‌دهد. این عذاب اجتماعی، از زلزله و سیل و طوفان و … بزرگتر است.
در بسیاری از کشورها، زن و شوهر دائماً با این عذاب زندگی می‌کنند که هر لحظه ممکن است طرف دیگر، او را رها کند. در جهان امروز، عشق واژه‌ای پراستفاده است، ولی در حقیقت، کمیاب است. امروز در جهان و حتّی در ایران، کمتر مرد و زنی هستند که دائماً نگران خیانت طرف مقابل نباشند. آیا این عذاب نیست؟
در روایاتی از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) می خوانیم:
«إِذَا أُمَّتِی تَوَاکلَتِ الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْی عَنِ الْمُنْکرِ فَلْتَأْذَنْ بِوِقَاعٍ مِنَ اللَّهِ تَعَالَی» ؛ «زمانی که امت من امر به معروف و نهی از منکر را به یکدیگر واگذارند، باید آماده پذیرش عذاب و هلاکت خداوند باشند».
این هلاکت و عذاب، لزوماً هلاکت و عذاب با زلزله و سیل و طوفان و بیماری و … نیست، بلکه می‌تواند هلاکت اجتماعی باشد.
از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل شده است که فرمودند: «تا زمانی که مردم یکدیگر را امر به معروف و نهی از منکر کنند و یکدیگر را بر نیکی یاری نمایند، پیوسته در خیر و سعادت به سر خواهند برد، در غیر این صورت برکت ها و خیر الهی از آنان گرفته خواهد شد.»
امروز، ثروت و رفاه، خیلی بیشتر از گذشته است، ولی برکت از زندگی مردم برداشته شده است. کسانی که سنّ و سالی دارند و گذشته را به خاطر دارند، تصدیق می‌کنند که ما در سی سال قبل، شادتر از امروز بودیم. حتّی در زمان دفاع مقدّس، که قند نداشتیم چایی بخوریم، بانشاط‌تر از آلان بودیم. آیا اینکه امروزه بسیاری از فامیلها چشم دیدن همدیگر را ندارند و همسایه از همسایه خبر ندارد، عذاب نیست؟