نظریه آخرالزمانی عمران نزار حسین، فیلسوف اهل سنت؛

راز بیت المقدس و سرنوشت انسان در آخرالزمان

شیخ عمران حسین پیام آخرالزمانی این وضعیت انسان را درک کرده و قرائن و آرایش زمینی آن را یافته است. از این جهت او از فیلسوفان و متفکرین بزرگ خیلی جلوتر است، زیرا به مرکز این بحران که عالم و آدم را در بر گرفته است، توجه دارد.

پایگاه اطلاع رسانی مسجد جمکران: «عمران نزار حسین» از ایالات متحده محقق، فیلسوف و نویسنده اسلامی و متخصص در اقتصاد، معادشناسی، مسائل اجتماعی و اقتصادی- سیاسی مدرن و کارشناس در امور بین‌المللی است. وی نویسنده کتاب پرفروش «اورشلیم (بیت المقدس) در قرآن» است.

وی در جزیره کارائیب ترینیداد در سال ۱۹۴۲ میلادی در خانواده‌ای به دنیا آمد. وی از فارغ التحصیلان موسسه علمیه در کراچی است و در موسسه‌های مختلفی چون دانشگاه کراچی، دانشگاه هند غربی، دانشگاه الازهرو موسسه تحصیلات تکمیلی روابط بین الملل در سوئیس به تحصیل علوم پرداخته است. چندین سال به عنوان مسئول خدمات خارجی در وزارت امور خارجه دولت ترینیداد و توباگو کار می‌کرد، اما در سال ۱۹۸۵ به دلیل وقف زندگی‌اش برای رسالت اسلامی کارش را ترک کرد.

به مدت ۱۰ سال در نیویورک زندگی کرد و در این مدت به عنوان مدیر مطالعات اسلامی برای کمیته مشترک سازمان‌های مسلمان نیویورک کار می‌کرد. در مورد اسلام در بسیاری از دانشگاه‌های آمریکایی و کانادایی، کالج‌ها، کلیساها، کنیسه‌ها، زندان‌ها، سالن‌های اجتماعی و غیره سخنرانی کرده است.

شیخ عمران حسین برای سخنرانی در کنفرانس های بسیاری در سطح جهان دعوت می شود. وی در مباحثات با عالمان مسیحی و یهودی در حالی که نماینده اسلام در آمریکا بود شرکت کرد.همچنین با متفکران و فلاسفه روسیه از جمله پروفسور الکساندر دوگین جلسات و دیدارهای متعددی داشت. وی ده سال متوالی، هر ماه یک بار در مقر سازمان ملل در منهتن امامت و خطابه نماز جمعه را بر عهده داشت.

وی بیش از ۱۰ کتاب درباره اسلام نوشته که همواره با استقبال عمومی مواجه بوده است. کتاب «بیت المقدس در قرآن» و « دیدگاه اسلامی بر سرنوشت بیت المقدس» از جمله پرفروش ترین کتاب‌های او هستند که به زبان‌های مختلفی ترجمه شده‌است.

کتاب اورشلیم در قرآن تفسیر متفاوت و جدیدی است از نگاه معنوی یک فیلسوف، مفسر، متفکر، عارف و مبارز بزرگ اهل سنت به تحولات منطقه، سرنوشت فلسطین و اشغال این سرزمین مقدس توسط یهودیان افراطی با بیش از سه هزار سال حوادث عظیم، تاریخی درباره پیامبران.

عنوان کتاب بیشتر یک تفسیر تاریخی را از اورشلیم به ذهن مخاطب متبادر می کند، حال آنکه تمام تلاش و هدف نویسنده در کتاب، این نکته مهم است که با آیات و تفسیر آنها نشان دهد که اولویت نه تنها مسلمانان بلکه کل بشر برای عبور از بحران کنونی جهان برخورد با صهیونیسم در این سرزمین مقدس است.

شیخ عمران حسین تهدید و خطرات صهیونیسم را برای بشر تکان دهنده ترین و بی نظیرترین حادثه می داند. مرور تاریخی و تفسیر معنوی نویسنده در این کتاب که مانند یک رمان جذاب آیات قرآن و حوادث تاریخی را به سرعت و مهارت خیره کننده ای مرور می کند، خواننده را قدم به قدم با خود همراه می کند.

شیخ با نشان دادن علائمی از حوادث تاریخی و تفسیر زیبای قرآن به صورت حیرت انگیزی نگاه آخرالزمانی در سرنوشت کنونی بیت المقدس و پایان محتوم یهودیان افراطی را که امروز به عنوان صهیونیسم شناخته می شود بیان می کند.

