در ویکی شیعه آمده است :
رَیّان بن شَبیب، از محدثان مورد وثوق شیعه و از اصحاب امام رضا(ع) و امام جواد(ع) است. او به گفته نجاشی دایی معتصم خلیفه بنی عباس بوده که خواهرش مارده از کنیزان هارون و مادر معتصم بوده است.[۱] اما مسعودی در اثبات الوصیة وی را دایی مأمون ذکر کرده‌اند.[۲]ابن شبیب، در شهر قم اقامت کرد و محدثان آن شهر از او روایت نقل کرده‌اند. او از حضرت رضا(ع) روایاتی نقل کرده و مسائل صباح بن نصر هندی از امام رضا(ع) را جمع نموده است.[۳]ابراهیم بن هاشم قمی پدر علی بن ابراهیم قمی صاحب کتاب تفسیر قمی از او روایت نقل کرده است.[۴] او همچنین از یونس بن عبدالرحمان نقل روایت نموده است.[۵]مشهورترین روایت ریان، روایت معروف وی از امام رضا(ع) درباره ماه محرم و واقعه عاشورا و فضل و ثوابِ گریه و عزاداری برای امام حسین(ع) است. در این روایت آمده است:
«یا رَیان اِن کُنتَ باکیاً فَابکِ عَلَی الحُسَین…» (ای ریان بن شبیب اگر گریه می‌کنی پس بر حسین گریه کن…)[۶]طبق گزارش کشی، ریان پسری داشته که امام رضا حاضر به دعا برای وی نشد و بر او خرده گرفت اگر چه برای خود ریان سه مرتبه دعا کرد.[۷]پانویس
↑ نجاشی، رجال، ص۱۶۵. شیخ صدوق، عیون اخبارالرضا، ج۲، ص۲۳۸-۲۳۹.↑ مسعودی، اثبات الوصیة، ص۲۲۳.↑ نجاشی، رجال، ص۱۶۵، خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۹، ص۲۱۶.↑ این روایات را در کتب زیر می‌توان مشاهده کرد:الکافی: جزء۷، کتاب الوصیة۱، باب آخر، حدیث۲.تهذیب الاحکام: جزء۹، باب وصیة لاهل الضلال، حدیث ۸۰۶. الاستبصار: جزء۴، باب وصیة لاهل الضلال، حدیث ۴۸۶.عیون اخبارالرّضا(ع): باب۷، حدیث۱۲. امالی صدوق: مجلس۲۷، حدیث۵؛ خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۹، ص۲۱۷.↑ رک: الکافی، ج۱، باب الحجة۴، باب معرفة الامام و الردّ الیه، حدیث۱.↑ برای دیدن متن روایت رک: شیخ صدوق، امالی، مجلس ۲۷، حدیث۵، ص۲۰۶؛ شیخ صدوق، عیون اخبارالرّضا، ص۱۶۵.↑ رجال الکشی،ص:۶۰۹