نزدیک به این مضمون در ارشاد القلوب بدون ذکر سلسله اسناد و بدون انتساب به معصومی خاص به این شکل نقل شده است :
فی الخبر من أحرق سبعین مصحفا و قتل سبعین ملکا مقربا و زنى بسبعین بکرا کان أقرب إلى النجاة ممن ترک الصلاة متعمدا. ( إرشاد القلوب إلى الصواب (للدیلمی)، ج 1، ص: 190)
ترجمه :کسی که هفتاد قرآن را بسوزاند وهفتاد ملک مقرب را بکشد وبا هفتاد دخترزنا کند به نجات از عذاب خدا نزدیکتر است تا کسی که نماز را عمدی ترک می کند.
روایت با توجه به این که دارای سلسه اسناد نیست ، مستند آن ذکر نشده و معلوم نیست از کدام امام معصوم نقل شده سندا ضعیف است به حسب محتوایی نیز آتش زدن قرآن و یا کشتن ملک و یا پیامبر موجب کفر ارتداد است و ترک نماز در صورتی که همراه با انکار نماز نباشد موجب فسق است و نمی توان آن را با ترک نماز مقایسه کرد و در صورتی که تارک نماز منکر نماز باشد و انکارش بازگشت به انکار نبوت کند هر چند موجب کفر است اما بازهم بعید به نظر می رسد عقوبت آن بالاتر از آتش زدن قرآن باشد .