نویسنده این حس عمیق و نگران کننده را برای نشان دادن اینکه بشر با تهدید و حادثه بزرگی رویاروی است که در طول تاریخ مشابه آن روی نداده است، با تکیه با آیات قرآن کریم به جان خواننده می ریزد.

شیخ تاکید می کند که قرآن با بیانی در لایه های پنهانی خود عجیب‌ترین، مرموز ترین و غیرقابل توجیه ترین حادثه ای را که در سراسر تاریخ بشر اتفاق افتاده است شرح می دهد، ماجرایی که هنوز به اتمام نرسیده است. این حادثه داستان سرنوشت اورشلیم (بیت‌المقدس) است که سرنوشت بشر به آن گره خورده است. او بشارت می دهد که سرنوشت چنین خواهد بود که یهودیان توسط پروردگار تنبیه شوند، عظیم ترین تنبیه الهی که تاکنون تاریخ به خود دیده است.

شاهکار شیخ عمران حسین و هدف او در این کتاب تفسیرعجیب و زیبای او از این آیه و ارتباط آن با وضعیت و سرنوشت و حادثه ای است که در انتظار بشر است. او توانسته است تفسیر آن را به عنوان حادثه مرکزی بشر در دنیای امروز تطبیق دهد.

وَحَرَامٌ عَلَى قَرْیَةٍ أَهْلَکْنَاهَا أَنَّهُمْ لَا یَرْجِعُونَ ﴿۹۵﴾ حَتَّى إِذَا فُتِحَتْ یَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُم مِّن کُلِّ حَدَبٍ یَنسِلُونَ ﴿۹۶﴾ و حرام است بر شهرها و آبادیهایی که براثرگناه نابودشان کردیم که به دنیا باز گردند. آن‌ها هرگزباز نخواهند گشت! تا آن زمآن ‌که «یاجوج» و «ماجوج» گشوده شوند و آن‌ها از هر محل مرتفعی به سرعت عبور می‌کنند. (قرآن، انبیاء، :21، 95- 96 )

مفسرینی که این آیه را مورد توجه قرار داده اند، در تاریخ و روایات گذشته مانده اند. همه آن ها اشاره دارند که اصلی ترین منبع اطلاعات در مورد یأجوج و مأجوج قرآن است و در کتب عهد عتیق نیز به این قوم اشاره ای شده است. مفسران و تاریخ دانان با استفاده از این دو منبع و بررسی شواهد تاریخی به حدس هایی در پیدا کردن ردپای این قوم یا اقوام رسیده اند.

قرآن در دو جا از یأجوج و مأجوج یاد می کند و می فرماید: “ذو القرنین به میان دو کوه رسید و در آنجا قومی را یافت که هیچ سخنی را نمی فهمیدند گفتند ای ذو القرنین یأجوج و مأجوج در این سرزمین فساد می کنند آیا ممکن است ما هزینه ای برای تو قرار دهیم که میان ما و آنها سدی ایجاد کنی…” بعد از این که قرآن چگونگی ساخت این سد را شرح می دهد، در ادامه می فرماید: “[پس] آنها (طایفه یأجوج و مأجوج) قادر نبودند از آن بالا روند و نمی توانستند نقبی [سوراخی] در آن ایجاد کنند.

مفسران تفسیر می کنند که یأجوج و مأجوج گروهی ظالم بودند که با تأسیس سدی که ذوالقرنین آن را بین دو کوه ساخت، ظلم آنان پایان یافت. قرآن در آیه دیگری می فرماید: “تا آن زمان که یأجوج و مأجوج گشوده شوند و آنها از هر محل مرتفعی به سرعت عبور کنند و وعده حق نزدیک می شود…”. این آیه پیش بینى کرده است که در آخرالزمان، یاجوج و ماجوج دوباره از کوه ها سرازیر شوند. آنچه از قرآن در مورد این قوم فهمیده می شود به همین دو آیه محدود است.

اما شیخ عمران حسین توانسته به صورت شگفت انگیزی این آیه را به وضعیت کنونی بشر پیوند زند. حس مشترک شیخ عمران حسین با « رنه گنون» فیلسوف فرانسوی، «اسماعیل راجی فاروقی» فیلسوف فلسطینی، «دکتر سیدحسین نصر» و «دکتر رضا داوری اردکانی» فیلسوفان ایرانی، «سوبهاش چندرا مالک» فیلسوف هندی و «پروفسور الکساندر دوگین» فیلسوف روسی بدون اینکه حتی آشنایی عمیقی نسبت به یکدیگر داشته باشند، با نگاه معنوی و معناگرای خود و با عبور از علم زمینی امروزی که ارتباط آن با منشاء خلقت و آفرینش قطع شده، توانسته اند، حادثه مهمی که بر سر راه بشر قرار گرفته حس نمایند.

