۱۳۹۴/۱۱/۱۳
–
۱۵۸ بازدید
اگر یک دختر، پسری را در دانشگاه برای ازدواج نه چیز دیگر دوست داشته باشد، چگونه دختر میتواند بفهمد که پسر مورد علاقهاش او را دوست دارد؟ اگر خودم یک طوری به او بفهمانم که بهش علاقه دارم و دوست دارم باهاش ازدواج کنم، مشکلی دارد؟ اصلاً چرا ما دخترها نمیتوانیم به پسر مورد علاقه خودمون پیشنهاد ازدواج بدیم و از کسی که دوستش داریم خواستگاری کنیم؟
قصد شما برای ازدواج با فردی که احساس خوبی نسبت به او پیدا کردهاید، امری طبیعی است، امّا شایسته است برای جهتبخشی مثبت به این حس خود، ارزیابی روشنی از شرایط خود، طرف مقابل و عرف جامعه در مورد ازدواج داشته باشید تا برخورد واقعبینانهای با موضوع بسیار مقدس و ارزشمند «ازدواج» داشته باشید.
به عنوان مثال دقّت داشته باشد که شما فرد مورد نظر را تنها در محیط تحصیل دیدهاید و همه شناختی که از او دارید مربوط به گفتار و رفتاری است که او در محیط تحصیلی از خود بروز داده و حال آنکه زندگی مشترک چیزی فراتر از آن است تا جایی که حتّی شناخت از والدین، محیط تربیتی و… را نیز ضروری مینماید.
برای ابراز محبّت و علاقه مستقیم به طرف مقابل (چه حضوری باشد یا غیرحضوری، چه منشأ سوء تفاهم بشود و چه سوء تفاهمی را به دنبال نداشته باشد) دلیل موجّه و قابل قبولی نمیشناسیم؛ زیرا اگر هم باعث سوء تفاهم نشود، این احتمال وجود دارد که دو جوان را به تدریج در گردونهای از سوء رفتار وارد نماید که چه بسا هیچ کدام از ابتدا خواستار آن نبودند.
به هر حال اگر پس از بررسی، تحقیق و مشورتهای لازم ایشان را فردی مناسب برای ازدواج تشخیص دادید، بهترین راه آن است که جهت پیشگیری از آسیبهای احتمالی از طریق واسطه ای مورد اعتماد نظر وی را درباره خویش جویا شوید تا مطلب را به طور محرمانه پیگیری نماید. ضروری است شخص واسطه انسانی با تجربه، متعهد و رازدار باشد و به گونهای عمل کند که در مرحله اوّل او را از اظهار تمایل و علاقه شما به وی آگاه نسازد.
مطمئن باشید که اگر از تناسب کافی برخوردار باشید و او نیز با قصد ازدواج به شما تمایل داشته باشد به اتفاق خانواده و به صورت رسمی از شما خواستگاری خواهد نمود؛ وگرنه ورود به مسیر روابط دوستانه به بهانه شناخت بیشتر، نشانه به خطا رفتن رابطه است.
این روش با عرف جامعه و خانوادههای ایرانی نیز سازگار است؛ زیرا هم شأن و منزلت دختر ، محفوظ میماند و هم حق پسر و خانواده وی که حق انتخاب را برای خود محفوظ میدانند.
نشانه خوبی این روش، وعده خداوند به ثواب فراوان برای فرد واسطه نیز است؛ امام صادق(علیه السلام) میفرمایند:
«مَن زَوَّجَ أعزَبا کانَ مِمَّن یَنظُرُ اللّه ُعزّ وجلّ إلَیهِ یَومَ القِیامَة؛[ محمد محمدی ریشهری، میزان الحکمه،ج5، ص86، ح8025.] هر کس جوانی مجردی را زن دهد، از جمله کسانی است که خداوند عزّوجلّ در روز قیامت به او نظر لطف و رحمت میافکند».
به عنوان مثال دقّت داشته باشد که شما فرد مورد نظر را تنها در محیط تحصیل دیدهاید و همه شناختی که از او دارید مربوط به گفتار و رفتاری است که او در محیط تحصیلی از خود بروز داده و حال آنکه زندگی مشترک چیزی فراتر از آن است تا جایی که حتّی شناخت از والدین، محیط تربیتی و… را نیز ضروری مینماید.
برای ابراز محبّت و علاقه مستقیم به طرف مقابل (چه حضوری باشد یا غیرحضوری، چه منشأ سوء تفاهم بشود و چه سوء تفاهمی را به دنبال نداشته باشد) دلیل موجّه و قابل قبولی نمیشناسیم؛ زیرا اگر هم باعث سوء تفاهم نشود، این احتمال وجود دارد که دو جوان را به تدریج در گردونهای از سوء رفتار وارد نماید که چه بسا هیچ کدام از ابتدا خواستار آن نبودند.
به هر حال اگر پس از بررسی، تحقیق و مشورتهای لازم ایشان را فردی مناسب برای ازدواج تشخیص دادید، بهترین راه آن است که جهت پیشگیری از آسیبهای احتمالی از طریق واسطه ای مورد اعتماد نظر وی را درباره خویش جویا شوید تا مطلب را به طور محرمانه پیگیری نماید. ضروری است شخص واسطه انسانی با تجربه، متعهد و رازدار باشد و به گونهای عمل کند که در مرحله اوّل او را از اظهار تمایل و علاقه شما به وی آگاه نسازد.
مطمئن باشید که اگر از تناسب کافی برخوردار باشید و او نیز با قصد ازدواج به شما تمایل داشته باشد به اتفاق خانواده و به صورت رسمی از شما خواستگاری خواهد نمود؛ وگرنه ورود به مسیر روابط دوستانه به بهانه شناخت بیشتر، نشانه به خطا رفتن رابطه است.
این روش با عرف جامعه و خانوادههای ایرانی نیز سازگار است؛ زیرا هم شأن و منزلت دختر ، محفوظ میماند و هم حق پسر و خانواده وی که حق انتخاب را برای خود محفوظ میدانند.
نشانه خوبی این روش، وعده خداوند به ثواب فراوان برای فرد واسطه نیز است؛ امام صادق(علیه السلام) میفرمایند:
«مَن زَوَّجَ أعزَبا کانَ مِمَّن یَنظُرُ اللّه ُعزّ وجلّ إلَیهِ یَومَ القِیامَة؛[ محمد محمدی ریشهری، میزان الحکمه،ج5، ص86، ح8025.] هر کس جوانی مجردی را زن دهد، از جمله کسانی است که خداوند عزّوجلّ در روز قیامت به او نظر لطف و رحمت میافکند».