در قرآن در این باره چیزی نیامده است ولی در بعضی از احادیث آمده است: «در جهنم نقطه اى وجود دارد که از شدت سرما اعضاى بدن از هم متلاشى مى شود». (تفسیر نمونه، ج 25، ص 393) اما در رابطه با این که سادات عذاب نمى شوند و به زمهریر برده مى شوند، روایتى به دست ما نرسیده است بلکه در روایت آمده است: «خداوند جهنم را براى معصیت کاران آفریده اگر چه آن شخص عاصى سید قرشى باشد (ولو کان سیداً قرشیاً). قرآن نیز درباره قیامت مى فرماید: «فَلا أَنْسابَ بَیْنَهُمْ یَوْمَئِذٍ وَ لا یَتَساءَلُونَ»
هنگامى که در صور دمیده مى شود و قیامت برپا مى شود، ملاک آن روز نسب نیست، (مؤمنون، آیه 10) و امام سجاد (ع) نیز در جواب جابربن عبداللَّه انصارى به این آیه استدلال فرمود زیرا جابر دید حضرت خیلى در عبادت خودش را خسته کرده است، عرض کرد: اى پسر رسول خدا شما فرزند پیامبرید و نیازى به این قدر عبادت ندارید؟ حضرت این آیه را تلاوت کردند و به کنایه به جابر فرمودند که آنچه در قیامت به حال انسان مفید است تنها اعمال او مى باشد. بلى نقایص مختصر با شفاعت و امثال آن رفع مى شود و روایات دیگرى هم در این زمینه هست و شاید توبیخى و سرزنشى که شامل حال سادات گناهکار مى شود، به دلیل رعایت نکردن شأن سیادت خود، بیشتر باشد. کتاب مستقلى نیز در رابطه با این گونه مطالب دیده نشده، بلکه به طور پراکنده در کتاب هاى مختلف وجود دارد. در خاتمه متذکر مى شویم که وظیفه ما و همه مردم نسبت به سادات و فرزندان پیامبر (ص) این است که احترام آنان را حفظ کنیم. در روایت آمده است که: «سادات خوب را به خاطر خودشان احترام نمایید و سادات گناهکار را هم به خاطر پیامبر (ص)»، (اختصاص شیخ مفید).