آن ها در شرایط و مقاطع زمانی متفاوت به یک حس مشترک دست یافته اند و تهدید مشترکی از زمان و تمدن مسلط کنونی بر بشر را تعبیر می کنند. بحران بزرگی که بر سر راه بشر این عصر قرار گرفته است.

شیخ عمران حسین پیام آخرالزمانی این وضعیت انسان را درک کرده و قرائن و آرایش زمینی آن را یافته است. از این جهت او از فیلسوفان و متفکرین بزرگی که اشاره شد، خیلی جلوتر است، زیرا به مرکز این بحران که عالم و آدم را در بر گرفته است، توجه دارد.

او پیام آخرالزمانی وضعیت انسان بحران زده عصر کنونی را با آیات قرآن بیان می کند. او با تفسیر قرآن در حقیقت حرکت و مبارزه ی تاریخی که انقلاب اسلامی آغاز کرد و امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری آن را تا این لحظه به طرز معجزه آسایی هدایت و رهبری کردند، مورد توجه قرار می دهد.

این افتخار و عظمت بزرگی برای ایران است که به عنوان اولین و تنها کشور و اولین و تنها رهبری که در میان رهبران دنیا طرف اصلی این بازی بزرگ است. بازی بزرگی که سرنوشت بشر به آن گره خورده است.

اگر شیخ تاکید می کند که عجیب‌ترین، مرموز ترین و غیرقابل توجیه ترین حادثه ای را که در سراسر تاریخ بشر اتفاق افتاده، در راه است، ماجرایی که هنوز به اتمام نرسیده است، می خواهد نشان دهد که این نگرانی مربوط به بحران جهانی است و موضوعی فراتر از مسلمانان و منطقه خاورمیانه است. فقط در بیت المقدس تعیین تکلیف می شود. او به اتکاء قرآن این نگرانی و حادثه بزرگ جهانی برای بشر را توضیح می دهد. شیخ از این طریق ثابت می کند که قرآن متعلق به کل بشر است.

حال باید دید که منشاء این حادثه و بحران بزرگی که برای بشر پیش آمده در کجاست و چگونه شروع شد. یکی از اظهارات اخیر فرانسیس فوکویاما کمک می کند، که بتوان مرکز بحران کنونی و منشاء آن را بهتر دریافت. اگر چه تاکنون متفکرین زیادی بحران مدرنیته و دنیای متجدد را نقد کرده اند. اما فوکویاما تاکید می کند که تمدن غرب اولین تمدنی است که از 300 سال گذشته ریشه در مذهب نداشته است.

شکل گیری جهان غیر دینی در غرب. این آغاز بحرانی است که تمدن غرب در عالم و آدم آفرید. انسان غربی از رنسانس با بحران همدم و همراه شد. فاجعه بعدی این بود که کنترل تمدن غرب در دست شبکه قدرتمند صهیونیست ها و یهودیان افراطی قرار گرفت. به تبع آن، رسانه، هنر، سینما، مراکز مالی، بانکی، اقتصادی و سیاسی، اطلاعاتی و امنیتی به کنترل شبکه قدرتمند صهیونیسم در آمد.

مدیریت این بحران از غرب از طریق رسانه، هنر و سینما بویژه در سال های اخیر ماهواره و اینترنت و فضای مجازی به کل جهان و انسان غیر غربی پمپاژ شد. و این پایان کار انسان و آغاز بکار و آزادی یاجوج و ماجوج و سرازیر شدن آن ها از هر مکان مرتفعی و سر بر آوردن و روان شدن آن ها در میان انسان های معصوم و بی گناه بود.

این آغاز بحران و بی قراری انسان معاصر است که به تعبیر شیخ عمران حسین تاریخ به خود ندیده است. بی جهت نیست که علائم آن را می توان در ابراز نگرانی و پریشانی در غرب دید. جنبش رومانتیسیسم از نیمه قرن 18 در اروپا که از انگلیس آغاز شد، خبر از طوفانی می داد که نویسندگان و شعرای این دوره نگرانی سرنوشت آینده انسان را می سرودند.

اگرچه آن ها نمی دانستند که عمق فاجعه تا کجاست. اما فطرت بشر با دنیای نامانوسی رویا رو شده بود که شعرای رومانتیسیسم به صورت لطیف ترین و بی تاب ترین احساسات، این نگرانی ها را سرودند. یک قرن بعد نیچه در آلمان ظهور کرد. او اولین فیلسوفی بود که در اوج جوانی، نیرومندی و شکوه و جلال مدرنیته بر آن شورید. او عصیانگر بزرگ تاریخ تمدن غرب بود.

