با سلام وتحیت و تشکر از مکاتبه ی شما با این مرکز
قبل از بررسی و پاسخ به سوال و شبهه ی فوق لازم است به صورت اجمالی، نکته ای را به عنوان مقدمه ی بحث بیان کنیم که این نکته به مثابه ی کلیدی برای حل بسیاری از موارد مشابه پرسش پیرامون بیانات برخی از بزرگان انقلاب اسلامی مانند امام راحل و مقام معظم رهبری و هم چنین شخصیت های کم نظیری مانند شهید مطهری می باشد و آن اینکه :
بسیاری از شبهاتی که پیرامون دیدگاه های بزرگان فوق الذکر به ویژه در فضای مجازی مطرح می شود ناشی از نقل قول های ناقص یا تحریف شده و حتی در برخی اوقات کذب می باشد. اساسا در چنین مواردی توجه به کلیت کلام و دقت در قیود و موضوع بحث و اهتمام به مستند سخنان نقل شده از ایشان؛ موجب برطرف شدن شبهه می گردد.
در مورد مذکور در پرسش نیز ، تنظیم کننده ی متن فوق با تقطیع کلام شهید مطهری و بریده خوانی آن و کنار نهادن روح اصلی حاکم بر این بیانات سعی در نشان دادن تقابل بین کلام شهید سعید با روایات صادره ی از معصومین علیهم السلام نموده است. در ادامه نکاتی چند پیرامون موارد مذکور در پرسش تذکر داده خواهد شد، اما پیش از آن لازم می بینیم که شما را به مطالعه ی کامل کتاب حماسه ی حسینی تالیف استاد شهید مرتضی مطهری فرا بخوانیم. زیرا قطعا و قاعدتا بسیاری از شبهات فوق با مطالعه ی کامل این کتاب رخت بر بسته و متوجه شیطنت افراد تهیه کننده ی متن فوق خواهید گردید. و البته ناگفته پیداست که قصد و غرض این افراد از این کار چه می باشد. این جریانات با توجه به تاثیرگذاری اندیشه های اسلامی شهید مطهری در پیروزی انقلاب اسلامی و شکل گیری نظام جمهوری اسلامی تلاش می نمایند با تخریب شخصیت این عالم فرزانه ، جایگاه ایشان را در میان نسل جوان به پایین کشیده و در مقابل توصیه ی بزرگان به مطالعه ی آثار ایشان برای آشنایی با اندیشه ی اسلامی، جوانان را از این منبع اصیل معارف دینی دور نموده و به جای آن افکار و ایده ها و قرائتی متناسب با منافع نظام سلطه را از اسلام بدانان ارائه نمایند.
در ارتباط با پرسش ، نکاتی در چند بخش تقدیم می گردد:
1. گریه ی بر اباعبد الله الحسین علیه السلام
هر شخصی که کمترین آشنایی با منابع اصیل و معتبر دینی داشته باشد اذعان می نماید که گریه و عزاداری بر اباعبد الله الحسین علیه السلام در روایات صادره از معصومین دارای جایگاه و مرتبه ی والایی بوده و به قدری در روایات بر روی این مساله تاکید شده است که هیچ کس نمی تواند این مساله را انکار نماید. علامه ی شهید مرتضی مطهری نیز از این قاعده مستثنا نبوده و قطعا ایشان نیز این روایات را دیده و به این مساله اذعان داشته اند. اگر کوچکترین مروری بر مجموعه ی سخنرانی های ایشان داشته باشید متوجه می شوید که ایشان نیز مانند سایر روحانیون و اهل منبر در انتهای سخنرانی های خویش همواره به ذکر مصیبت اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام پرداخته و حتی روضه های ایشان در مجموعه ای به صورت مجزا چاپ گردیده است . با این توصیف باید در متون نقل شده از ایشان دقت و تامل نمود تا معنا و مقصود ایشان از این سخنان واضح و روشن گردد.
به طور خلاصه می توان گفت همانگونه که در متن مورد استناد نیز واضح و روشن می باشد شهید مطهری گریه و عزاداری بر اهل بیت را انکار ننموده اند بلکه آنچه که مورد تقبیح و انکار ایشان قرار گرفته است فلسفه ی عزاداری ای است که توسط برخی از افراد متحجر عنوان می گردد . با این توضیح که برخی از افراد، عزاداری بر اهل بیت و به ویژه اباعبد الله را تنها به انگیزه ی تشفی خاطر و تسلیت و ابراز ناراحتی در ساحت اهل بیت انجام می دهند و صراحتا نیز آن را اعلام می دارند ولی در برابر ارزش ها و آرمان هایی که فلسفه ی قیام عاشورا را تشکیل داده است نه تنها بی تفاوت هستند بلکه به گونه ای به مخالفت با این آرمان ها بر میخیزند. نمونه ی بارز این گونه افراد را در دوران قبل از انقلاب اسلامی و در دوران نهضت اسلامی امام خمینی می توان یافت. در آن دوران برخی از افراد و گروه های مذهبی با عنوان هایی مانند ولایتی ها و یا انجمن حجتیه نه تنها به مجموعه ی مبارزین نهضت اسلامی نپوستند بلکه در برابر نهضت اسلامی قرار گرفته و با ایجاد شبهه و اشکال در برابر مشروعیت مبارزه با رژیم طاغوت، وظیفه ی خود را در گریه بر مظلومیت اهل بیت و انتظار خشک و خالی بر ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف خلاصه نمودند.
