اولا شرایط اجتماعی، فرهنگی، سیاسی در صدر اسلام با قرن‌ها بعد از آن کاملا متفاوت است . ثانیا امام علی(ع) پس از رسیدن به حکومت از سوی منافقان و دشمنان مورد هجمه و تهدید بودند لذا چیزی نگذشت که مدینه را به سوی کوفه ترک کردند. ثالثا ساختن گنبد و ضریح از طلا و نقره یا ساخت صحنهای بزرگ به منظور گرایش به دنیا و یا دنیا پرستی و تشویق مردم به زر اندوزی نیست، بلکه مسلمانان با این کار می خواهند به امام خود احترام بگذارند و مقام و منزلت آن بزرگان را در انظار عمومی نشان دهند. از طرف دیگر امامان معصوم ـ علیهم السلام ـ دستور ندادند که گنبدها یا ضریح آنان را کسی طلا کاری کند بلکه این علاقة شیعیان و طرف داران امامان هست که آن ها را وادار می کند تا با ارزش ترین چیزی را که در اختیار دارند در راه امامشان مصرف کنند و با این کار ابراز علاقه نمایند.قرآن مجید تعظیم شعائر الهی را نشانة تقوای قلوب می داند و می فرماید: تعظیم شعائر الهی ، نشانة تقوای دلها است.( حج ، 32) بدیهی است که منظور از شعائر، نشانه های وجود خدا نیست، زیرا همة عالم نشانة وجود او است، بلکه مقصود، نشانه های دین او است. از این رو مفسران آن را به نشانه های دین خدا تفسیر کرده اند.( مجمع البیان، ج 4، ص 83)در این صورت انبیا و اولیای الهی از بزرگ ترین نشانه های دین الهی هستند و یکی از راه های بزگداشت آن ها، حفظ آثار و قبور آنان و صیانت از فرسودگی و نابودی است.خداوند در آیة دیگر قرآن مجید می فرماید: این نور الهی در خانه هایی است که خدا اذن داده است که رفعت یابد.( نور، 36) مقصود از رفعت، رفعت ظاهری و معنوی را شامل می شود و مراد از رفعت ظاهری، تعمیر و آبادی خانة انبیا و اولیای الهی است.قرآن مجید می فرماید: و رفعنا لک ذکرک؛ آوازة تو را در جهان بلند کردیم.( انشراح ، 4) مسلمانان به پیروی از قرآن با تعمیر و تزئین مرقد ائمه اطهار در صدد بالا بردن نام و نشان و آوازة ایشان هستند و از این طریق عشق و علاقة خود را نشان می دهند. از این رو در طول تاریخ هیچ عالمی با این کار نه تنها مخالفتی نکرده، بلکه به طور مستقیم و غیر مستقیم از آن حمایت کرده اند. این امر اختصاص به دین شیعیان ندارد بلکه اهل سنت نیز بزرگان خود را با ساخت مساجد بزرگ و گنبد و بارگاه و ضریح تعظیم می کنند. نیز در دنیا اگر کلیساها را ملاحظه کنید، در می یابید که در بهترین نقطة شهر و با بهترین شکل ساخته شده است.از طرف دیگر بزرگداشت مقام بزرگان دین از طریق آبادانى و زیباسازى قبور آنان و به وجود آوردن امکانات رفاهى براى زائران و ارائه خدمات فرهنگى و مادى و مى تواند نقش ارزنده اى در گسترش و ترویج فرهنگ و ارزش هاى اسلامى و اسوه قراردادن ائمه اطهار علیهم السلام و تمسّک به سیرة آن بزرگواران براى عموم مردم داشته باشد. این خود، نتایج مهم و ارزشمندى در حوزه فردى و اجتماعى به دنبال دارد و در نهادینه کردن ارزش هاى الهى و انسانى مؤثر است. بسیارى از امور عام المنفعه (مانند خیرات، نذورات، اوقاف، مدرسه سازى، سرپرستى ایتام، پرداخت وجوهات شرعى، کمک به نیازمندان و) از تأثیرات و نتایج بسیار ارزندة ساخت و ساز صحن و بارگاه امامان و امامزاده ها است زیرا شکوه این مکان هاى مقدس، در جذب مردم براى زیارت و انجام دادن خیرات مؤثر است. به عبارت دیگر، صرف هزینه هاى مالى به وسیلة افراد نیکوکار، براى زیباسازى و تجلیل بارگاه بزرگان دین، سبب یادآورى مقام و عظمت والاى آن بزرگان وتعظیم شعائر الهى است و مردم بسیار زیادى را به سوى خود جلب مى کند و در گسترش فرهنگ و ارزش هاى الهى و سیره و منش فردى و اجتماعى آن بزرگواران مؤثر است. همچنین توسعه حرم حضرات ائمه اطهار و صحنهای آنها ضرورى است. زیرا على رغم توسعه اى که در این چندین سال در این حرم داده شده است به علت کثرت زائران آن امامان همام، هنوز بسیار افراد از توفیق زیارتى آسان و راحت محروم هستند واین را در برخورد با اکثریت زائران مى توان فهمید.