مرحوم کفعمى در کتاب «بلد الامین» دعایى به روایت از موسى بن جعفر(ع) نقل کرده و گفته است: این دعا عظیم‌الشأن و سریع الاجابة است و آن دعا این است:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَطَعْتُکَ فِی أَحَبِّ الْأَشْیَاءِ إِلَیْکَ وَ هُوَ التَّوْحِیدُ وَ لَمْ أَعْصِکَ فِی أَبْغَضِ الْأَشْیَاءِ إِلَیْکَ وَ هُوَ الْکُفْرُ فَاغْفِرْ لِی مَا بَیْنَهُمَا یَا مَنْ إِلَیْهِ مَفَرِّی آمِنِّی مِمَّا فَزِعْتُ مِنْهُ إِلَیْکَ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الْکَثِیرَ مِنْ مَعَاصِیکَ وَ اقْبَلْ مِنِّی الْیَسِیرَ مِنْ طَاعَتِکَ یَا عُدَّتِی دُونَ الْعُدَدِ وَ یَا رَجَائِی وَ الْمُعْتَمَدَ وَ یَا کَهْفِی وَ السَّنَدَ وَ یَا وَاحِدُ یَا أَحَدُ یَا قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ اللَّهُ الصَّمَدُ لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُوْلَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوا أَحَدٌ، أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مَنِ اصْطَفَیْتَهُمْ مِنْ خَلْقِکَ وَ لَمْ تَجْعَلْ فِی خَلْقِکَ مِثْلَهُمْ أَحَدا أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى محمد وَ آلِهِ وَ تَفْعَلَ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِالْوَحْدَانِیَّةِ الْکُبْرَى وَ الْمُحَمَّدِیَّةِ الْبَیْضَاءِ وَ الْعَلَوِیَّةِ الْعُلْیَا [الْعَلْیَاءِ] وَ بِجَمِیعِ مَا احْتَجَجْتَ بِهِ عَلَى عِبَادِکَ وَ بِالاسْمِ الَّذِی حَجَبْتَهُ عَنْ خَلْقِکَ فَلَمْ یَخْرُجْ مِنْکَ إِلا إِلَیْکَ صَلِّ عَلَى محمد وَ آلِهِ وَ اجْعَلْ لِی مِنْ أَمْرِی فَرَجا وَ مَخْرَجا وَ ارْزُقْنِی مِنْ حَیْثُ أَحْتَسِبُ وَ مِنْ حَیْثُ لا أَحْتَسِبُ إِنَّکَ تَرْزُقُ مَنْ تَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ .
خدایا! تو را در محبوب‌ترین چیز‌ها نزدت که یگانه‌پرستی است اطاعت نمودم و تو را در ناپسند‌ترین چیز‌ها که کفر است نافرمانى نکردم، پس آنچه از گناهان بین این دو است بر من بیامرز، اى آن که گریزگاهم تنها به جانب اوست، از آنچه از آن به سویت پناه آوردم مرا ایمنی ‌بخش، خدایا! بیامرز از نافرمانی‌های بسیارم را در پیشگاهت و طاعت اندکم را در آستانت بپذیر، اى تنها توشه‌ام از میان توشه ‌ها و اى امید و آرامش و پناه و تکیه ‌گاهم و اى یگانه و یکتا، اى که گفتى «بگو او خداى یکتاست، خداى بى ‌نیاز است، نه‌زاده و نه زاییده شده و برایش همتایى نبوده است» . از تو درخواست مى ‌کنم به حق آنان که از میان آفریده‌هایت انتخاب نمودى و هیچ‌کس را از میان آفریدگانت همانند آنان قرار ندادى، بر محمد و خاندانش درود فرست و با من چنان کن که سزاوار آنى، خدایا! از تو درخواست مى ‌کنم به حق یگانگى بزرگ ‌تر الهى و مقام تابنده محمدی و جایگاه بر‌تر علوى و به تمام آنچه به آن بر بندگانت حجّت نهادى و به حق آن نامى که از آفریدگان خود پنهان داشتى که از تو جز براى تو اظهار نگردد، بر محمد و خاندانش درود فرست و براى من در کارم گشایش و راه نجاتى قرار ده و از جهاتى که گمان مى ‌برم و یا گمان نمى ‌برم مرا روزى ده همانا تو هر که را بخواهى بى ‌حساب روزى مى‌ دهی.
سپس حاجت خود را درخواست کن. ( به نقل از مفاتیح الجنان)