بله، از قرآن کریم و روایات استفاده می‌شود که رضایت در ظلم و گناه، مساوی با شراکت در ظلم و گناه است و در عقاب، یکسان خواهند بود.این مطلب از جمله در داستان حضرت صالح و قوم ثمود، فهمیده می‌شود که در سوره شمس، آیات ۱۱ تا ۱۵ بدان اشاره شده است:کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَئهَا(شمس/11)
إِذِ انبَعَثَ أَشْقَئهَا(12)
فَقَالَ لهَُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَ سُقْیَهَا(شمس/13)
فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّئهَا(شمس/14)
وَ لَا یخََافُ عُقْبَاهَا(شمس/15)
به فرجام ثمودیان بنگرید تا عاقبت گناه را دریابید. قوم ثمود در اثر طغیانشان پیام الهى را دروغ انگاشتند. (شمس/11)
آن گاه که تیره بخت ‌ترینشان برانگیخته شد تا ناقه الهى را پى کند. (شمس/12)
پس صالح فرستاده خدا به آنان ابلاغ کرد که ناقه خدا و آب خوردنش را واگذارید و مانع آن نشوید. (شمس/13)
ولى قومش او را تکذیب کردند و ناقه را کشتند؛ پس پروردگارشان آنان را به سزاى گناهشان به عذابى فروگرفت و با خاک یکسانشان ساخت. (شمس/14)
و از فرجام کارى که کرد باکى ندارد. (شمس/15)
توضیح:
در آیه دوازدهم می‌فرماید یک نفر که شقی‌ترین فرد بود، برانگیخته شد تا ناقه را بکشد؛ پس قاتل ناقه یک نفر بود، اما در آیه چهاردهم به صورت فعل جمع، می‌فرماید:‌ «فَعَقَرُوهَا»؛‌ یعنی گروهی یا همه قوم ثمود،‌ ناقه را کشتند‌، در حالی که یک نفر این کار را انجام داد؛ پس معلوم می‌شود بقیه قوم ثمود با اینکه به طور مستقیم ناقه را نکشتند،‌ اما چون راضی به این کار بودند،‌ شریک در جرم بودند و خدای متعال قتل ناقه را به همه آنها نسبت داد و در نتیجه همه را گرفتار عذاب نمود و با خاک یکسانشان ساخت.