با سلام وادب و سپایس از ارتباط شما
از رهنمودهای فقیه الهی و محدّث قرآنی ملامحسن فیض کاشانی رحمه الله بهره می گیرم و بیست و پنج رهنمودی است که ایشان در رساله «زاد السالک» آورده و فرموده است :
از اموری که سالک را لابدّ است و اخلال به آن به هیچ وجه جایز نیست ـ بعد از عقائد حقّه ـ بیست و پنج چیز است:
اوّل: محافظت بر صلوات خمس؛
دوم: محافظت بر نماز جمعه و عیدین و آیات؛
سیوم: محافظت بر نماز معهوده رواتب [نوافل]چهارم: محافظت بر صوم ماه رمضان و تکمیل آن؛
پنجم: محافظت بر صوم سنت؛
ششم: محافظت بر زکات؛
هفتم: محافظت بر انفاق حق معلوم از مال؛
هشتم: محافظت بر حَجّة الاسلام؛
نهم: زیارت قبور مقدسه پیغمبر و ائمه معصومین علیهم السلام ؛
دهم: محافظت بر حقوق اخوان و قضای حوائج ایشان؛
یازدهم: تدارک نمودن هر چه از مذکورات فوت شده باشد، وقتی که متنبّه شده باشد مَهْما اَمْکن؛
دوازدهم: اخلاق مذمومه مثل کبر، بخل، حسد و نحو آن را از خود سلب کردن با ریاضت و مضادّت؛
سیزدهم: ترک منهیّات جملةً و اگر بر سبیل ندرت معصیتی واقع شود، زود به استغفار و توبه و انابت تدارک نماید تا محبوب حق باشد. «اِنَّ اللّه َ یُحِبُّ التَّوّابینَ»؛
چهاردهم: ترک شبهات که موجب وقوع در محرّمات است.
پانزدهم: در ما لایَعْنی (آنچه به کار دین و دنیا نیاید) خوض نکردن که موجب قسوت و خسران است؛
شانزدهم: کم خوردن و کم خفتن و کم گفتن را شعار خود ساختن که دخل تمام در تنویر قلب دارد؛
هفدهم: هر روزی قدری از قرآن تلاوت کردن و اَقلّش پنجاه آیه است به تدبّر و تأمّل و خضوع و اگر بعضی از آن در نماز واقع شود، بهتر است.
هیجدهم: قدری از اذکار و دعوات ورد خود ساختن در اوقات معیّنة. خصوصا بعد از نمازهای فریضه؛
نوزدهم: صحبت عالم و سؤال از او و استفاده علوم دینیّه به قدر حوصله خود؛ تا می تواند سعی کند علمی بر علم خود بیفزاید؛
بیستم: با مردم به حسن خلق و مباسطت معاشرت کردن تا بر کسی گران نباشد؛
بیست و یکم: صدق در اقوال و افعال را شعار خود ساختن؛
بیست و دوم: توکل بر حق سبحانه و تعالی کردن در همه امور و نظر بر اسباب نداشتن؛
بیست و سوم: بر جفای اهل و متعلّقات صبر کردن و زود از جا در نیامدن و بدخوئی نکردن؛
بیست و چهارم: امر به معروف و نهی از منکر به قدر وسع؛
بیست و پنجم: اوقات خود را ضبط کردن و در هر وقتی از شبانه روز وردی قرار دادن که به آن مشغول می شده باشد تا اوقاتش ضایع نگردد.
و این عمده است در سلوک.
این است آنچه از ائمه معصومین علیهم السلام به ما رسیده که خودشان انجام می دادند و به دیگران می فرمودند.»
فیض در پایان این رساله فرموده است:
اگر در راه او مُردی شهیدی وگر بردی سبق زین العبیدی
«وَ مَنْ یَخْرُجْ مِنْ بَیْتِهِ مُهاجِرا اِلَی اللّه ِ وَ رَسولِهِ، ثُمَّ یُدْرِکْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ اَجْرُهُ عَلَی اللّه ِ»؛ «و هرکس به آهنگ خدا و پیامبرش از خانه برون آید و مرگ او را دریابد، پاداش وی بر خداست.»
در غرور این هوس گر جان دهم
به که دل در خانه و دکّان دهم
حوزه نت