عمده ی فرمایشات مرحوم شهید مطهری در فراز های نقل شده بر این مطلب استوار است که گریه ی بر امام حسین علیه السلام و مظلومیت های بیشمار ایشان می بایست به انگیزه ی تحریک احساسات و پیگیری اهداف و آرمان های نهضت حسینی و تلاش برای محقق نمودن آن آرمان ها – که در راس آن تشکیل حکومت عدل اسلامی است – باید باشد و معرفی فلسفه ی عزاداری ها به عنوان تشفی خاطر و آرام نمودن اهل بیت سلام الله علیهم ، خیانتی بزرگ در راه اهداف و آرمان های نهضت عظیم حسینی می باشد.
2. وجود حضرت رقیه سلام الله علیها
در این باره می بایست به طور خلاصه عرض نماییم که درباره ی اصل وجود حضرت رقیه و یا اسم و مشخصات ایشان با توجه به برخی تعارضات در نقل های تاریخی ، اختلاف نظراتی بین علمای شیعه موجود می باشد. با توجه به این نکته بحث تاریخی ایشان در این باره بحثی کاملا علمی به شمار رفته و هیچ نقص و ذمی را نمی توان متوجه ایشان یا هر شخص دیگر نمود. نهایتا اینکه می توان با بحث علمی بر مبنای اسناد و مدارک موجود، در برابر استدلالات کسانی که در وجود ایشان تشکیک می نمایند به بحث و مجادله پرداخت.
3. شعار های خاص مانند یا مظلوم، یا غریب، نوجوان اکبر من ، زینب مضطرم الوداع
در مورد این شعارها نیز می بایست متذکر شویم همانگونه که گذشت ، تاکید شهید مطهری بر مباینت این شعار ها با روح حسینی ، دقیقا به این معناست که تاکید بر این شعار ها بدون توجه به روح حماسی موجود در عاشورا و ، تمرکز بر مظلومیت و غربت اباعبد الله الحسین بدون التفات و توجه به شعار های اساسی امام حسین در روز عاشورا ، و بدون تامل در آرمان های نهضت حسینی امری است که موجب بی خاصیت شدن عزاداری ها و خالی شدن توسلات از مغز می باشد.
هم چنین در مورد شعارهایی مانند نوجوان اکبر من ، زینب مضطرم الوداع نیز به نظر علامه ی شهید مطهری، بیان چنین زبان حال هایی از زبان امام حسین با روح شهامت و شجاعت و توکل به خدا و تسلیم در برابر مشیت الاهی ای که در شخصیت امام حسین وجود داشته است مغایرت دارد.
4. بازگشت اسرا به کربلا در اربعین
لازم است توجه داشته باشید که در این باره مورخین دو گروه بوده و هر کدام نظر خاص خویش را دارند. از دیگاه عده ای از مورخین اسرای کربلا در همان اربعین اول به کربلا بازگشته و بر مزار شهیدان عاشورا عزاداری نمودند . و برخی دیگر از مورخین نیز معتقدند بازگشت اسرا در اربعین اول نبوده بلکه در سال بعد در اربعین عاشورا اتفاق افتاده است. بدیهی است که هر یک از این دو دسته استدلالات و مبانی خاص خود را دارند که بیان هر کدام از این استدلالات و نقد و بررسی آنها از عهده ی این نوشتار خارج است. با این توضیح روشن می گردد که اعتقاد به عدم امکان بازگشت اسرای کربلا در اربعین اول به سرزمین کربلا گناهی نابخشودنی نیست بلکه تنها و تنها دیدگاهی علمی است که بر پایه ی ادله و استدلالات خاص خویش بنا گردیده است.
5. آب خواستن امام حسین و فریاد العطش اهل بیت علیهم السلام
در این موارد نیز به مانند موارد دیگر، شهید مطهری با مبنای تحلیلی خاص خویش ، بیان چنین تقاضاهایی را با روح حماسی حاکم بر قیام عاشورا در تضاد دانسته اند. در عین حال لازم است توجه داشته باشید که برخلاف ادعای متن فوق ، آب خواستن امام حسین علیه السلام در مقاتل دست اول و معتبر و درجه ی یک مطرح نگردیده است. در این باره نیاز به بحث های تخصصی و مفصل است که با توجه به مقام بحث از آن صرف نظر می نماییم.
6. غفلت از دشمن اصلی و امروزی
این بخش از کلام شهید مطهری نیز به قدری روشن است که از هر توضیحی بی نیاز می باشد. غفلت از دشمنان امروز اسلام و مسلمین ، و تاکید و سکون بر روی دشمنان 1400 سال پیش، آسیبی است که متوجه بخش هایی از ارادتمندان اهل بیت گردیده است.
عدم توجه به روح نهضت حسینی و درس نیاموختن از درس های عاشورا و عبرت نگرفتن از عبرت های عاشورا، این حادثه ی عظیم را تبدیل به پدیده ای بی خاصیت نموده است که تنها توجیه گر جمع شدن عده ای برای گریه بر اباعبد الله گردیده است. بدون اینکه این افراد خود را موظف به ادامه ی راه امام حسین بدانند و بدون اینکه در قبال این ذبح عظیم، رسالتی را متوجه خویش دانسته و سنگینی آن را بر روی دوش های خویش احساس نمایند. حقیقتا چنین افرادی سزاوار گمراهی هستند زیرا علاوه ی بر عدم بهره گیری شخصی خویش از درس ها و عبرت های عاشورا،‌ موجب فراهم نمودن بستری برای بی توجهی به اهداف و آرمان های عاشورا می باشند.
در پایان مجددا از مکاتبه ی شما با این مرکز قدردانی می نماییم.
منتظر سوالات بعدی شما هستیم.
دوباره تاکید می نماییم که برای روشن شدن هر چه بهتر موضوع و حل کامل شبهه، حتما و حتما کتاب حماسه ی حسینی شهید مطهری را مورد مطالعه قرار دهید.