نیهلیسم او باطن غرب کنونی را روایت می کرد. نیچه بیماری غرب را فهمید. او درک کرد در وضعیت آشوب گونه عصر او ایمان متزلزل شده، نیهیلیسم، بی مبنایی، بی معنایی و مرگ ارزش ها، حیات ما را فرا گرفته است. اکنون پس از 150 سال می توان درک کرد که در هیچ دوره ای از تاریخ حیات بشر همچون چند دهه اخیر، نیهیلیسم بشر را در بر نگرفته است.

نیچه چگونه این بیماری را در غرب فهمید، بیماری عظیمی که امروز کل بشر را احاطه کرده است. اگر در پایان قرن نوزدهم نیچه اعلام داشت که نیهیلیسم در آستانه اروپا ایستاده است، و پشت درب خانه اروپا لانه کرده است اکنون به لطف تمدن غرب «نیست انگاری» در درون خانه آحاد بشر رخنه کرده است.

در ایران 200 سال بعد از رمانتیسیسم سهراب سپهری ظهور پیدا کرد. ظهور سهراب به دوره ای از تاریخ انسان مربوط است که بسیار حساس و شکننده است. ظهور سهراب پایان آرامش انسان است. سهراب با چشمی نگران به انسان می نگرد.

ظهور سهراب، غروب عصری از زندگی انسان و تولد انسان و دنیایی جدید در شرق است. تحول عمیق و بزرگی در شرق و جهان اسلام و دنیای معنوی که متاثر از شکل گیری و گسترش جهان غیر دینی بود و ایران با انقلاب اسلامی بدان پاسخ داد.

سهراب با شامه تیز خود فهمید که دارد در طبیعت و انسان دستکاری می شود. او مانند شعرای رومانتیسیسم نگران پاکی و معصومیت انسان بود. او نیز به طبیعت پناه برد. شاید از آن روی که طبیعت هیچگاه تغییر نکرد. اما آلودگی و پلیدی در سلول های انسان مدرن جاری شد و پاکی، مهربانی، نیکی، صداقت، معصومیت و معنویت از انسان این عصر رخت بربست. هیچگاه چنین اتفاقی برای بشر رقم نخورده بود.

نگرانی های شیخ عمران حسین حس مشترکی است از این سرچشمه فطری انسانی که با این پدیده برخورد کرده است. همه پاسخ ها به این بحران انسانی، نگرانی مشترک است. او مرکز حادثه ای را که بشر در انتظار آن است، در بیت المقدس می بیند و یاجوج و ماجوج را صهیونیست هایی می داند که اکنون فلسطین را اشغال کرده و بخش مهمتر آن تمدن غرب را به کنترل خود در آورده اند.

ایشان وضعیت و تهدیدات کنونی بشر را در ارتباط با آیه آنگونه تعبیر می کند که یاجوج و ماجوج سمبلی است، از اینکه شبکه صهیونیستی کنترل دنیا را برعهده گرفته و اکنون نظام جهانی را، اداره می‌کنند. شیخ وضعیت آخرالزمانی نهفته در پایان تاریخ و سرنوشت انسان را در دریافت این نکته مهم می داند.

شیخ عمران در این کتاب نشان می دهد که بیت‌المقدس، کلید درک و فهم روند تاریخی است که امروزه خود را ظاهر می سازد. دیدگاه قرآنی این کتاب، به‌ طور واضح و روشن، تصدیق می‌کند که هیچ کس قادر نیست دنیای امروزی را به‌ درستی درک کند، مگر این‌که قادر باشد واقعیت امروزی بیت‌المقدس را نیز درک کند.

او تاکید می کند تقدیرچنین بوده، بیت‌المقدس، شهری که برای مسلمانان، مسیحیان، و یهودیان مقدس است، مهم‌ترین نقش را درانتهای تاریخ بازی کند. اسلام، مسیحیت، و یهودیت براین موضوع با هم توافق دارند. علائم و نشانه‌های زیادی برای آن‌هایی که از بینش درونی برخوردار هستند وجود دارد.

کتاب به‌طور مناسب، با راز بیت‌المقدس، در قرآن شروع می‌کند. دلیل این برخورد عجیب با موضوع این است که، اسلام به ما آموزش داده که بیت‌المقدس نقش حیاتی محوری در آخرالزمان بازی می‌کند. در آخرالزمان تنها یک حادثه مرکزی در انتظار بشر است. آرایش نیروهای شر در برابر قوای خیر. شیخ نتیجه گیری می کند که بازگشت یهودیان اسرائیلی به سرزمین مقدس نشان می‌دهد که یاجوج و ماجوج قبلآ آزاد شده‌اند، از هر مکان مرتفعی سرازیر شده‌اند، در همه جا پخش شده‌ و از این رو در حال حاضر اداره‌ی امور دنیا را در دست دارند.