‍‍
در مورد سلام کردن به نامحرم به نظر همه مراجع اگر بدون قصد لذت و ترس افتادن به حرام باشد، اشکال ندارد. اما به دلایلى چند چنین کارى ـ به ویژه ازسوى دختران جوان ـ پسندیده نیست؛ زیرا آن افرادى که قلبشان بیمار است تلقى نادرست از این سلام یا پاسخ صمیمی پیدا مى کنند و فکر مى کنند آن دختر آمادگى خود را براى ایجاد رابطه اعلام مى دارد. چنین برخورد و تصور نادرست چه بسا زمینه و موجب مزاحمت را فراهم مى سازد. اگر هم سلام کننده یا پاسخ دهنده پسر باشد، گرمی سلام یا پاسخ، ممکن است دختر مخاطب را به توهم و تخیل بیندازد و احساسات او را تحت تأثیر بی‌مورد قرار دهد.
اصولاً شرع مقدس اسلام به زنان و مردان با ایمان توصیه مى کند بدون ضرورت و دلیل منطقى از ارتباط و سخن گفتن غیر ضرورى با نامحرمان اجتناب نمایند که براى پاکى قلب آنان و دیگر افراد بهتر است.
سلام به نامحرم به ویژه اگرجوان باشد ممکن است زمینه هایى را فراهم کند و انحرافاتى را پدید آورد. ازاین رو اگر چه دانشجویان، قشر فرهیخته و برگزیده جامعه مى باشند، اما شیوه بزرگان و حتى معصومان ع رعایت حریم ها و دورى از زمینه هاست. چنان که در داستان حضرت موسى(علیه السلام) مى خوانیم: آن هنگام که دختر شعیب حضرت موسى را به سوى منزل راهنمایى مى کرد موسى تصمیم گرفت جلوتر راه برود تا پشت سر آنان قرار نگیرد. بنابر این در محیط هاى جمعى سلام بر جمع مانعى ندارد، ولى بهتر است از سلام هاى خصوصى، که می تواند زمینه ساز فتنه باشد، اجتناب شود. از امیرالمؤمنین(علیه السلام) روایت شده است که فرمودند: «من به زن جوان سلام نمى کنم؛ زیرا مى ترسم درقلبم چیزى خلجان کند که مطلوب پروردگار نیست». رعایت این نوع رفتار از سوی پسر و دختر شایسته و بایسته است و می تواند بعنوان فرهنگ اسلامی وحفظ هویت ملی در داخل و خارج از کشور شناخته شود و تصور بی احترامی یا گوشه گیری از آن نشود بلکه نشانه وقار و پایبندی به آموزه های فرهنگی و مذهبی باشد. پس با تمام انرژی معنوی و عقلی خود به درستی این مسیر معتقد و استوار باشید و از بدگویی دیگران نهراسید.
برای اطلاعات بیشتر و دقیق تر به دو کتاب معرفی شده مراجعه کنید:
– احکام روابط زن و مرد، سید مسعود معصومی، انتشارات دفتر تبلیغات حوزه علمیه قم
– جوانان و روابط، ابوالقاسم مقیمی حاجی، مرکز مطالعات پژوهش های فرهنگی حوزه علمیه قم