۱۳۹۲/۰۷/۲۰
–
۱۰۶ بازدید
سلامکانَ لُقمانُ علیه السلام یَقولُ لاِبنِهِ : یا بُنَیَّ ، إنَّ الدُّنیا بَحرٌقَد غَرِقَ فیها جیلٌ کَثیرٌ ، فَلتَکُن سَفینَتُکَ فیها تَقوَى الله تَعالى ، وَلیَکُن جِسرُکَ إیمانا بِالله، وَلیَکُن شِراعُهَا التَّوَکُّلَ ، لَعَلَّکَ ـ یا بُنَیَّ ـ تَنجو وما أظُنُّکَ ناجِیاً ! حدیث
امام کاظم علیه السلام :لقمان همواره به پسرش مى گفت: «اى پسرم! دنیا دریایى است که گروه هاى بسیارى در آن ، غرق شده اند. پس باید کشتىِ تو در آن ، پَروامندى از خداى متعال باشد و پل تو ایمان به خدا، و بادبان کشتى ات توکّل ، تا شاید ـ اى پسرم! ـ نجات یابى ، هر چند من گمان ندارم که نجات یابى!» .
بحارالانوار جلد سیزده صفحه ی چهارصدوشانزده
من متوجه این سخن نمی شوم. یعنی لقمان، به فرزندش فاز منفی داده و او را گمراه دانسته ؟
زیرادرآخر سخنش گفته که من گمان ندارم که تو نجات یابی!!!!!!!!!!!!!!!!۱
یعنی چی آخه؟
به نظر می رسد مقصود حضرت لقمان بیان سختی کار گذشت از دنیا و از مظاهر مادی بوده است و هشدار به این که آمادگی لازم را برای این کار در خودش ایجاد کند و با گفتن این جملات می خواهد او را تحریک کند بر تحرک و امادگی هر چه بیشتر و مقصود ایجاد روحیه یاس در او نبوده چون در مقام تربیت باید واقع گرا بود ونمی شود انسان کاری را که بسیار سخت و خظیر است راحت جلو دهد که فرد آمادگی لازم را برای سختی کار در خودش ایجاد نکند و به هر روی مقصود لقمان تبیین این واقعیت است که اسیر دنیا و مظاهر مادی نشدن از همه کس ساخته نیست و معدود افرادی هستند که می توانند تارک دنیا به معنای واقعی باشند که به هیچ وجه به دنیا توجهی نداشته باشند و هر چند این امکان وجود دارد که فردی در دنیا غرق نشود اما نجات واقعی به این معنی که به هیچ وجه اسیر دنیا و مظاهر مادی نشود بسیارنادر است و کاریست بسیار دشوار .